รบกวนสมาชิก ขอความรู้ ความเห็น เกี่ยวกับการพิจารณาในชั้นอุทธรณ์ของกรณีคดีที่ผมได้พบมา
โจทย์ฟ้องจำเลย 2 คน(เยาวชน) กับพวกอีก 2 คน(อายุพ้นเกณฑ์ เ้แยกดำเนินคดีไป)
ในข้อหาร่วมกันใช้กำลังประทุษร้าย จนได้รับอันตรายสาหัส (มาตรา 295,297,83)
เหตุเกิดในงานประเพณีบุญบั้งไฟ
ผมจะยกมาเฉพาะคดีของเยาวชน 2 คน

โจทย์มีพยาน 1 คน
ในชั้นพิจารณาศาลชั้นต้น พยานโจทย์เบิกความว่า "พยานจดจำจำเลยทั้งสองไม่ได้ เนื่องจากเป็นเหตุการณ์ชุลมุน"
พิพากษายกฟ้อง ตาม ป.วิ อาญา มาตรา 227 วรรคสอง
-โจทย์อุทธรณ์
ในชั้นศาลอุทธรณ์ ศาลได้ยกคำให้การในชั้นสอบสวนมาพิจารณา ซึ่งพยานโจทย์ให้การว่า
"จำหน้าจำเลยทั้งสองได้ โดยชี้ภาพถ่ายในทะเบียนราษฎร์ที่พนักงานสอบสวนให้ดู"
-พิพากษากลับ มีความผิดตาม ป.อาญา 297(8) ประกอบมาตรา 83

จะเห็นว่า พยานโจทย์ ในคำให้การในชั้นสอบสวน "จำหน้าจำเลยทั้งสองได้"
แต่เบิกความในชั้นพิจารณาศาลชั้นต้น "จำหน้าจำเลยทั้งสองไม่ได้ "

คำให้การชั้นสอบสวน - คำเบิกความในชั้นพิจารณา ชั้นใหนมีน้ำหนักมากกว่า?