สวัสดีค่ะ คือตอนนี้หนูอยู่ในช่วงมหาลัยเป็นช่วงที่ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ เพราะว่าจากที่เรียนจบมาไม่มีเพื่อนในช่งมัธยมมาเรียนด้วยกันเลย ทำให้หนูต้องพยายามอย่างมากในการมีเพื่อน จนผ่านไปเกือบที่1ภาคเรียนก็ได้มีเพื่อนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่4คน แต่ก็เหมือนหนูเป็นส่วนเกินตลอดเพราะว่าเป็นคนที่5ในกลุ่ม เวลาไปไหนมาไหน เวลาขับรถก็กลายเป็นหนูได้ขับคนเดียว โดยที่ไม่มีเพื่อนมาซ้อนด้วยซักครั้ง เวลาไปกินข้าวต้องเป็นคนนั่งหัวโต๊ะตลอดเวลาไปถ่ายรูปเขาก็จะถ่ายเป็นคู่ๆ จนบางครั้งหนูต้องแก้เขินโดยการยกกล้องขึ้นมาถ่ายตัวเองบ้าง ช่วงเวลาที่ผ่านมาหนูรู้สึกเป็นส่วนเกินตลอดๆๆ จนคิดเข้าข้างตัวเองว่า เอ้อไม่เป็นไรหรอก แต่มาวันนึงทำให้หนูรู้สึกจนทนไม่ไหวเลยค่ะ คือเพื่อนนัดกันไปคาเฟ่ 11 โมง ของวันนั้นหนูก็แต่งงตัวรอ จนเที่ยงก็แล้วบ่ายโมงเพื่อนก็ไม่ทักมาซักที ก็เลยโทรถามเพื่อนว่าเพื่อนจะไปทำธุระก่อน เดี๋ยวค่อยไปเจอกันที่คาเฟ่เลย ด้วยที่พักหนูไม่ไกลตากคาเฟ่มากก็เลยตอบตกลงไป แต่ก่อนหน้านั้นเพื่อนก็สัญญาว่าจะมาเล่นกับแมววที่ห้อง หนูก็เก็บห้อง เตรียมของเล่นแมววเพื่อให้เพื่อนมาเล่น จน15:00 เพื่อนทักมาบอกว่าคาเฟ่ปิด หนูก็ไม่เป็นไร ก็เลยเปลี่ยนชุดนอนเล่นที่ห้อง ไถ่ฟีดไอจีไปเรื่อย แล้วเพื่อนก็ทักมาตอน17:00 พร้อมกับถ่ายรูปเพื่อนอีก4คน มาว่าอยู่คาเฟ่อีกที่หนึ่ง พร้อมทักมาบอกว่าขอโทษ แต่ในความรู้สึกหนูตอนนั้นเหมือนกับโดนทิ้งจริงๆเลยและ น้ำตามันตกในเลยและค่ะ มันมึนๆงงๆกับความรู้สึกตัวเองไปหมด ทำให้นึกถึงช่วงชีวิตหนึ่งที่เคยโดนเพื่อนทิ้งแบบนี้มาก่อนเลย ในช่วงเวลานี้หนูคงต้องหัดอยู่คนเดียวล่ะค่ะ แต่ความรู้สึกก็ยังคงวนๆอยู่ในความคิดตลอด เป็นพี่ๆ พี่จะจัดความรู้สึกตัวเองอย่าไรคะ