สวัสดีค่ะ post ครั้งนี้อาจเป็นแนวรายการคนค้นคนไปบ้างนะคะ ไปอ่านเจอมาคิดว่าน่าสนใจ ให้มุมมองในสายตาของเด็กๆ ซึ่งครั้งหนึ่งเราก็เคยผ่านมา เรื่องราวของเด็กบางคนอาจทำให้อมยิ้มได้ บางเรื่องก็อดเศร้าใจไปด้วยไม่ได้ ลองอ่านกันดูนะคะ

ติดตามเกร็ดความรู้และเรื่องจีนๆ กันต่อได้ที่ https://www.facebook.com/simplychinese นะคะ

CR: www.news.sina.com.cn



รูปภาพของฉัน ความฝันของฉัน (我的照片我的梦) [wǒ de zhào piàn wǒ de mèng] (หว่อ เตอ เจ้า เพี่ยน หว่อ เตอ เมิ่ง)
(照片 เจ้าเพี่ยน –ภาพถ่าย) (梦 เมิ่ง-ความฝัน)


หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งที่เมืองกุ้ยโจว บนภูเขาสูงที่ห่างไกลความเจริญทั้งหลาย มีโรงเรียนประถมเล็กๆ แห่งหนึ่งที่มีนักเรียนชั้นป.3-ป.6 แต่ละชั้นก็มีห้องเรียนเพียงห้องเดียว ทุกคนดำเนินชีวิตอย่างสงบและเรียบง่าย

จนกระทั่งวันหนึ่งมีคณะอาสาสมัครจากมหาวิทยาลัยชิงหัวที่ปักกิ่งได้เดินทางไปเยี่ยม พร้อมเป้าหมายในการปรับปรุงการศึกษาของเด็กๆ ให้ดีขึ้น นอกจากนี้แผนปรับปรุงการศึกษาแล้ว อาสาสมัครยังเอากล้องคอมแพ็คมาให้เด็กๆ พร้อมสอนวิธีการใช้ให้ด้วย

เด็กๆ ตื่นเต้นกันใหญ่กับการได้กดชัตเตอร์และบันทึกภาพความทรงจำ บางรูปโฟกัสอาจไม่ได้ องค์ประกอบภาพอาจไม่สวยตามตำรา แต่เป้าหมายที่ให้กล้องก็เพื่อให้เด็กๆ ได้ถ่ายทอดความงามในสายตาที่ผู้ใหญ่ไม่เคยเห็นผ่านเลนส์ พร้อมบอกเล่าเรื่องราวความฝันที่เด็กๆ อยากจะเป็น ความสนใจอันบริสุทธิ์งดงามของเด็ก บางครั้งทำให้เราอดอมยิ้มหรือพลอยเศร้าใจไปด้วยไม่ได้ และนี้คือส่วนหนึ่งของภาพทั้งหมดค่ะ