นางเดินมากับ EBATA  ระหว่างทางเดินเข้าไปยังประตูขึ้นเครื่อง
ผมก็พูดญี่ปุ่น ขอถ่ายรูป

นางสวนกลับมาว่า จิคังกะนั่ย (ไม่มีเวลา)
นางไม่หยุดเดิน อดทักEBATAเลย เครื่องดีเลย์ตั้ง8โมง
กว่าเครื่องจะแลนดิ้ง ปาเข้าไป8โมงกว่า

พี่ๆที่ร้านดิวตี้ฟรี ก็ไม่มีใครได้ถ่ายสักคน นางไม่ยอม นางเข้าไปนวดในร้านนวดไทยแปปนึง มีคนขอจะถ่าย ทำมือ ไม่ๆ
คงแบบว่า ให้ถ่ายคนนึง ก็ต้องเข้ามาถ่ายกันเยอะแยะอีก

หรืออีกอย่าง แพ้ไทย จึงเศร้าไม่หาย อารมณ์ไม่ดี
เจอ ซาโตะ แต่ไม่ทัน ..

แต่ก็ยังได้เห็น ริสะ แต่ไม่กล้าขอถ่ายด้วยเพราะตรงนั้นเป็นทางเดิน โจ่งแจ้งไป
เสียว รปภ. ถึงจะมีบัตรการท่าก็เถอะ(พกมือถือ,กล้องเข้าไป ไม่ค่อยจะดีนัก และยิ่งถ้าไปถ่ายประเจิดประเจ้อตรงนั้น หวั่นๆ)

หวังยี่เหมย สูงใหญ่มาก จางเล่ย เหมือนผู้ชาย ก็น่ารักดี น้องฮุย ใสดี  ซูหยุ่นลี ก็เดินๆแถวนั้น แทบทั้งทีม  
.. ขอถ่ายกับน้องซูทิงน่ารักกว่าในทีวีตรง ตม. ให้ถ่าย