เหตุการณ์จากภาพ เกิดขึ้นเมื่อวานนี้นะครับ ณ หอพักแห่งหนึ่งย่านห้วยขวาง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทองสร้อย อพาร์ทเมนต์
ซึ่งเวลาดังกล่าวผมออกไปทำงาน ตั้งแต่เที่ยงวัน กลับบ้านมาทราบอีกทีก็ตามภาพเลยครับ
ก่อน 2 ทุ่ม ผมก็ไปแจ้งความตามบันทึกประจำวันในรูปขวามือ
หลังจากนั้นได้ ชม.นึง ก็ทางตำรวจได้มาเก็บภาพหลักฐานต่างๆ
ซึ่งก็บอกได้ว่าจับมือดมใครยาก เพราะเค้าบอกว่า โจรมันไม่ได้ทิ้งร่องรอยมือเท้าไว้เลย...
ทรัพย์สินที่หายไปก็มี โน้ตบุ๊คที่ผมไว้ทำงาน 1 เครื่อง ราคากว่า 2 หมื่น
[จุดที่มันเคยตั้งอยู่ตามวงกลมสีแดง ตามภาพ]
มือถือ Nokia 5800 และ Golive S1 อีกอย่างละเครื่อง
[จุดที่มันเคยตั้งอยู่ตามวงกลมสีน้ำเงิน ตามภาพ]
รวมถึงกล้องดิจิตอล ฟูจิ FinePix T300 ราคา 5000 อีก 1 ตัว
[จุดที่มันเคยตั้งอยู่ตามวงกลมสีม่วง ตามภาพ]
ความประมาทของผมเองที่เปิดประตูหลังไว้ ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยเปิดหรอกครับ
ทีเปิดเพราะว่าฝนตกหนัก ผ้าไม่แห้ง ต้องให้อากาศถ่ายทางประตูระเบียงให้ผ้าไม่ชื้นอับ
จึงมีความเป็นไปได้ ที่เป็นช่องให้คนร้าย
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าดูลาดเลาเมื่อไหร่ หรือสังเกตผมตอนไหน
คงเลาะหลังคาหน้าระเบียงชั้น 2 ที่ผมอาศัยอยู่ บุกเข้าทางประตูระเบียง
และได้รื้อค้นทุกอย่างที่มีค่า กระจัดกระจาย ตามภาพ
[ถ่ายไม่ได้ทั่วห้องเพราะตอนนั้นจิตลอยแล้ว ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะเก็บรายละเอียด]
มันเสียความรู้สึกตรงที่ว่า ผมอยู่ที่นี่มา 1 ปี กว่าเกือบ 2 ปีด้วยซ้ำ
ค่าห้องไม่เคยมีปัญหา จ่ายตรงเวลาตลอด ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใครเขา
ซึ่งระหว่างที่ผมอยู่ ก็มีการโดนงัดห้อง ของหายบ้าง นานๆครั้ง เจ้าของหอรับรู้ดี
แต่ไม่คิดแก้ไข วงจรปิด? ยาม? หรือว่ามาตรการความปลอดภัยเบื้องต้น แทบไม่มี
[อย่าบอกนะว่า ประตูคีย์การ์ด เจอสันดานพวกชอบเปิดทิ้งไม่ยอมปิดดึกๆหลายหนมาก แทบไม่มีประโยชน์ใดๆ]
ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรหรอกนะ ออกจนเลยล่ะนะ พูดตามเนื้อผ้า
น้ำพักน้ำแรงผม บวกการสนับสนุนจากมารดาของผม ทรัพย์สินหลักๆ ซึ่งเป็นของไว้ทำงาน
กล้อง โน๊ตบุ๊ค มันทำเอาผมหมดแรงจริงๆ เมื่อค่ำคืนวาน ไม่เคยรู้สึกแย่สุดๆในชีวิตแบบนี้มาก่อน
เหมือนหมดตัว ต้องตั้งต้นใหม่ กับคนที่มีรายได้เงินเดือนขั้นต่ำแรงงาน และแทบไม่ได้บวกโอทีอย่างผม
ปล. ทิ้งท้ายอยากจะบอกว่า ในวันเดียวกัน ตอนตี 5 ผมได้ทราบด้วยว่า จักรยานผมหายไปจากที่จอดตรงประตูหอด้วย
แต่กะจะไม่เอาความใดๆ และก็ออกไปทำงานปกติตอนเที่ยง จนเกิดเหตุดังกล่าว
ฝากเป็นประสบการณ์ไว้ระมัดระวังตัว อยู่บนความไม่ประมาทครับ
ซวยสุดๆครับ เตือนไว้แก่คนที่พักหอ ห้องเช่า อพาร์ทเมนท์ อย่าประมาทแบบผม....
