เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้น ตัวละครสมมุติ เหตุการณ์สมมุติ มีภาษาอังกฤษปนมาเล็กน้อยเพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น ผู้เขียนไม่ได้มีอคติกับเพศที่ 3 ค่ะ
หากกระทบจิตใจใคร ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้

ขอบคุณค่ะ

***********************


"สำลี .... สำลีๆๆ ..ไปวิ่งเล่นที่ไหนเนี่ย ทำไมยังไม่กลับเข้าบ้านมาอีก" เจ้า"สำลี" หมาไทยสีดำปลอดตัวโปรดที่เขาเก็บมาจากวัดใกล้ๆ บ้าน หายไปตั้งแต่เมื่อวานเย็น

    เขาเดินออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปทางปากซอยซึ่งเป็นถนนใหญ่ แอบกังวลในใจเล็กน้อย กลัวจะไปเจอซากของมันอยู่บนถนน
    
    "วังนี้ลื้อม่ายกิงก๋วยเตี๋ยวหรืองาย อ้ายขวก" เขาหันไปตามเสียงทัก เจออาแปะยืนส่งยิ้มมาให้เขาอยู่ที่หลังตู้กระจกอย่างคนคุ้นเคยกัน "ไม่กินหรอกแปะ เออ .. แปะเห็นหมาตัวสีดำๆ ของผมบ้างมั้ย"
    "มันออกมาวิ่งเล่น ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ผมยังหาตัวมันไม่เจอ"  แปะยิ้มมากขึ้นแต่ส่ายหน้า
    
    ผมเดินกลับมาที่บ้านอีกครั้ง หลังจากที่ไม่เจอเจ้าสำลีนอนตายอยู่บนถนนอย่างที่เขานึกกลัว สงสัยมันจะติดสาว หรือไปเฝ้าหมาตัวเมียที่วัด เขาคิดพลางเปิดคอมพิวเตอร์และ log in เข้า hotmail เพื่อคุยกับสาวน้อยคนหนึ่ง
    ซึ่งเขาเพิ่งจะเริ่มต้นสานความสัมพันธ์ทางอินเตอร์เนตได้ไม่กี่วัน
    
    สวย ใส หัวใจยังว่าง : "เจอเจ้าสำลีมั้ยคะ พี่ขวด"
    
    สมาชิกชมรมผู้ชายเล่นกล้าม : "ไม่เจอจ้ะน้องเมย์ สงสัยไปเฝ้าสาว อินเลิฟเหมือนเจ้านายของมัน 55"
    
    สวย ใส หัวใจยังว่าง : "บ้าๆๆๆๆๆ"
    
    สมาชิกชมรมผู้ชายเล่นกล้าม : "แล้วตกลงว่า วันนี้จะมาดูหนังที่บ้านพี่มั้ยครับ พี่จะได้ขับรถไปรับ"
    
    สมาชิกชมรมผู้ชายเล่นกล้าม : "ไม่รู้น้องเมย์จะรังเกียจ มินิคูเปอร์เก่าๆ หรือเปล่า"
    
    สวย ใส หัวใจยังว่าง : "นี่รูปรถของพี่ขวดเหรอคะ ไม่เห็นเก่าเลย เมย์ชอบจัง เมย์อยากหัดขับรถจังค่ะ"
    
    สมาชิกชมรมผู้ชายเล่นกล้าม : "งั้น 5 โมงเย็น พี่ไปรับนะ แวะกินข้าวกันก่อน แล้วมาดูหนังที่ห้องพี่ ซัก 4 ทุ่ม ถนนว่างๆ ค่อยหัดขับรถกันนะครับ"
    
    สวย ใส หัวใจยังว่าง : "จะดีเหรอคะพี่ขวด ถึงเมย์จะอยู่คอนโดคนเดียว แต่เมย์ไม่เคยกลับดึกนะคะ เมย์เป็นผู้หญิงหัวเก่าค่ะ"
    
    เขามองรูปน้องเมย์ที่ดิสเพย์ ผู้หญิงตาโต ผมยาวถึงเอว ตัวเล็กๆ ผิวค่อนข้างขาว มีลักยิ้มที่แก้มซ้าย ใส่เสื้อกล้ามสีขาวตัวนิดเดียว สักรูปดาวที่เนินอกข้างซ้าย
    
    นี่ขนาดเป็นผู้หญิงหัวเก่านะ ถ้าทันสมัยกว่านี้ คงจะแก้ผ้าถ่ายรูปมาโชว์เลยหรือเปล่าวะ เขาหัวเราะเบาๆ อยู่หน้าจอคอม และพิมพ์ตอบกลับไป
    
    สมาชิกชมรมผู้ชายเล่นกล้าม : "พี่ก็สุภาพบุรุษนะครับน้องเมย์ ถ้าหัดขับรถเสร็จแล้ว พี่จะพาไปส่งถึงคอนโดเลย พี่ไม่ทำอะไรน้องเมย์หรอกครับ"
    
    ...............................

