เมืองใหญ่นั่น แออัด โกลาหล   
ดุจดั่งชน อยู่ใน ป่าคอนกรีต
คนมัวหา เงินตรา หน้าเซียวซีด  
ดั่งโดนรีด ไถเค้น ด้วยกฏเมือง

นานวันเข้า โรคา หาได้เชิญ      
กลับมาเดิน หน้าบ้าน วางกล้ามเขื่อง
กวักมือเรียก ให้มา คุยบอกเรื่อง   
กายคุณเนือง นองทั่ว พยาธิภัย

เป็นภูมิแพ้ อากาศ ปอดชำรุด   
คงต้องหยุด การงาน เพื่อแก้ไข   
แผนรักษา ทางแพทย์ รี่เร่งไว  
แนะบอกให้  ไปหา  สูดโอโซน  

แต่ภูมิแพ้ การเมือง คนละอย่าง   
ภูมิคุ้มสร้าง บางแบบ ก็ใช้โหน
สถาบัน ถูกดึง ด้วยมือโจร         
เพียงหวังโค่น ปฏิปักษ์ ให้บรรลัย

วิญญูชน พึ่งรับ แต่ความจริง   
คำกลอกกลิ้ง ข่าวลือ มิหวาดไหว  
รับข่าวสาร ถูกต้อง ใช่ต้องใจ  
แล้วจึ่งใช้ ปัญญา เลือกเชื่อความ

แต่ที่หนัก คือคน ภูมิแพ้รัก   
คงต้องจัก ฝึกใจ ไม่ครั่นคร้าม
รู้จักพ่าย แพ้ชนะ คือความงาม  
รักต้องตาม เสียสละ ให้แด่เธอ

รักแท้จริง หาใช่ คู่ครองกาย  
แต่คือครอง หัวใจ อยู่เสมอ
หากหัวใจ สองมั่น ฉันและเธอ
ไร้ใดเลอ เลิศล้ำ กว่าใจเรา