ผมไม่รู้ว่าร้านของคุณ จขกท.แนวไหนนะครับ  แต่อยากเล่าเรื่องของผมเพื่อเป็นอีกแง่มุมนึงให้ตระหนัก ของผมร้านอาหารทะเลนะ

จากประสบการณ์ตรง ผมเคยทำธุรกิจขายของอย่างอื่นมาก่อนและบริหารเองทั้งหมดเป็นธุรกิจเล็กๆ  อยู่มาได้สบายๆ เกือบๆ 10 ปี

จนอยู่ตัวและคิดว่าจะบริหารงานร้านอาหารได้ โดยที่ตัวเองไม่ต้องทำครัวเป็น  แต่คิดผิด

ช่วงแรกผมทำทุกอย่างเองหมด  และเมื่อรู้ว่าอะไรที่ไม่ไหวก็ตัดสินใจจ้างคน  มีลูกน้องช่วย 2 คน  ช่วงแรกทำตั้งแต่รับออเดอร์  

สั่งของ  ซื้อของสด  เก็บกวาด  ซ่อมไฟ  วางบิล  โปรโมท  เก็บโต๊ะ  และการบริการที่เข้าถึงแขกทุกอย่างผมจะจัดการเอง

ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี  แต่ช่วงแรกแขกจะน้อยมาก เพราะร้านเปิดใหม่หากทำเลไม่เทพจริง ถึงอาหารจะอร่อยปานฟ้าปานสวรรค์แขกก็ใช่ว่าจะแห่กันมา

ต่างจากร้านที่มีชื่อที่เปิดห่างกันไม่ไกลมากเจ้านั้นคนแน่นจนไม่มีที่นั่ง  และช่วงเทศกาลต้องรอให้คนเต็มร้านดังๆก่อน ร้านผมถึงจะมีคนเข้า

แต่แขกก็ชมว่าอาหารอร่อย และอาศัยบอกต่อ  ช่วง 6 เดือนแรกวันนึงๆ คนน้อยเงียบเป็นป่าช้า  ช่วงนี้ต้องรับภาระหนักนะครับ ของสดมันมีเสีย แขกไม่เข้าแต่เราต้องจ่ายค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าลูกน้อง ค่าเช่า ค่าน้ำมัน ทุกอย่างใช้ทุนที่ทำงานหลักอยู่เทลงไปกับร้านอาหาร  ช่วงนี้เป็นช่วงที่คนจะท้อและเลิกไปถ้าไม่มีทุนหรือกู้ยืมเงินมาและไม่มีกำลังจ่ายอีกต่อไป  เป็นช่วงที่คิดมาก นอนไม่หลับ เมื่อเห็นเงินตัวเองหายไปทุกวันๆ วันละ 1000-2000 นี่ถือว่าน้อยนะครับ เพราะหลายอย่างผมทำเองจึงไม่ต้องเสียค่าจ้าง ทุ่นตรงนี้ไปเยอะอาศัยว่าต้องลุยทุกอย่างจึงจะรู้และจ้างเป็น แต่ซักพักก็เริ่มดี และปัญหาที่ต้องเลิกกิจการเพราะแม่ครัวนี่เองปัญหาใหญ่  คุณทำร้านอาหารให้ระวังไว้เลยที่สำคัญที่สุดคือคนครัว  ปัญหาเค้าจะเยอะ เรื่องเงินบ้างล่ะ  ขอลาไปงานนู่นนี่บ้างล่ะ  งุบงิบบ้างล่ะ  ปัญหาใหญ่ที่ผมต้องตัดสินใจเอาแม่ครัวหลักออกเพราะจับได้ว่าขโมยของ  และปัญหาที่ตามมาคือเมื่อแม่ครัวใหม่มามือจะไม่เมือนเดิม รสชาติเปลี่ยน  แขกติมา จบเลยครับ  แม่ครัวกี่คนๆ ก็ปัญหาเยอะทั้งหมด ลูกจ้างอื่นๆไม่เท่าไร่ และบวกกับที่เป็นชาวบ้านด้วยการบริหารควบคุมมันยากกว่าผู้ที่มีความรู้ หรือพวกเด็กวัยรุ่นที่เรียนมาและหางานทำ  ตรงนี้เราจะใช้เหตุผลแจงไปก็จะโดนลูกน้อยใจ ลาออก นินทา แอบด่า   สารพัด  และสิ่งที่สำคัญคือผมเพิ่งจะรู้ตัวว่า "เรายังอ่อน"  ที่คิดว่ามันจะง่าย  ที่คิดว่าเราเก่งแล้ว  เราเคยผ่านธุรกิจมาแล้ว  แต่กับธุรกิจอีกรูปแบบมันไม่ใช่ทุกอย่างมันต่างกัน ถ้าเป็นคนที่เก่งๆก็อาจจะมีทางแก้หรือผ่านมันไปได้  วันนั้นผมยอมแพ้เลิกกิจการ

กลับมาทำงานที่ถนัด งานที่ทำอยู่ก็เป็นงานขายเหมือนกัน ผลิตเอง หาตลาดเอง ขายเอง  แต่งานร้านอาหารเป็นงานบริการ  ซึ่งรวมๆมองแล้วมันดูคล้ายๆกันแต่เนื้องานต่างกันมาก  เป็นงานที่เหนื่อยมากและเราไม่สามารถทิ้งได้เลย ลงหนักทั้งทุน  ทั้งแรง  และที่ทำเพราะใจรักอาหาร รักการบริการ  แต่เราไม่ถนัด  กลับมาทำงานหลักที่รายได้เดือนละเกือบแสนเป็นงานที่ถนัด แต่ไม่ได้มีความชอบ หรือสนุกกับมันเลย  

สรุปเนื้อความทั้งหมดเหมือนไม่ได้แนะนำ จขกท. ซักเท่าไร เพราะถ้าผมไปรอด ผมจะมีคำแนะนำและข้อเสนอแนะให้  แต่อันนี้ถือซะว่าแชร์ประสบการณ์ในการทำร้านคร่าวๆ ให้ก็แล้วกันนะครับ  ผมเป็นคนพิมพ์เล่ายาวๆไม่เก่ง จริงๆมีอีกมาก ไว้มีโอกาสจะมาตั้งกระทู้เป็นเรื่องเป็นราวครับ

ขอให้โชคดีครับ