"วันนี้น้องเมย์อย่าเพิ่งหัดขับรถเลยนะคะ พี่เห็นตำรวจตั้งด่านอยู่ข้างหน้า เอาไว้คราวหน้าละกันเนอะ" เขาละสายตาจากถนนข้างหน้า

และเอื้อมไปกุมมือสาวน้อยหน้าใส ที่นั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆ น้องเมย์หน้าแดงไปถึงคอ ก้มหน้าเอียงอาย พยักหน้าเบาๆ น่าเอ็นดู

.............................

เขาหยิบแก้วกาแฟมาที่ระเบียง นั่งลงบนเตียงผ้าใบเล็กๆ และยิ้มคนเดียวอย่างมีความสุข

เขายังคงติดใจในสัมผัสกล้าๆ กลัวๆ สั่นน้อยๆ ของมือน้องเมย์ ที่วางตรงหน้าขาของเขา เมื่อเขาจูบเธอครั้งแรกในขณะที่ดูหนังกันอยู่ในห้องของเขาสองต่อสอง

ขณะที่อาร์โนลกำลังยิงต่อสู้กับตัวร้ายในเรื่องอย่างถึงพริกถึงขิง แต่สงครามลิ้นนอกจอที่เขากำลังต่อสู้กับน้องเมย์นั้นร้อนแรงยิ่งกว่า

น้องเมย์เป็นฝ่ายล่าถอยออกไป และพยายามบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้เขาล่วงเกินมากไปกว่านี้ ริมฝีปากเจ่อเล็กๆ ดวงตาของเธอคลอเอ่อไปด้วยน้ำใสๆ ทั้งน่ารักน่าสงสาร ทำให้เขาอดใจอ่อนไม่ได้

เขายิ้มกับตัวเอง โชคดีที่น้องเมย์ขัดขืน ไม่อย่างนั้นเขาคงจะขายหน้าน้องเมย์ เพราะขณะนั้น น้องชายในกางเกงของเขาก็ตื่นตัวเต็มที่และจวนเจียนจะระเบิดเพราะความตื่นเต้น

ถ้าได้ออกมาโชว์ step คงได้จอดเหี่ยวอยู่แถวๆ ปากคลองตลาด เขาจึงจำใจยอมถอนตัวออกมาเหมือนเป็นสุภาพบุรุษ

................................

เย็นนี้เขาก็ยังออกเดินตามหาเจ้าสำลีในซอยอีกครั้ง เขาเดินเข้าออกและตะโกนเรียกมันอยู่จนเกือบค่ำ จึงตัดสินใจกลับบ้าน

"แปะๆ เอาเส้นเล็กพิเศษลูกชิ้นแยกน้ำ ใส่ถุงนะแปะ" แปะพยักหน้า "ลื้อไปนั่งรอก่อง เหลียวอั๊วจักห้าย"

วันนี้ร้านแปะเต็มไปด้วยลูกค้าหน้าตาคุ้นเคย หลายๆ คนหิ้วถุงลูกชิ้นอย่างเดียว บางคนครึ่งกิโล บางคน 3-4 ถุง

ลูกชิ้นแปะนั้นขึ้นชื่อว่าเหนียวนุ่ม เด้งดีกว่าลูกปิงปองเสียอีก แต่แปะไม่ได้ทำขายประจำ แล้วแต่อารมณ์ศิลปินของแก

เขาร้องสั่งลูกชิ้นของแปะอีก 1ถุง จะเอาไปแช่ตู้เย็นไว้ใส่มาม่าในวันหลัง

............................

หลังจากที่เขาคุยกับน้องเมย์ทางเนตเรียบร้อยแล้ว เขาอมยิ้มอย่างสมใจ เมื่อน้องเมย์บอกว่า คิดถึงเขา และจะขึ้นแท๊กซี่มาหาภายในครึ่งชั่วโมง

เขาแกะถุงก๋วยเตี๋ยวและอุ่นน้ำซุปให้ร้อน ตั้งใจจะกินให้เสร็จก่อนน้องเมย์มาถึง แต่เส้นก๋วยเตี๋ยวยังแข็งอยู่ เขาจึงหันไปเล่นเนตเพื่อรอเวลา

ด้วยความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อหญิงสาว เขาเข้าไปที่เวบไซท์ลับเฉพาะและพิมพ์อีเมล์ของน้องเมย์ลงไป เพื่อหาข้อมูลส่วนตัวจาก Facebook ของว่าที่ภรรยาทางพฤตินัยเพิ่มเติม ..

