เห็นคนประกาศหาแฟน หาคู่ ทางเว็บพันทิพเยอะมาก

กระทู้แทบจะมีทุกๆวัน วันละ  2-10 กระทู้

คือชีวิตจริง ไม่ได้พบเจอคนเลยหรอคะ แบบเพื่อนของเพื่อน  คนที่ทำงาน เพื่อนร่วมชั้น คนโดยสารรถเมล์  

คนมาทำบุญตามวัด คนช่วยคนแก่และเด็กตามมูลนิธิต่างๆ  สถานที่เที่ยว มหาวิทยาลัย ไรงี้

หาแฟนทางอินเตอร์เนตนี่  หน้าตาก็ไม่เคยเห็นกัน  กิริยาท่าทาง นิสัย  ใจคอ ก็ไม่เคยได้สัมผัสแบบ 6D

บางคนแอบอ้างสรรพคุณเลิศหรู  ก็เชื่อเขา กรี้ดกร้าด อยากได้ อยากโดน ทั้งที่ยังไม่รู้จักกันดีพอเลย

บางคนอ้างว่าโสด  แต่ซุกภริยาไว้รึป่าวก็ไม่รู้

คนที่เจอถูกหลอกก็เยอะ  สร้างภาพก็เยอะ  มันน่าไว้ใจจริงๆหรอคะ   หรือเรามองโลกในแง่ร้ายหว่า

คือที่ไหนๆก็มีทั้งคนดีและไม่ดีอยู่แหละคะ แต่คิดว่าทางอินเตอร์เนตมันสุ่มเสี่ยงมากกว่า

เคยได้ยินว่า "การกระทำ สำคัญกว่าคำพูดและต้วอักษร" เราเชื่อในคำนี้นะคะ

แล้วคนที่คุยกันผ่านตัวอักษร ไม่ได้เห็นการกระทำเขาก่อนแต่แรก เราจะไว้ใจเขาได้ไงคะ

ทำไมคนถึงรักกันง่าย ชอบกันง่ายจัง แค่เห็นเขาอวดอ้างสรรพคุณผ่านตัวอักษร

สมัยก่อน ไม่มีอินเตอร์เนต  โทรศัพท์ ไลน์แชท

แต่เขาก็กล้าได้กล้าเสีย กล้าเผชิญหน้ากับความจริง  กล้าพิสูจน์รักแท้

บางคู่กว่าจะได้เป็นแฟนกัน แอบส่งดอกไม้ ส่งขนม ส่งจดหมาย ไปๆมาๆอยู่นาน

แต่ปัจจุบัน เราพิสูจน์รักแท้ ด้วยการส่งข้อความหวานๆ สร้างโปรไฟล์ ส่งไลน์หากัน จึงได้รักกัน

รู้สึกไหมว่า ทำไมอะไรๆ มันดูง่ายจัง ....

ปัจจุบันมนุษย์เรา กลัวการไม่มีคู่กันขนาดนั้นเลยหรอคะ  ถึงต้องมาประกาศหาคู่กันโต้งๆขนาดนั้น

คนที่เจอรักจริง ผ่านเนตนี้ มีเยอะไหมคะ ใครมีประสบการณ์ดีๆ มาแชร์ได้นะ