ความรู้สึกตอนนี้รู้สึกไม่มีใครเคียงข้างในวันที่หัวใจบอบช้ำ ทุกคนมีแต่จะให้คนอื่นใส่ใจแล้วเคยคิดถึงความรู้สึกของคนที่
ต้องคอยตามแคร์ ตามสาละวนเอาใจใส่บ้างหรือเปล่าว่าเหนื่อยแค่ไหน เวลาจะปรึกษาอะไรให้ใครฟัง ต้องคอยระแวงว่าเขา
คือคนที่เราจะฝากเรื่องราวความทุกข์ไว้กับเขาได้ไหม ทำไมไม่มีสักคนที่คอยรับฟังปัญหาได้บ้างเลย

พ่อแม่ก็มีปัญหาของเขามากพอแล้วไม่อยากให้เป็นภาระของท่านเพิ่ม พี่น้องก็ไม่มี ทำไมทุกคนจะต้องมาทำให้เรารู้สึกแย่เพื่อแลก
กับความสบายใจของพวกเขาด้วย ทำไมกัน ชีวิตนักเรียน ม.6 คนนึงนอกจากเครียดเรื่องเรียนแล้วยังจะต้องแบกความทุกข์หนักอก
อะไรอีกเหรอ ทำไมเพื่อนต้องมาให้เราแคร์ แต่ละคนดูแลตัวเองไม่เป็นหรือไง อยากอยู่คนเดียว เบื่อสังคม

เบื่อความขี้น้อยใจของใครทุกคน เราคนมีพ่อมีแม่ แม่กับพ่อไม่เคยทำให้เราทุกข์แล้วพวกเธอเป็นใครกันที่จะมาเรียกร้องความสนใจ
จากคนคนนึงที่ต้องมารับภาระไว้คนเดียว

ขอโทษที่เขียนเยอะนะคะ แค่อยากให้รู้ไว้ว่าถ้าเป็นไปได้อย่างอนใคร อย่าทำให้คนอื่นลำบากใจเพราะคุณ
คนงอนหรือโกรธน่ะไม่เข้าใจคนถูกโกรธหรอกว่ามันเป็นยังไง


สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าคนที่ไว้ใจร้ายที่สุด ไม่มีใครมาเคียงข้างในวันที่ใจบอบช้ำเลยจริงๆ มองไปทางไหนก็ไม่เจอ
ฝันดีทุกคนค่ะ