โครม!!! เสียงรถกระบะวีโก้สีดำปะทะกับรถบรรทุกดังลั่น ชายชราผู้ขับรถบรรทุกคันนั้นยังรู้สึกมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก เนื่องจากศีรษะของเขากระแทกเข้ากับพวงมาลัยอย่างแรง เขาเอามือข้างหนึ่งปาดจมูกของเขาที่เลือดกำเดาไหลอยู่ ภาพที่เขาเห็นอยู่ข้างหน้าคือรถกระบะวีโก้สีดำคันนั้น อยู่ในสภาพกึ่งรถกึ่งซากเหล็ก กระจกแตกเกลื่อนถนน ควันจากเครื่องยนต์ก็ฟุ้งเต็มไปหมด นอกจากซากรถแล้วสิ่งที่ชายชราคนนี้เห็นอยู่ข้างหน้า นั่นก็คือร่างของวัยรุ่นชาย 2 คนและหญิง 1 คน สภาพใบหน้าเป็นอย่างไรนั้นก็ไม่สามารถบอกได้ เพราะใบหน้าของทั้งสามนั้นเต็มไปด้วยเลือด ดวงตานั้นถลนออกมาจากเบ้า บางคนก็หูฉีกขาด อวัยวะเครื่องในบางส่วนก็ไหลออกมากองเต็มพื้นถนน ชายชรารับรู้ได้ทันทีว่าร่างทั้งสามร่างนั้นไร้ซึ่งลมหายใจและวิญญาณแล้ว ก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มมืดลงจนมองไม่เห็นอะไรอีกเลย
     ชายชรารู้สึกตัวอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ที่นี่ทั้งมืดทั้งหนาว เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยแม้แต่เสียงลมหายใจของตัวเอง “นี่ฉันตายแล้วหรือยัง” ชายชราพูดกับตัวเอง “ลุง ลุงฆ่าพวกผมทำไม ลุงฆ่าพวกผมทำไม ลุงฆ่าพวกผมทำไม” เสียงนั้นดังขึ้นช้าๆเนิบๆอยู่ทางด้านหลังของชายชรา ก่อนที่เขาจะค่อยๆหันหลังไปมองเจ้าของเสียงนั้นช้าๆ” ภาพที่เขาเห็นคือวัยรุ่นทั้งสามยืนอยู่ข้างหลัง “ลุงฆ่าพวกผมทำไม” เสียงนั้นยังคงย้ำประโยค เดิมๆ ซ้ำๆ ชายชราได้แต่ยืนอึ้งแล้วคิดว่าเขาทำอะไรลงไป ทำไมวัยรุ่นกลุ่มนี้ถึงต้องถามเขาด้วยประโยคนี้ เขานึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เขาเห็นภาพตัวเองดื่มสุราอย่างหนักก่อนที่จะเอารถบรรทุกออกมาวิ่งด้วยความเร็วอย่างสูง จนกระทั่ง โครม!!!
“ขอโทษ..ลุงขอโทษ ลุงขอโทษ” ชายชราพูดขึ้นช้าๆพร้อมกับน้ำตา “ลุง ลุงรู้ไหม ลุงทำลายอนาคตของพวกผม ตอนนี้ผมตายไปแล้ว แม่ผมจะทำยังไง ผมกับแม่มีกันอยู่แค่ 2 คน แม่ผมกำลังรอผมอยู่ที่บ้าน เขาอยากเห็นชายผ้าเหลืองของผม ผมยังไม่ได้ทำให้เขาเลย” หนึ่งในวัยรุ่นคนหนึ่งพูดขึ้น “ลุงค่ะ ลุงฆ่าหนูทำไม หนูไปทำอะไรให้ลุง ลุงรู้ไหมว่ารถคันที่ลุงขับชน มันเป็นรถที่พ่อแม่หนูซื้อให้เป็นของขวัญที่หนูสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ถ้าพ่อกับแม่หนูรู้ว่าของขวัญที่ท่านซื้อให้ กลายเป็นเครื่องมือสังหารลูกสาวของเขาเอง พ่อกับแม่หนูท่านจะเสียใจแค่ไหน” วิญญาณวัยรุ่นสาวพูดขึ้นด้วยน้ำตา “ลุง ลุงรู้ไหมชีวิตผมอ่ะ ผมยังไมได้ทำอะไรตั้งหลายอย่าง ความฝันของผม ผมยังไมได้ทำเลย ผมยังไม่ได้ขอโทษพ่อแม่ผมเลย ที่ผมเถียงเขาวันนั้น ผมยังไม่ได้ทำให้พวกเขาดูเลยว่าที่ผมคิด ผมทำได้ ลุงทำลายอนาคตของผมทำไม” วัยรุ่นคนสุดท้ายพูดขึ้น
      ชายชราได้แต่ยืนอึ่งนี่เราทำอะไรลงไป เราจะแก้ไขเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง ชายชราจนปัญญาได้แต่ร้องไห้แล้วพูดว่า “ลุงขอโทษ ลุงขอโทษ ลุงขอโทษ” วิญญาณวัยรุ่นทั้งสามตรงมาหาชายชราพร้อมกับเปล่งเสียงที่ดังขึ้นด้วยความเครียดแค้น “ลุงฆ่าพวกผมทำไม ลุงฆ่าพวกผมทำไม” “ลุง ลุง ลุง! ลุง!! ลุง!!!” “เฮ้ย!!!” ชายชราลืมตาขึ้นพร้อมมองไปรอบๆ เขาอยู่บนรถของเขา ไม่มีซากรถกระบะวีโก้สีดำคันนั้น ไม่มีวัยรุ่นทั้งสามคน มีแต่เด็กชายวัย สิบขวบ ซึ่งเป็นหลานชายของเขาเองตะโกนเรียกอยู่ข้างๆ “ลุงนี่ เมาทีไร หลับคารถทุกทีไม่ไหวเลย หนูงี้ฟังป้าบ่นเรื่องลุงจนเบื่อและ เห็นป้าแกบ่นว่า เมาอย่างนี้ เดี๋ยวได้ขับรถไปชนใครตายซักวัน เบื่อจริงๆ เรื่องของผู้ใหญ่ไปดีกว่า” เด็กชายได้แต่บ่นตามประสาเด็กที่เรียนแบบคำพูดของผู้ใหญ่ แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ชายชรานั่งคิดพร้อมมองขวดเหล้าที่วางอยู่บนเบาะข้างๆ นี่เขายังไมได้ขับรถชนใครใช่ไหม เขายังไม่ได้ฆ่าใครใช่ไหม เขายังไม่ได้ทำลายอนาคตของใครใช่ไหม เขาก็แค่ฝันร้ายเท่านั้นเอง