{{WataMote}} Ep.12 ตอนอวสาน อนาคตเป็นอย่างไร ฉันก็ยังมีความสุข

กระทู้สนทนา

เนื้อหาในตอนนี้คือการเอา ปกหลังของรวมเล่ม 1-3 มาใส่ + ตอนที่ 31 และ 34 ในเล่ม 4 + จบลงในตอนท้ายเล่ม 3 ครับ

หลังเรื่องราว Event สำคัญงานคือ วัฒนธรรมโรงเรียนเคย์จิ ได้จบลงไป
ทุกอย่างในชีวิตรั้วโรงเรียนก็กลับสู่ลูปเดิมอย่างที่เป็นอยู๋ในปัจจุบัน

ใช่ว่า คุณเธอ คนนี้ที่ได้รับประสบการณ์ต่างๆนาๆ ก็กลับมา อยู่ในหลืบของความ
จืดจางอยู่เช่นเดิม
ไม่ว่าจะเป็นช่วงทานอาหารกลางวัน

หรือ วิชาเรียน
( ไอ้นี้มันท่า Haruhi Dance ไม่ใช่เหรอ )

ทุกอย่างไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ครูที่บอกลานักเรียนทุกคนในยามเย็นว่า " ระวังตัวละ..คุโรโกะ..เดินระวังด้วยนะ "
คคะคะคะคะคะ..ค่ะ

หลังกลับมาบ้าน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะอดคิดถึง เรื่องราวความสนุกสนานตามที่ตัวหล่อนคิดขึ้นมาเพื่อสนองความเหงาของตนเอง
ว่าแล้วการจิ้นแหลกก็เริ่มต้นขึ้น

โทโมจังเนี่ยร่าเริงจัง
สนุกจังเลยนะ
นั้นสิๆ
โทโมะจังใช้น้ำหอมรึเปล่า
เปล่าเลย
ดูเธอยิ้มหวานจังนะ

แต่ในความเป็นจริงคือสิ่งนี้

การพูดคุยกันอย่างสนุกสนานบนทางเดินในอาคารเรียน

แต่ในความเป็นจริงคือสิ่งนี้

เอาอีก!!! เอาอีก!!! เอาอีก!!! เอาอีก!!!เอาอีก!!!เอาอีก!!! ความสนุกของอีฉัน!!!!

อ็ากกกก!!!!!!!!!!!!!!! ตลอดทั้งปี อีฉัน ไม่มีความสุขเลยเหรอ!!!

ความทรงจำการไปถ่ายสติ๊กเกอร์ของวัยรุ่นอย่างที่ควรจะเป็น
เอ้าพวกเรา!!! ทำความเคารพ ถวายหัวใจดวงนี้แก่องค์กษัตริย์!!!

แต่ในความเป็นจริงคือสิ่งนี้

อ็ากกกกก!!!!!!! ฉันพยายามเปลี่ยนให้เป็นคนใหม่ แต่ไหนถึงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสักอย่างว่ะ!!!!!!

หากปล่อยไว้อย่างนี้รั้งก็แต่จะจมสู่ห้วงทะเลลึกไร้ก้นบึ่ง ดังนั้น
ต้องโทรหา ยูจัง!!!ๆๆๆๆๆๆ
ฮัลโหล โมมตจิมีอะไรเหรอ เอ๋ ? แผนการณ์เพื่ออนาคตเหรอ ชั้นฝันอยากเป็น พ่อค้าอาวุธ นะ

เรื่องราวมันไม่อาจย้อนกลับไปได้อีกต่อไป สมัยอยู่ ม.ต้น ตัวเองกับ โมมตจิ เป็นเพื่อนที่ซี้กันมากพูดถึงเรื่องความฝันในระหว่างที่ดูนิตยสารปืน หลังพล่ามกันยาวไปเรื่อย ตั้งแต่ RPG ไปถึง ปืนไรเฟิล ตามประสาโอตาคุด้วยกัน

เอ๋ โมคตจิ เสียงแปลกๆนะไม่สบายเหรอ
เปล่าสบายดี
งั้นเหรอ รักษาตัวให้ดีด้วยนะ

( เห็นได้ว่า ยูจัง ก็เป็นห่วงเพื่อนเช่นกัน )

โอ็ย!!!! ฉันไม่น่าพูดถึงอดีตเลย!!!! ทำไมฉันถึงไม่ย้อนเวลากลับไปฆ่าตัวเองซะเลยฟ่ะ!!!!!

