จากที่ครั้งนึงได้มีโอกาสไปโพสแสดงความคิดเห็นส่วนตัวเล็กน้อย และแนะนำอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับการเดินทาง มาถึงตอนนี้ เราเองก็เริ่มที่จะกลับมาเดินทางมากขึ้นอีก และตั้งใจว่าจะเริ่มออกเดินทางทั้งใกล้(แถวบ้าน >^~^<)ไปจนไกลสุดขอบฟ้า คนเดียวเช่นเดิม จริงๆ ไปเป็น กลุ่มก็มี แต่มันไม่สมบุกสมบัน หรือครบอรรถรสแบบตัวเรา เพราะเราต้องคำนึงถึงผู้ร่วมทัวร์คนอื่นๆในฐานะ ไกด์จำเป็น และ อย่างที่กล่าวไปแล้ว ตอนนั้นเรื่องของการเดินทาง ก็มีคนมาแสดงความเห็นหลังไมค์ และคิดว่านี่น่าจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย เลยยกเอาออกมาจากส่วนหนึ่งของกระทู้ที่เคยไปแอบโพสไว้มาแบ่งปันเพื่อนๆอีกรอบค่ะ

พอดีตอนนี้กำลังทำบล็อคการถ่ายภาพสำหรับมือสมัครเล่นฉบับนักเดินทาง และ Facebook การเดินทางแบบหลังไมค์และเก็บตก เผื่อใครสนใจก็สามารถมาแลกเปลี่ยนอุดมการณ์และความสนใจร่วมกันได้นะคะ เพิ่งจะเริ่มทำ และคงทำย้อนหลังไปจนถึงในวัยเด็กตั้งแต่เริ่มแรกสมัยเดินทางกลับครอบครัว  แต่ระยะนี้ขอเดินทางแบบเบาๆก่อนเพราะ ทานแกลบเป็นอาหารหลักซะแล้วเรา 5555 แต่ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวสำหรับน้องใหม่ในห้องนี้ด้วยนะคะ แล้วว่างๆจะแวะมาทักทายอีกค่า

จากกระทู้ที่เคยไปโพสในนี้ เตือนภัย ระวังโดนขโมยของบนเครื่องบินนะจ๊ะ โจรโดนจับได้จะๆบนเครื่อง สมน้ำหน้าจริงๆ ของคุณ แม่ประนอม

http://ppantip.com/topic/30298691



จากประสบการณ์ที่ต้องเดินทางเสมอๆ โดยปกติแล้ว ส่วนตัว สำหรับกระเป๋าที่จะต้องเอาขึ้นเครื่อง หลักๆ จะมีสามใบ คือกระเป๋าน้องน้อยใบที่ใส่พาสปอร์ต เงินและเอกสารสำคัญ รวมถึงปากกาหมึกดำ สมุดโน๊ตเล็กๆ มือถือ จะเป็นกระเป๋าขนาดเล็กที่มีสายห้อยแข็งแรง และจะห้อยคอตลอดเวลาแม้ว่าจะเข้าห้องน้ำก็ตาม ถ้าจะนอนจะเอาใส่ไว้ในเสื้อ และต้องมั่นใจว่าเอกสารทุกอย่างที่จำเป็นจะต้องอยู่ในนี้เสมอ ไม่มีวันแยกจากตัวเด็ดขาด  

