สวัสดีครับ ผมมี 2 3 คำถามจะมาถามทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
1.คุณมีเพื่อนแท้มากน้อยแค่ไหนครับ
2.คุณมันใจแค่ไหนว่าเพื่อนที่คุณคิดว่าเป็นเพื่อนแท้จะไม่ทิ้งคุณในวันที่คุณลำบาก
3.คุณแน่ใจแค่ไหนว่าเพื่อนแท้ของคุณจะไม่หักหลังคุณ
และนี้เป็นคำถามสุดท้าย ก่อนจะไปถึงคำถามผมอยากให้ทุกคนอ่านความคิดเกี่ยวกับเพื่อนของผม
ผมไม่คิดว่าผมมีเพื่อนแท้ คือทุกคนที่เป็นเพื่อนกับผม เวลาที่เค้าลำบากหรือไม่เข้าใจ้เรื่องเรียนเค้ามักจะมาถามผม แต่เวลาที่ผมลำบากหรือไม่เค้าใจเรื่องเรียนผมไปถามเพื่อน มีแค่เพื่อนไม่กี่คนที่ตอบ และบางคนด่าผมว่าโง่ ใช่ผมเป็นคนโง่แต่ผมไม่ได้โง่ทุกเรื่อง ส่วนเพื่อนผมบางส่วนที่ไม่ทอดทิ้งผมในเวลาที่ผมต้องการความช่วยเหลือแต่ผมไม่แน่ใจว่าพวกเค้าจะไม่หักหลังผม เพราะเคยเจอมากับตัว คือ เพื่อนต้องการที่จะลอกรายงานเพื่อไปส่งครู แน่นอนคุณครูจับได้ว่าลอกกันแต่แท่นที่จะรับผิดด้วยกันแต่เค้าบอกของเค้าหายและเพิ่งหาเจอ และเค้าก็บอกว่าผมน่าจะเป็นคนขโมยไปลอกและมีเพื่อนรายคนเป็นพยานว่าของเค้าหาย ผมถูกทำโทษคนเดียว แน่นอนผมโกรธ แต่ผมไม่ได้เสียใจ และผมคิดว่ามันเป็นบทเรียนว่าอย่าช่วยคนที่เคยหักหลังเราและโกหกเรา แต่ผมก็ช่วยพวกเค้าเหมือนเดินแต่ผมไม่ได้ช่วยเพื่อคำว่าเพื่อนกินแต่ผมทำเพื่อตัวเองเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง นับแต่นั้นผมไม่เคยไว้ใจใครอีกเลย เว้นแต่เค้าจะพิสูจน์ด้วยการกระทำว่าจะไม่หักหลังผม แต่ผมก็ไม่ไว้ใจใคร 100% อีกเลย
ผมของถามว่าผมเป็น คนมองโลกในแง่ร้าย ขี้ระแวง หรือ ผมเป็นคนมองโลกในความเป็นจริง ว่าทุกคนมีสิทธิที่จะหักหลังผมได้ทุกเพื่อแค่มีผลประโยชน์มากพอ
เพื่อนไม่ทิ้งเคยกัน ?
1.คุณมีเพื่อนแท้มากน้อยแค่ไหนครับ
2.คุณมันใจแค่ไหนว่าเพื่อนที่คุณคิดว่าเป็นเพื่อนแท้จะไม่ทิ้งคุณในวันที่คุณลำบาก
3.คุณแน่ใจแค่ไหนว่าเพื่อนแท้ของคุณจะไม่หักหลังคุณ
และนี้เป็นคำถามสุดท้าย ก่อนจะไปถึงคำถามผมอยากให้ทุกคนอ่านความคิดเกี่ยวกับเพื่อนของผม
ผมไม่คิดว่าผมมีเพื่อนแท้ คือทุกคนที่เป็นเพื่อนกับผม เวลาที่เค้าลำบากหรือไม่เข้าใจ้เรื่องเรียนเค้ามักจะมาถามผม แต่เวลาที่ผมลำบากหรือไม่เค้าใจเรื่องเรียนผมไปถามเพื่อน มีแค่เพื่อนไม่กี่คนที่ตอบ และบางคนด่าผมว่าโง่ ใช่ผมเป็นคนโง่แต่ผมไม่ได้โง่ทุกเรื่อง ส่วนเพื่อนผมบางส่วนที่ไม่ทอดทิ้งผมในเวลาที่ผมต้องการความช่วยเหลือแต่ผมไม่แน่ใจว่าพวกเค้าจะไม่หักหลังผม เพราะเคยเจอมากับตัว คือ เพื่อนต้องการที่จะลอกรายงานเพื่อไปส่งครู แน่นอนคุณครูจับได้ว่าลอกกันแต่แท่นที่จะรับผิดด้วยกันแต่เค้าบอกของเค้าหายและเพิ่งหาเจอ และเค้าก็บอกว่าผมน่าจะเป็นคนขโมยไปลอกและมีเพื่อนรายคนเป็นพยานว่าของเค้าหาย ผมถูกทำโทษคนเดียว แน่นอนผมโกรธ แต่ผมไม่ได้เสียใจ และผมคิดว่ามันเป็นบทเรียนว่าอย่าช่วยคนที่เคยหักหลังเราและโกหกเรา แต่ผมก็ช่วยพวกเค้าเหมือนเดินแต่ผมไม่ได้ช่วยเพื่อคำว่าเพื่อนกินแต่ผมทำเพื่อตัวเองเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง นับแต่นั้นผมไม่เคยไว้ใจใครอีกเลย เว้นแต่เค้าจะพิสูจน์ด้วยการกระทำว่าจะไม่หักหลังผม แต่ผมก็ไม่ไว้ใจใคร 100% อีกเลย
ผมของถามว่าผมเป็น คนมองโลกในแง่ร้าย ขี้ระแวง หรือ ผมเป็นคนมองโลกในความเป็นจริง ว่าทุกคนมีสิทธิที่จะหักหลังผมได้ทุกเพื่อแค่มีผลประโยชน์มากพอ