เมื่อวานได้มีโอกาสคุยกับผู้บริหารกองทุนท่านหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกันตอนเรียนในวงถั่ว  เขาเล่าเรื่อง Shutdown เมื่อวานว่ามันเป็นภาวะจำยอมและฝืนใจที่ต้องซื้อหุ้นและลากหุ้นให้สูงขึ้นเพื่อระงับหรือฉีดยาชั่วคราวให้ตลาดหายตกใจกับข่าว Shutdown หากกองทุนไม่อุ้มตลาดหุ้นไว้เมื่อวานอย่างต่ำ -30 จุดมีให้เห็นแน่นอน  ซึ่งผู้จัดการกองทุนแต่ละแห่งเวลามีภัยมาเยือนก็จะรวมหัวกันบอกว่าเอางี้แล้วกันแต่ละกองทุนช่วยกันซื้อในอัตรากี่ล้านก็ว่ากันไปเพื่อพยุงหุ้น  ถ้าไม่เช่นนั้นจะเกิด Panic Sell แน่นอน เราจะต้องให้เกิด Panic Buy แล้วค่อยออกข่าวว่าแค่กังวลช่วงระยะสั้นๆ
           ภาวะจำยอมและกินไม่เข้าคายไม่ออกมันเกิดจากที่ตั้งแต่ต้นปีเป็นต้นมากองทุนเป็นผู้ซื้อหุ้นมากที่สุดและทนถือติดดอยและอมหุ้นมากที่สุดจำนวน 8 หมื่นกว่าล้านบาท ในขณะที่ฝรั่งขายแสนกว่าล้าน  ถ้าหากไม่ฝืนความเป็นจริงของตลาดหุ้นเมื่อวานนี้มีหวังกองทุนติดดอยยาวๆ  ในภาวะเน่าด้วยกันยกเข่งเราจะเน่าต่อไม่ได้สถาบันในประเทศจึงจำเป็นต้องช่วยกันขยายเพดานดอยให้ต่ำลง  แล้วค่อยหากินกับตลาดอนุพันธ์ต่อไป  เพื่อเอากำไรจากอนุพันธ์ที่หลอกรายย่อยมาโปะขาดทุนเพดานดอยหุ้นให้น้อยลง  
           พอได้คุยแล้วทำให้เรารู้ว่าการทำงานกองทุนในประเทศนำเงินจากรายย่อยมาบริหารนี่มันไม่ง่ายเลย  นำเงินชาวบ้านมาซื้อหุ้น ซื้อสินทรัพย์เสี่ยงต่างๆ จะทำคนเดียวไม่ได้มันต้องสุมหัวกับสถาบันด้วยกันเพื่อรวมพลัง  แต่ที่แน่ๆ ผู้ดูแลตัวบิ๊กเป้งกำไรแน่นอน  ไปดูบ้านแต่ละท่านสิยิ่งกว่าคฤหาสน์อีก  ยังมีการคุยเรื่องหุ้นอีกเยอะ แต่เอาใจความสำคัญของเรื่อง HOT HOT มาฝากครับ
           จบบทสนทนาหุ้นในวงถั่ว