เหตุการณ์จากภาพ เกิดขึ้นเมื่อวานนี้นะครับ ณ หอพักแห่งหนึ่งย่านห้วยขวาง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ซึ่งเวลาดังกล่าวผมออกไปทำงาน ตั้งแต่เที่ยงวัน กลับบ้านมาทราบอีกทีก็ตามภาพเลยครับ
ก่อน 2 ทุ่ม ผมก็ไปแจ้งความตามบันทึกประจำวันในรูปขวามือ
หลังจากนั้นได้ ชม.นึง ก็ทางตำรวจได้มาเก็บภาพหลักฐานต่างๆ
ซึ่งก็บอกได้ว่าจับมือดมใครยาก เพราะเค้าบอกว่า โจรมันไม่ได้ทิ้งร่องรอยมือเท้าไว้เลย...
ทรัพย์สินที่หายไปก็มี โน้ตบุ๊คที่ผมไว้ทำงาน 1 เครื่อง ราคากว่า 2 หมื่น
[จุดที่มันเคยตั้งอยู่ตามวงกลมสีแดง ตามภาพ]
มือถือ Nokia 5800 และ Golive S1 อีกอย่างละเครื่อง
[จุดที่มันเคยตั้งอยู่ตามวงกลมสีน้ำเงิน ตามภาพ]
รวมถึงกล้องดิจิตอล ฟูจิ FinePix T300 ราคา 5000 อีก 1 ตัว
[จุดที่มันเคยตั้งอยู่ตามวงกลมสีม่วง ตามภาพ]
ความประมาทของผมเองที่เปิดประตูหลังไว้ ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยเปิดหรอกครับ
ทีเปิดเพราะว่าฝนตกหนัก ผ้าไม่แห้ง ต้องให้อากาศถ่ายทางประตูระเบียงให้ผ้าไม่ชื้นอับ
จึงมีความเป็นไปได้ ที่เป็นช่องให้คนร้าย
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าดูลาดเลาเมื่อไหร่ หรือสังเกตผมตอนไหน
คงเลาะหลังคาหน้าระเบียงชั้น 2 ที่ผมอาศัยอยู่ บุกเข้าทางประตูระเบียง
และได้รื้อค้นทุกอย่างที่มีค่า กระจัดกระจาย ตามภาพ
[ถ่ายไม่ได้ทั่วห้องเพราะตอนนั้นจิตลอยแล้ว ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะเก็บรายละเอียด]
มันเสียความรู้สึกตรงที่ว่า ผมอยู่ที่นี่มา 1 ปี กว่าเกือบ 2 ปีด้วยซ้ำ
ค่าห้องไม่เคยมีปัญหา จ่ายตรงเวลาตลอด ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใครเขา
ซึ่งระหว่างที่ผมอยู่ ก็มีการโดนงัดห้อง ของหายบ้าง นานๆครั้ง เจ้าของหอรับรู้ดี
แต่ไม่คิดแก้ไข วงจรปิด? ยาม? หรือว่ามาตรการความปลอดภัยเบื้องต้น แทบไม่มี
[อย่าบอกนะว่า ประตูคีย์การ์ด เจอสันดานพวกชอบเปิดทิ้งไม่ยอมปิดดึกๆหลายหนมาก แทบไม่มีประโยชน์ใดๆ]
ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรหรอกนะ ออกจนเลยล่ะนะ พูดตามเนื้อผ้า
น้ำพักน้ำแรงผม บวกการสนับสนุนจากมารดาของผม ทรัพย์สินหลักๆ ซึ่งเป็นของไว้ทำงาน
กล้อง โน๊ตบุ๊ค มันทำเอาผมหมดแรงจริงๆ เมื่อค่ำคืนวาน ไม่เคยรู้สึกแย่สุดๆในชีวิตแบบนี้มาก่อน
เหมือนหมดตัว ต้องตั้งต้นใหม่ กับคนที่มีรายได้เงินเดือนขั้นต่ำแรงงาน และแทบไม่ได้บวกโอทีอย่างผม
ปล. ทิ้งท้ายอยากจะบอกว่า ในวันเดียวกัน ตอนตี 5 ผมได้ทราบด้วยว่า จักรยานผมหายไปจากที่จอดตรงประตูหอด้วย
แต่กะจะไม่เอาความใดๆ และก็ออกไปทำงานปกติตอนเที่ยง จนเกิดเหตุดังกล่าว
ฝากเป็นประสบการณ์ไว้ระมัดระวังตัว อยู่บนความไม่ประมาทครับ