เรื่องเกิดขึ้นเมื่อวานครับ 30 ก.ย  เข้าเรื่องเลยนะครัส
ผมขึ้นรถเมลสายนึงเวลา 2 ทุ่มกว่า คนเยอะมากผมเลยได้ยืนติดตรงประตู คนก็เยอะมากอยู่แล้วนะไม่รู้คนขับจะเปิดรับอีกทำไม แล้วก็มีลุงคนนึงอุ้มเด็กชายประมาณ 5-6 ขวบขึ้นมาบนรถเมล คือไม่ใช่อุ้มอะครับ เหมือนจะให้ขี่คอมากกว่า  ประเด็นคือลุงเขาขึ้นมาใหม่แล้วยืนติดประตูหันหลังให้ผมครับ แล้วตูดของเด็กชายก็มาพบประจบกับหน้าผากผมพอดิบพอดีครับ ไม่มีอะไรจะเหมาะเจาะกว่านี้แล้วครับ แค่ตูดประทับกับหน้าผากเหมือนมันยังไม่สะใจลุงแกนะครับแหม่ ลุงแกถามน้องเค้าว่า ปวดท้องไหมลูก . ใจผมเริ่มไม่ดีแล้วครับ ผมคิดเป็นตุเป็นตะแล้วครับว่า ถ้าน้องตอบว่าปวด ไม่ขรี้ ก็เหยี่ยว ละวะ ที่ต้องมาจ้ะเอ๋กับหน้าผากของผม เหมือนพระเจ้าเห็นใจครับ น้องเขาไม่ตอบแต่ข่มผมเบาๆด้วยเสียง ฟิ่วว และ แผรดๆ ตดครับ มันมาจากก้นน้องเขาเป็นกลิ่นเหม็นไม่มากแต่เดเมจ300%  คือ ไม่ใช่ว่าผมไม่หลบหน้าหนี แต่พอหันข้างนานๆแล้วมันก็เมื่อยคอก็ต้องหันกลับมาเป็นช่วงๆ หลังจากเสียงครางจากยมทูตหายไป ลุงแกก็พูดว่าเดี้ยวถึงบ้านเราแล้วลูกๆ ด้วยประโยคนี้ ผมไม่รู้ว่าลุงแกปลอบใจน้องเขาหรือปลอบใจผม ผมรู้สึกดีใจที่ใกล้ถึงบ้านลุงแกสักที 30นาทีผ่านไป เทวดากับซาตาน ก็ยังไม่มีวี่แวว่าจะกดกริ่งเลย ที่แย่กว่านั้นผมเริ่มรู้สึกเย็นๆที่หน้าผาก เย็นเป็นหย่อมๆ และรับรุ้ถึงลางมรณะแล้วล่ะนะ ในที่สุดก็เผยธาตุแท้ เลยหันหน้าหนี เหมือนลุงแกก็เริ่มจะรู้แล้วล่ะว่าซาตานน้อยเริ่มจะทำสงครามกับผม ลุงแกก็เลยขยับไปข้างหน้านิดๆให้ก้นน้องเขามันออกจากหน้าผากผมไปเล็กน้อย จากนั้น รถเมลเบรคกระทันหัน ณ จุดๆนี้ให้มองเป็นภาพสโลว เมื่อรถเบรค ตัวเราจะเอนไปข้างหน้า ตัวลุงแกก็ด้วย ตัวผมก็ด้วย สเตปเอนหน้าผ่านไป สเตปเอนหลังตามมาติดๆ ณ ตอนนั้นเป็นใครก็อยากรู้ว่ารถเบรคกระทันหันเพราะอะไร จากที่ผมหันข้างออกไปด้านนอกรถ(คือผมยืนหลังติดราวบันไดกับประตู ประมาณว่าหันแก้มให้ตูดน้องเขา)ก็หันหน้ากลับมา 45 องศาเพื่อที่จะมองด้านหน้ารถว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นช่วงที่เทวดากับซาตานกำลังอยู่ในช่วงสเตปเอนหลัง และ ...ตูดนั้นแอทแทคกับช่วงโหนกคิ้วของผมพร้อมกับสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าเหยี่ยว ความรู้สึกนั้นทำให้นึกถึงท่อนเพลง ฤดูที่ฉันเหงา 'ฝนตกยังนึกถึงทีไรก็ยิ่งชุ่มฉ่ำ'  ณ จุดนี้ชุ่มฉ่ำมาก เหม็นด้วย คือก่อนที่รถจะเบรคน้องเขาก็กำลังปล่อยฝนเทียมอัดหลังลุงแกอยู่น่ะครับยังเหลือส่วนแบ่งให้ผมด้วย ผมก็พึ่งเห็นร่องรอยอารยธรรมบนหลังลุงแกก็ตอนที่โหนกคิ้วผมเต็มไปด้วยเหยี่ยวไหลลงแก้มแบบเหยี่ยวใส่หน้ากุเลยดีกว่า.. ประโยคแรกที่เกิดขึ้นในใจผมคือ ไอ้เด็กเอี้ย เหยี่ยวได้ถูกเวลามากไอ้เด็กสึด ที่ผมไม่กดกริ่งลงก่อนเพราะว่ามันก็อีก 2 ป้ายผมก็ลงแล้ว อย่าพูดถึงสายตาคนทั้งรถครับ ไม่เหลือครับ ภาพลงภาพลักษณ์ ลุงแกก็ได้แต่หันมาขอโทษครับๆ ผมก็ไม่รู้ทำหน้ายังไง ได้แต่ยิ้มแหะๆบอกไม่เป็นไร (ทั้งๆที่ในใจผม ลุงรับผิดชอบกรูเดี้ยวนี้) เอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ด แล้วลุงแกก็กดกริ่งลงจากรถไป . ทำไมลุงไม่อยู่รับผิดชอบสายตาคนทั้งรถร่วมกับผมครับ ลุงทิ้งความอับอายกองไว้บนหน้าผมแล้วจากไป มันไม่แฟร์เอาซะเลย เฮ้ออ.. มาบ่นให้ฟังน่ะครับ อยากบอกว่าถ้ารถเมลคนมันเยอะจริงๆ ก็รอคันต่อไปเถอะครับ ผมรู้สึกว่าผมโชคดีที่เจอเหยี่ยว ถ้าเป็นขรี้ไม่ผมก็น้องเขาต้องตายกันไปข้าง ใครมีประสบการณ์แบบนี้ก็เล่าให้ฟังบ้างนะครับผมจะได้รู้ว่ามีใครโชคดีหรือโชคร้ายกว่าผมอีกไหม 5555  ..วันนี้กลิ่นเหยี่ยวยังตราตรึง.