เห็นทีคงต้องไปพูดกับไอ้น้องชายตัวดีที่ไม่ค่อยถูกกับตัวเองสักหน่อยแต่ก็ดูจะไม่ช่วยอะไรได้เลย

วันต่อมา ณ ที่โรงเรียน

ชีวิตประจำวันสุดแสนจืดจางของตัวเองเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งแต่ไม่รู้บังเอิญหรือไม่ที่ได้มาเจอกับ สาวกรรมการนักเรียน คนเดิมเมื่อตอนงานโรงเรียนเข้าอย่างจัง

หวัดดี อิมาเอะซัง
มีเรื่องขอร้องนะ
ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันช่วยให้

สาวกรรมการนักเรียนผู้นี้มีชื่อว่า เมกุมิ อิมาเอะ
CV : Ai Nonaka ( เคียวโกะ/Madoka , โคโนกะ/Negima )

สำหรับ เธอผู้ซึ่งอยู่ในหลืบมายาวนาน นั้นอาจจะเป็น ตัวอย่างที่ดีซึ่งเธอควรเอาไปเลียนแบบก็ได้ เอาแล้ว เป้าหมายหลักของวันนี้ก็ไม่พ้นเธอแน่ๆ

เริ่มต้นแผนการคือ เอาหนังสือตัวเองวางไว้บนโต๊ะและติดตั้งหูฟังเอาไว้ เพื่อคอยสังเกตว่าในห้องมีใครพูดถึงตัวเองรึเปล่า ส่วนตัวเองก็ไปแอบฟังในห้องน้ำ

แต่ความเป็นจริงคือสิ่งนี้ ไม่มีใครเลยที่พูดถึงเธอสักคน

ว่าแล้ว การจิ้นไม่รู้จบก็เริ่มต้น

โอ็ย!!! ถ้ามีใครสักคนพูดกับฉัน จะต้องมีคนตายรึยังไงว่ะ!!!

แผนการณ์ของเธอยาวไปเรื่อยถึงเหตุการณ์บ้าๆบอๆ เมื่อยาม แมลงสาบได้บินเข้ามาในห้อง แล้วเธอสวมบทเป็นฮีโร่เพื่อฆ่ามันให้ตาย

( เล่นเปิดเพลง Fly to Dark อีกต่างหาก )

ดูให้ดี!!!

Profile
ชื่อสกุล : คุโรกิ โทโมโกะ
อายุ : 15 ปี
สัญชาติ : ญี่ปุ่น
ส่วนสูง : 140 CM
น้ำหนัก : Fiary Slander
Worldwide Ranking : 4,200,006,969th
Attempted strategy : Hyaluronic acid injection

ดูให้ดีเนี่ยแหละพลังของมนุษย์!!!!

แป๊กกก!!!!!!

โอ้วว!!!!! คุโรกิ ฮีโร่!!!! ฮีโร่มาแล้ว!!!!

แต่ในความจริงคือสิ่งนี้

เรียนกันต่อได้แล้ว..คุโรกิ...ไปล้างรองเท้าซ่ะ
เหอะๆๆๆ เดี๋ยวทุกคนต้องมาขอบคุณฉันแน่ๆ

แต่ที่ไหนได้ความจริงคือสิ่งนี้ หลังเห็นปฎิกิริยาตอบสนองจากเพื่อนๆในห้องเรียน

และ มาดูผลของการสังเกตการณ์กัน
อย่าไปคุยกับยัยนั้นนะ
โครตสยองเลยว่ะ เหยียบปีเตอร์ตายเนี่ย
โครตโหดเลยว่ะ

สุดท้าย อีฉัน ก็ติดโรคอัคคารินเข้าอีกคนแล้วสินะ

มาถึงฉากสุดท้ายกันแล้ว

ยามเย็นหลังเลิกเรียน ในขณะที่ทุกอย่างคงจะสิ้นหวังไม่มากไปกว่านี้อีกแล้ว
เอ๋!! อิมาเอะซังนิ เข้าไปทักทายหน่อยคงไม่เสียหายนะ

แต่ยังไม่ทันจะได้ทักเลยสักนิด

พรึ่บบบบ!!!!!
ลมเจ้ากรรมพัดพาความดีเห็นเข้าให้แล้วมั้ยละ

อะอะอะอะอะ
มีอะไรเหรอ

( สุดท้ายก็หนีไป )

เกิดอะไรเหรอ
อ๋อ..เด็กคนนั้นคือ โทโมโกะ คุโรกิ นะ เธอดูน่ารักสดใสดีนะ
เอออ..งั้นเหรอ

เหมือนเธอมุ่งมั่นจะบอกอะไรสักอย่างนี้แหละ...แต่เหมือนเธอจะไม่กล้าสบตามองด้วยเลยนะ

อะอะอะอะอะอะ....อ็ากกกกก!!!!!!!
อีแบบนี้โดนหาว่าเป็น พวกโรคจิต เข้าพอดีเลยสิ!!!!

เรื่องราวมืดมนของเธอผู้นี้ยังคงมีอยู่ต่อไป ตราบเท่าที่เธอไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงนิสัยโลกส่วนตัวสูงและยังไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้า