ใบที่สองคือเป้ขนาดย่อมถึงกลาง ไม่ใหญ่เวอร์ เดี๋ยวเขาไม่ให้เอาขึ้น ใส่ของที่จำเป็นรองลงมา notebook , and other electronic devices ชาร์จเจอร์ หมอนลม ผ้าห่มเล็กๆม้วนไว้ กล้อง เศษเหรียญทุกอย่างหรือหนังสือซักสองเล่มไว้อ่านฆ่าเวลา  ไม่เคยลงใต้ท้องเครื่อง ใส่ในใบนี้ รวมถึงสำเนาเอกสารที่เกี่ยวกับเรา และต้องมีการเซ็นสำเนาถูกต้องด้วยปากกาดำเท่านั้นทับบนสำเนานั้นและวันที่ รวมทั้ง ระบุว่า ใช้เพื่อการใด เซ็นภาษาไทยและอังกฤษควบคู่ไปด้วยเลย ถ้าไม่พอจริงๆก็เอาพวกที่ชาร์จและส่วนที่คาดว่าจำเป็นน้อยกว่า ใส่ในกระเป๋าลูกล้อที่ลากมาด้วยอีกใบและซิปทุกตัวจะมีกุญแจล็อคไว้ค่ะ ใบนี้จะไว้ที่เท้าใต้เบาะที่นั่งข้างหน้า ไม่ใช่ใต้เบาะเรา ใครมาแหยมก็เอาเท้าเราไปรับประทาน   โดยปกติจะมีสายรัดแบบที่มีรหัสล็อคด้วยแยกไว้ ถ้าจะไปห้องน้ำก็เอาสายรัดผ่านหูหิ้วและ รัดให้มันแน่นๆเหมือนมัมมี่ และ เอามันขึ้นไปไว้ในช่องด้านบนตรงที่เรานั่ง (หรือฝั่งตรงข้ามที่สามารถเห็นกระเป๋าได้ชัดเจนถ้าแอร์บนเครื่องบางสายไม่ยอมให้เอากระเป๋าเก็บไว้ที่ตัว และบนหัวเต็ม) และผลักมันเข้าไปด้านในๆลึกๆๆๆเท่าที่จะทำได้ ถ้าใครเอื้อมไม่ถึงก็กดปุ่มเรียกพนักงานต้อนรับให้เขามาช่วย เขาจะได้รับรู้ และเป็นหูเป็นตาเป็นยาย เป็นสับปะรดให้เรา อย่างน้อยที่สุด แม้ว่าอาจจะมีคนฉวยโอกาสช่วงนี้เห็นเราเข้าห้องน้ำ  แต่เชื่อว่า ตอนที่เราเอาของขึ้นไปไว้นั้น ก็ย่อมต้องมีคนมองเห็นว่า กระเป๋าใบนั้นเป็นของเรา เห็นหน้าเจ้าของและรู้ว่ามันถูกลงยันต์ร่ายมนต์ พันและสายสิญจน์ ถ้าใครจะเอาก็ต้องคิดหนัก แถมยังดันเข้าไปลึกๆๆๆข้างในอีก เพื่อให้การขโมยเป็นไปได้ยากขึ้น  พอเรากลับมาที่นั่งเราก็เอามันลงมาไว้ที่เท้าเราเหมือนเดิม โปรดเช็คทันทีที่เราเอากระเป๋าลงมา


ส่วนอีกใบนั้น เราจะนิยมใช้แบบกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่มีลูกล้อ สำหรับใส่ของฝากหรือเสื้อผ้าซักชุดสองชุด ผ้าอนามัย ชุดชั้นในสำรองและแน่นอนหล่ะว่าไม่ใช่ของเหลวที่เขาจำกัด เผื่อในกรณีที่กระเป๋าใบใหญ่ที่ลงใต้ท้องสูญหายหรือมาถึงล่าช้า อย่างน้อยก็มีเสื้อผ้าซักสองชุดหรือ ของใช้ส่วนตัวแบบที่ไม่เกิน 100 cc ต่อขวด และอีกนั่นแหละ สำเนาเอกสารที่เกี่ยวกับเรา และต้องมีการเซ็นสำเนาถูกต้องด้วยปากกาดำเท่านั้นทับบนสำเนานั้นและวันที่ รวมทั้ง ระบุว่า ใช้เพื่อการใด เซ็นภาษาไทยและอังกฤษควบคู่ไปด้วยเลย และที่ขาดไม่ได้เสมอเวลาล็อคกระเ๋ป๋าคือ นอกจากจะใส่รหัสและลงกุญแจแล้ว ก็จะเอาสายรัดสองสายแบบมีรหัสมาพาดไขว้กันเป็นเครื่องหมายบวก ผ่านที่ลากและที่หูกระเป๋า เพื่อไม่ให้มันหลุด และขยับตัวล็อค เลื่อนไปไว้ใกล้ หูกระเป๋า เพื่อกันกระแทกจากการโยนและสายเด้งหลุดออกมา และสำหรับคนที่ไม่มีรหัสล็อคที่สายด้วย ใบนี้โดยปกติแล้วจะไม่มีการเปิดเข้าเปิดออกอีก หลังจากแพ๊ค  สำหรับของกินที่ไม่ใช่น้ำและไม่ใช่สิ่งต้องห้าม แยกไว้ในนี้เลย จะได้ไม่สับสน โดยเฉพาะเวลาที่ต้อง declare กระเป๋า สำหรับประเทศที่เคร่งครัดเรื่องการนำอาหารเข้าไป เอาถุง ห่อให้มิดชิดหลายๆชั้น และเตรียมถุงสำรอง เผื่อฉุกเฉิน



