ที่ว่าให้พิจารณากายในกาย

คำว่า คิด กับ พิจารณา ต่างกันอย่างไรคะ

คือฟังเทศน์เรื่องการปล่อยวาง ของพระพรหมคุณาภรณ์ ท่านกล่าวว่า (สรุปเอานะไม่แป๊ะๆ) เวลาเราอ่านหนังสือธรรมมะ แล้วคิดตามว่าสิ่งต่างๆ ล้วนสมมติ ไม่มีอะไรจริง มีแต่ทุกข์ จนเราอยากจะปล่อยวางนั้น เราใช้ปัญญาคิดตามก็จะเห็นว่าจริง แต่เราจะคิดให้ปล่อยวางไม่ได้ ต้องให้เกิดสภาวะธรรมถึงจะปล่อยวางได้

ซึ่งฟังแล้วก็ อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ใช่เลยสิ่งที่เราเจอมากับตัวเอง คือ อ่านหนังสือ ธรรมมะ ฟังเทศน์ ทุกอย่างมันไม่น่ายึดทั้งนั้นเลย มีแต่ทุกข์ ไม่มีอะไรจริง สมมติทั้งนั้น ต้องปล่อยวางๆ แต่ทำไมยิ่งคิดว่าต้องปล่อยวาง ยิ่งรู้สึกว่ามันหน่วงๆ เพราะคิดเอาไม่ได้นี่เอง

ซึ่งการจะเกิดสภาวะธรรม ก็ต้องเจริญวิปัสสนาใช่มั้ยคะ แล้วก็ไปหาต่อว่าเจริญวิปัสสนายังไง ก็มีหลายแนว อย่างเช่นการพิจารณากายในกาย คือเราต้องต้องเจริญ สมถะ เพื่อเป็นฐานก่อนใช้มั้ย

แต่ก็งง ว่า คำว่าพิจารณา ต่างกับ คิด อย่างไร เป็นต้นว่า ปกติ ถ้าเราไม่ได้นั่งท่ามาตรฐานของการนั่งสมาธิ เราใช้ชิวิตประจำวัน แล้วเราก็พิจารณาไปด้วย ก็น่าจะได้ใช่หรือไม่

แล้วถ้าเราคิดหล่ะ ในแต่ละการใช้ีชีวิตประจำวัน เราก็คิดไปสิ ว่า ร่างกายเราก็แค่เซลล์มารวมกัน เลือดออก น้ำมูกไหล ไอ จาม ง่วง มันก็แค่เซลล์ทำงาน  จะต่างกันหรือไม่ กับการพิจารณากายในกาย

คือคำถามอาจจะงงๆ นะคะ

ขอบคุณล่วงหน้าคะ