หลังจากที่พระท่านเข้าพรรษากันมาได้ 3 เดือน โดยไม่สามารถออกไปค้างคืนที่ไหนได้ ต้องอาศัยอยู่ ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่งตลอด 3 เดือนเต็ม ทำให้มีเวลาจดจ่อในการปฏิบัติธรรมได้อย่างเต็มที่ เมื่อครบกำหนดก็จะออกไปจาริกเผยแผ่ธรรมะที่ได้เรียนรู้มา ให้กับญาติโยมในถิ่นที่ห่างไกล

ขอย้อนกลับไปในสมัยที่ผมยังเป็นพระบวชใหม่เมื่อ 11 ปีที่แล้ว หลังจากเรียนจบ ผมได้มีโอกาสบวชและไปจำพรรษาที่สวนโมกขพลาราม จังหวัดสุราษฎร์ธานี วัดป่าของท่านอาจารย์พุทธทาสภิกขุ ตลอดระยะเวลา 3 เดือนในการจำพรรษาที่นี่ ช่างเป็นอะไรที่น่าจดจำ

ที่นั้นได้สอนผมอะไรหลายๆ อย่าง ที่เปลี่ยนมุมมองของผม ได้ทำได้ทดลองนั่นู่นนี่เยอะแยะมากมาย ได้เรียนรู้ฝึกฝนภาษาอังกฤษกับพระต่างชาติ ได้พบเจอกับพระเพื่อนๆ จากที่ต่างๆ ทั่วประเทศ ซึ่งแม้จะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังติดต่อหากัน แต่ทุกคนล้วนผมงอกกันหมดแล้วยกเว้นผมคนเดียว 🤣

ได้มีโอกาสท้าทายความกลัวผี กลัวความมืดด้วยการ challenge ตัวเองให้เดินขึ้น "เขานางเอ" ตอนกลางคืนคนเดียว โดยมีแค่ตะเกียงที่ใส่เทียนแท่งเล็กๆ คอยเป็นเพื่อนเท่านั้น ระหว่างทางกลัวบอกเลย แต่พอขึ้นไปได้ก็ถามตัวเองว่าขึ้นมาทำไมวะ พร้อมกับความกลัวที่หายไป ช่างน่ามหัศจรรย์

ได้ทดลองการอยู่ตัวคนเดียว ในกุฏิหลังเล็กๆ ห้ามออกไปไหน จะกิน จะขี้ จะนอนก็ทำอยู่ในนั้นแหละ โดยมีพระรุ่นพี่มาส่งอาหารให้ในตอนเช้าหนึ่งครั้ง ใช่ครับ ที่นั้นเราฉันกันแค่มื้อเดียว

หนึ่งสัปดาห์ที่ขังตัวเองอยู่ในห้อง ช่างเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ คุยกับใครก็ไม่ได้ เบื่อก็อ่านหนังสือที่ยืมมา บางครั้งก็หยิบโนเกีย 3310 มาเล่นเกมงูให้หายเหงา แต่เชื่อเถอะ ทำได้แป๊บแหละ เดีษยวมันก็เบื่ออีก เบื่อแบบโคตรรรเบื่ออ่ะ แต่สิ่งที่ดีที่สุดในการอยู่ข้างในนั้นคือ เราเห็นความคิดของเราอย่างชัดเจน

พอครบ 7 วันออกมาแล้วช่างรู้สึกเหมือนเป็นคนใหม่ ไม่ว่าจะทำ จะคิดอะไร สุข ทุกข์ เบื่อ เหงา เศร้า โกรธ เรามองเห็นหมด เราตามทันหมด ช่วงนั้นมีความสุขมากๆ เป็นความสุขชนิดที่เรียบๆ ไม่รู้สึกดิ้นรนในจิตใจ แต่อนิจจามันอยู่ได้สักครึ่งเดือนมันก็หายไป เหลือทิ้งไว้แต่ความรู้สึกโหยหา แต่ก็นะ มันก็เป็นการพิสูจน์ได้ระดับนึงแล้วว่า ธรรมะนี้ เป็นของจริงว่ะ

จริงๆ ยังมีอีกหลายประสบการณ์เลยนะ ที่ผมได้ผ่านพบเจอในตลอด 1 ปีกับการบวชเป็นพระ ทั้งความสุขอันแสนละเอียดจากการนั่งสมาธิ ทั้งความทุกข์อันแสนจบปวดจนอยากตาย ทั้งมิตรภาพที่ได้พบเจอระหว่างทาง เรื่องราวการธุดงค์จากสวนโมกขพลาราม ไปจนจบที่ริมฝั่งโขงจังหวัดหนองคาย ช่างเป็นเรื่องราวทีาน่าจดจำ เป็น 1 ปีสั้นๆ ที่เปลี่ยนผมไปตลอดกาล

ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบนะครับ 😊