สวย ใส หัวใจยังว่าง : วุ้ย เกือบได้ลองของใหม่แล้วล่ะ

แนนซี่ เทยรักโลก  : แล้วรออะไรอยู่ล่ะอีเมรี

สวย ใส หัวใจยังว่าง : กุยังกลัวเจ็บแผลน่ะสิ แต่วันนี้ก็ครบกำหนดแล้วนะ กุจะไปลองของอยู่เย็นนี้

แนนซี่ เทยรักโลก : ย่ะ ระวังอย่าเล่นท่ายากมาก เด๋วแผลแหกนะยะ

สวย ใส หัวใจยังว่าง :  อีเห็ดแห้ง อิจฉากุละสิ  ก็หาเข้าสิ ทำตาแบ๊วๆ พูดน้อยๆ เบาๆ แค่นี้มันก็จับกะเทยไม่ทันแล้ว โฮะๆ

  
เขาอ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ .. เวรแล้วกู จะโดนกะเทย-ไม่รู้ตัว มีตาไม่มีแววจริงๆ

นี่มันคิดจะลอง "ของใหม่" กับเขาเชียวหรือนี่ จะเตะมันหรือจะปิดบ้านหนีดีวะ เขาคิดในใจพลางหยิบตะเกียบคีบลูกชิ้นใส่ปาก

"กรุ๊บ .. โอ๊ยย กูเคี้ยวเ-ี้ยไรเข้าไปวะเนี่ย" เลือดหยดจากปากของเขา เขารีบคายลูกชิ้นออกมาที่โต๊ะ และหยิบกระดาษทิชชูมาซับเลือด

เศษโลหะชิ้นเล็กๆ มีตัวหนังสือ EE มันคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก วันนี้มันวันโลกาวินาศหรือไง เจอแต่เรื่องซวยๆ  เขาคีบเศษโลหะขึ้นมาพิจารณาดูใกล้ๆ

"เฮ้ย!!!!!!!!!   นี่มันเศษป้ายชื่อของไอ้สำลีนี่หว่า  ไอ้แปะเ-ี้ย เอาหมากุไปทำลูกชิ้น  แอร๊กกๆๆๆๆๆ  ขากๆๆๆ ตุ๋ยๆๆๆๆๆ" เขาปัดชามก๋วยเตี๋ยวหล่นลงพื้นดังเคร้ง แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ

ก๋วยเตี๋ยวทั้งชาม ทั้งเส้นทั้งน้ำซุปอุ่นๆ กระจายเปรอะเลอะเทอะ เหม็นกลิ่นเครื่องพะโล้ คละคลุ้งเต็มห้องครัว

เขาล้วงคอตัวเองให้อ้วกออกมา จนน้ำย่อยขมๆ ในกระเพาะไหลยืดออกมาด้วย เขากลั้วปากด้วยน้ำเปล่าอยู่หลายรอบ และต่อด้วยน้ำยาบ้วนปากอีกหลายอึก

"ไอ้สั-ว์ กูจะฆ่างงงงง เอาหมาของกูมาทำลูกชิ้นให้กู-ก .."  เขาทั้งโกรธทั้งโมโห ไอ้แปะเอาไอ้สำลีไปทำลูกชิ้น แถม-ีกะเทยตัวเล็กก็จะหลอกฟัน

เขาเอาเท้ากวาดเศษก๋วยเตี๋ยวใส่ที่โกยขยะ ตั้งใจจะไปเอาเรื่องไอ้แปะพรุ่งนี้เช้า "กูจะเอาไปประจานให้ทำมาหา-ไม่ได้อีกเลย คอยดูนะ ฮึ่มมม"

"เดี๋ยวอีก 10 นาที -ีกะเทยจะมา กูก็จะเตะมันให้คลานกลับไปแทบไม่ทันเลย"

และในขณะที่เก็บกวาดอยู่นั้น เขาก็เกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่ง ..

..................................

เสียงออดหน้าบ้านเขาดังลั่น เขาเดินแกมวิ่งไปเปิดประตูให้น้องเมย์เข้าบ้านอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขา แดงแปร๊ด มีเหงื่อซึม อาการคล้ายพยายามระงับความตื่นเต้นอย่างสุดสามารถ

น้องเมย์อมยิ้มเห็นลักยิ้มข้างซ้ายดูน่ารัก ตาแป๋วๆ ในความมืดนั้น ดูแวววาวคล้ายแมวมองเห็นเหยื่อในความมืด

"พี่ซื้อก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นไว้ให้น้องเมย์นะครับ เมย์ชอบกินลูกชิ้นมั้ย" มือสั่นๆ ของเขาจับมือน้องเมย์และบีบเบาๆ อย่างเอาใจ

"ชอบค่ะพี่ขวด พี่คงไม่ใส่ยานอนหลับลงไปนะคะ.." น้องเมย์ถามยิ้มๆ น่าเอ็นดูอีกแล้ว แต่เมื่อเขาตาสว่างแล้ว เขากลับมองเห็นเพียงแค่เด็กผู้ชายตัวเล็กที่พยายามแอ๊บแบ๊วเท่านั้น

เขาคิดในใจ "... -ึงได้-หมาแน่ -ีกะเทยเด็กน้อย คิดจะมาหลอกฟันกูเหรอ ไม่มีทาง ไอ้สำลีลูกพ่อ จัดการมันเลยลูก พรุ่งนี้พ่อจะทำบุญกรวดน้ำไปให้ หึหึ "

เขาพูดออกไปเพียง   "พี่ไม่ใส่ยาหรอก มาค่ะน้องเมย์ พี่กวาด เอ้ย แกะก๋วยเตี๋ยวใส่ชามไว้แล้ว พี่จะป้อนลูกชิ้นให้เองจ้ะ .."    

........จบค่ะ.........

แก้ไขคำหยาบ และเนื้อเรื่องบางประโยคค่ะ