เหมือนหนังจะไม่มีอะไรมากมายในส่วนของเนื้อเรื่อง แต่มันทำให้ผมรู้สึกลุ้นระทึกไปกับตัวละคร  มือผมเริ่มหาที่ยึดที่ใกล้ๆตัว หายใจไม่ทั่วท้อง
แอร์เย็นแต่เหงื่อออก!?  ให้ตายสิมันอะไรกันวะเนี่ย! ปวดฉี่แต่ก็ลุกไม่ได้! มือมันยึดกับที่นั่ง ไม่อยากปล่อยมือ.  ผมไม่น่าพาแม่มาด้วยเลยเพราะว่าท่านคงดูหนังแนวนี้ไม่เป็น แม่สนุกมั้ย? แม่..แม่ได้ยินมั้ย?..แม่!!! โอ้!ให้ตายสิ แม่ผมหลับไปแล้ว! แม่ผมหลับไปแล้ว!!ผมไม่หน้าพาท่านมาดูด้วยเลย เมือไรจะถึงพื้นเนี่ย. รู้สึกเวียนหัวจะแย่แล้วว!
.
ตัวหนังทำได้ดีมากในการเล่นกับความรู้สึก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้รู้สึกมีความหวังมากตอนพระเอกเปิดยานเข้ามา....แต่นั่นมัน..
งานกำกับแบบเทคยาว จนเหมือนกับตามไปถ่ายในอวกาศ
ความละเอียดของ CG ใส่ใจทุกรายละเอียดแม้แต่ความเร็วการหมุนรอบวงครของยาน
สัญลักษณ์ต่างๆที่สอดแทรกลงมาได้อย่างแนบเนียน
เช่น ศาสนา ความเชื่อของแต่ละคน ซึ่งอยู่ในแง่ของความมีที่พึ่ง "หาที่ยึดเหนี่ยว"จิตใจ ไม่ว่าชนชาติไหนๆ
       ความรู้ถึงความหวัง ที่แม้จะอยู่ห่างไกล[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยานนั่นแหละ
       เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อโลกและชีวิต
        
โดยรวมแล้วสิ่งที่หนังต้องการจะสื่อให้เราเข้าใจโดยผ่านอารมณ์ของตัวละครคือ"จะรู้สึกอย่างไร เมื่อเราไม่มีที่ยึดเหนี่ยว"