ซึ่งวิธีการนี้จะใช้สำหรับกระเป๋าที่โหลดลงใต้ท้องเครื่องด้วย กระเป๋าแบบที่มีซิปและเลื่อนไปมาได้ไม่ค่อยนิยม และเราก็ไม่ใช้ เราจะใช้แบบที่ตัวซิปจะต้องไปล็อคไว้ด้านบน พร้อมกับใส่รหัส หรือไม่ก็กระเป๋าที่ที่มีล็อคสองข้าง ไม่มีซิป แต่มีรหัส  แน่นอนการใช้สายรัดนอกจากจะทำให้ กระเป๋าไม่ถูกเปิดไ้ด้ง่ายเวลากระแทกแล้ว จะช่วยทำให้การค้นกระเป๋าเป็นไปได้ยากขึ้น และรหัสที่ใช้กับทุกตัวล็อค ทั้งกับสายรัดหรือตัวกระเป๋า จะต้องไม่เหมือนกันเลย  ถ้ากลัวลืมก็จดใส่ในกระดาษ และใส่ในกระเป๋าน้อยๆที่คล้องคอ หรือถ้าไม่มั่นใจ จะยัดในถุงเ้ท้าก็ไม่ว่ากันนะ และถ้าใครยังกลัวก็ไปหาซื้อตัวล็อคแบบที่มีกุญแจไขใหญ่ๆมาเลย เหมือนล็อคบ้านน่ะ (เอากันให้ตายไปข้าง) ล็อคมันไปหลายๆอันพร้อมกันถ้าทำได้ แล้วเอาลูกกุญแจใส่ในกระเป๋าน้อย (อย่าทำหายล่ะ) สำหรับการเดินทางไปในประเทศกลุ่มเสี่ยง ที่สำคัญประเทศพวกนี้อย่า เอากระเป๋ามียี่ห้อหรือราคาแพงไปเลย เพราะคนที่จ้องอยู่อาจจะเอาไปทั้งกระเป๋า  ใหม่มากก็ไม่ควร เพราะมันจะแปรสภาพทันที่ที่หลุดจากมือเราไป กระเป๋าผ้าบางๆ ราคาไม่แพง ควรตรวจเช็คและหากระดาษแข็งๆ หรือกระดาษลังแข็งมาบุไว้ข้างใน รอบกระเป๋า ก่อนยัดของ เผื่อโดนกรีด อย่างน้อย กระดาษจะช่วงพยุงกระเป๋าไม่ให้พังไปมากกว่าที่ควรจะเป็น (ไม่ต้องหนามากเดี๋ยวไม่มีที่ใส่ของ) เวลาไปในประเทศกลุ่มเสี่ยงมาก หรือเสี่ยงน้อยก็ตาม

