สืบเนื่องจากเมื่อวาน นัดเพื่อนๆ ไปซื้อของที่คิงพาวเวอร์ ซอยรางน้ำ
มากคนเข้า กว่าคนนั้นจะมา คนนี้จะมา อย่าเลยเข้าไปนั่งรอในเลาจน์ดีกว่า
ด้วยอภิสิทธิ์ของบัตรแพลตตินั่มจึงได้ใช้ห้องพิเศษ ซึ่งก็พิเศษแค่มีพนักงานคอยมาเสิร์ฟ คอยมาบริการเท่านั้น
แต่ห้องคับแคบกว่าห้องธรรมดาเยอะ มีโซฟาแค่ 2 ชุด และโซฟายาว อีก 1 ตัว
โซฟาชุดแรกมีคนนั่งเต็ม อิชั้นกะเพื่อนสาวเลยมานั่งอีกชุด
ซึ่งหัวโต๊ะมีคนกางแล็บท็อบทิ้งไว้ คิดเอาเองว่าคงมาคนเดียวและคงลุกไปทำธุระ
อิชั้นเลยชวนเพื่อนสาวนั่งรอเพื่อนที่โต๊ะนั้น พนักงานก็มารับรายการเครื่องดื่มตามปกติ
พวกอิชั้นก็นั้งคุยกันไปสักพัก คุณผู้ชายเจ้าของแล็บท็อบเธอกลับมาพร้อมด้วย ผู้หญิง 1 ผู้ชาย 1
นั่งลงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ผู้ชายที่มาด้วยก็ควักเอาอุปกรณ์ทำมาหากิน ออกมาขายของทันที
หูอันสวยงามของอิชั้นก็กระพือทำงานทันที ทราบได้ว่านางเป็นสามชิกขายตรงของ นู...
นางทั้งสามไม่ได้สนใจโลกมนุษย์ที่พวกเธอนั่งอยู่นั้นมันเป็นห้องรับรองของคิงพาวเวอร์
แล้วมันเป็นห้องเล็กๆ พูดอะไรก็ได้ยินหมด นางอธิบายสรรพคุณสินค้าเสียงก็ไม่เบานะ
อิชั้นหันไปสบตาพนักงานประจำห้อง คุณน้องเธอก็ได้แต่ทำหน้าแหยๆ คงทำอะไรไม่ได้
ก็น่าสงสารนาง เพราะถ้าไปเชิญสามคนนั้นออกไป ก็คงจะเป็นเรื่อง
นางทั้งสามก็หน้าด้านเสียเหลือทน ยังอธิบายขายตรงต่อไปโดยไม่สนใจโลกมนุษย์
สมาชิกท่านอื่นจะเข้ามาใช้ห้องก็ทำไม่ได้ เพราะนางนั่งขวางเอาไว้
อิชั้นกับเพื่อนจึงเสียสละออกมานั่งรอที่ห้องด้านนอก
คุณพระ! ห้องด้านนอกไม่มีคนเลย ทำไม้ ทำไมนางไม่ออกมาขายตรงกันที่ห้องข้างนอก จะได้ไม่เป็นภาระใคร
ของในคิงพาวเวอร์ก็ไม่ซื้อเขาสักแดงเดียว อาศัยแอร์ อาศัยน้ำ อาศัยขนมเขาฟรี
อิชั้นแจ้งเจ้าหน้าที่ที่เคาเตอร์ประจำห้องให้ทราบ แต่น้องเธอก็คงทำอะไรไม่ได้ เพราะคือลูกค้า
เพลียมากกกกกกกกก
แล้วไม่ได้อยู่กับแปบเดียวนะฮะท่านผู้โช้มมม นางอยู่จนสามทุ่ม นั่งมันตั้แต่ทุ่มครึ่ง
อิชั้นกำลังจ่ายเงินที่เคาเตอร์ นางเดินสวนออกไป โอ้ยขะเป็นลมเสียให้ได้
รูปปลากอบอยู่ด้านล่างนะเคอะท่านๆ
พิจารณากันเอาเถิดค้า
เราจะมีวิธีการจัดการกับพวกนี้กันยังงัยดีเคอะท่านผู้โช้มมมม