ส่วนเงินก็แยกไว้หลายๆที่ พยายามนุ่งกางเกงที่มีกระเป๋ากางเกง เพื่อความคล่องตัว แบ่งตังค์ใส่ซ้ายขวา และบางส่วนในกระเป๋าน้อยและในเป้ ทุกกระเป๋าควรมีแบงค์ใหญ่และแบงค์ย่อย ผสมกัน เช็คให้ดีว่าเงินมาโผล่ออกมานอกกระเป๋ากางเกงหรือไม่ สำหรับบางประเทศเราต้องใส่ในถุงเท้าเผื่อโดนปล้นที่ตัว  ในเสื้อชั้นในอาจไม่เหมาะและอันตรายต่อชีวิตอีกต่างหาก อย่างที่บอกเป็นผู้หญิงเดินทางคนเดียวต้องพร้อม  เบอร์ติดต่อ และที่อยู่ สำคัญๆ ในกรณีฉุกเฉิน ควรจดไว้ในกระดาษไม่ใช่ใส่มือถืออย่างเดียว สำหรับเราที่ต้องเดินทางบ่อยๆและไปไหนมาไหนคนเดียวเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์ บางครั้งจำเป็นต้องเดินทางกลางคืน หรือไปในประเทศที่ไม่สมควรจะเดินทางคนเดียว หรือประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ    ควรจะมี พจนานุกรมสำหรับใช้ในประเทศนั้นฉบับพกพา เข็มทิศ ไฟฉาย นกหวีด ขวดพลาสติกเปล่าเล็กๆหนึ่งขวด ถุงพลาสติก ที่ไม่มีรู ซักสองถุง และ/หรือ ถุงผ้าขนาดย่อมๆ หนึ่งถุง พับให้เรียบร้อย ที่กล่าวมาเหน็บไว้ในเป้ และเข็มกลัดกลางเล็กแต่ไม่ต้องเว่อร์ (พกติดตัวไม่ได้แต่สามารถกลัดไว้ที่สายรัดกระเป๋าลูกล้อได้ เผื่อกันสายหลุดจากตะขอเกี่ยวและเผื่อเราซิปหลุด แถมยังเป็นอาวุธสำหรับคุณผู้หญิงในยามฉุกเฉินได้ดี เราทำทุกครั้งไม่เคยถูกห้าม) อุปกรณ์ต่างๆเหล่านี้สำคัญมากกกก (เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน)

แนะนำเพิ่มเติมสำหรับสุภาพสตรีที่ต้องเดินทางไปในประเทศที่นับถืออิสลามและอยู่ในกลุ่มเสี่ยงมากถึงมากๆ ควรจะพกผ้าที่สามารถคลุมศีรษะหรือผมได้ไว้ด้วย ในกรณีฉุกเฉิน อย่าใช้สีฉูดฉาด โดยเฉพาะถ้าต้องเดินทางคนเดียว และต้องให้แน่ใจว่ามีผู้ที่สามารถติดต่อได้ในประเทศนั้นๆรับรู้ว่า เรากำลังบินไป จะดีขึ้นถ้าเขาเป็นคนท้องถิ่นและสามารถมารับเราได้ที่สนามบิน ถ้าไม่มีให้ระวังการใช้รถแท็กซี่ส่วนบุคคล สอบถามจากเจ้าหน้าที่สนามบินเรื่องของรถที่น่าเชื่อถือ หรือเรียกรถโรงแรมมารับ แพงกว่าแต่ก็อุ่นใจ


โดยส่วนตัวใช้วิธีนี้มาตลอด กันไว้ดีกว่าแก้ เพราะคนรอบข้างที่ไม่ได้ใช้วิธีเราก็เสร็จเกือบทุกราย รู้หน้าไม่รู้ใจ ถึงโลกสวยแต่ก็น่ากลัวขึ้นทุกวัน  ถ้าวิธีใครเจ๋งกว่าก็เลือกวิธีนั้นไป ตามสะดวก ไม่ว่ากัน

แต่ถ้าดวงมันจะซวยจริงๆต่อให้ป้องกันดีขนาดไหนแล้วก็ยังพลาด งั้นก็ต้องสวดมนต์ทำบุญกันเหนียวก่อนเดินทาง เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ทุกคนทุกท่าน

ขอให้โชคดีทุกคน เอวัง