ถ้าเป็นคนอื่น เพื่อน หรือคนนอกพูดคงไม่คิดมาก แต่นี่มันครอบครัว ทุกคนดูถูกความฝันของผมมาโดยตลอด
มันเป็นการดูถูกผ่านคำพูดน้ำเสียงดวงตา แล้วยังกีดกันไม่ให้ผมเข้าใกล้ความฝันของผมเลย
ทุกครั้งที่มีกำลังใจ เพื่อนๆชม คุณครูชม ครอบครัวผมจะทำลายมันไปทุกครั้ง บางครั้งอาจจะเป็นคำพูดไม่กี่คำ แต่มันทำร้ายจิตใจ
ผมไขว่คว้าและเดินตามทางความมาโดยตลอด แต่ก็มีแต่ครอบครัวนี่แหละที่ขัดความผมอยู่เสมอ
ทั้งสายการเรียน การใช้เวลาว่าง การเลือกคณะ ฯลฯ
ผมไม่เคยได้รับอิสระเลย

เวิ่นเว้อเนอะ ก็คือผมมีคณะที่อยากเข้า แบบว่าสายศิลป์
แต่ครอบครัวผมตราหน้าเสมอว่า สายศิลป์=ทางเลือกของคนโง่=ไม่มีอนาคต
ไม่ใช่ป้ะ มันขึ้นอยู่กับความถนัดป้ะ?
ทุกวันนี้โดนบังคับให้เรียนสายวิย์ คณิต ฟิสิก เคมี ชีวะ ฯลฯ
ให้เลือกคณะที่ครอบครัวต้องการ ชีวิตใครกันแน่?
บังคับทุกอย่าง ไม่ใช่แค่เรื่องเรียน
แต่งตัว เที่ยว กิน นอน ฯลฯ
แต่เรื่องนั้นไม่เท่าไหร่หรอก ชิน
แต่ที่ผมรับไม่ได้ก็คือบอกว่าไม่เรียนสายวิทย์ก็โง่ทั้งนั้น อย่าเพ้อเจ้อ อย่าฝันลมๆแล้งๆ อยากมีอนาคตที่ดีก็ต้องเชื่อแม่ แม่เลือกสิ่งที่ดีให้ลูกเสมอ
คณะก็ต้องหมอเท่านั้น อาชีพอื่นมันล้นทั้งนั้น แม่เอาอะไรมาพูด พูดเหมือนตัวเองเป็นจุดศก.ของโลกยังไงหยั่งงั้น
เบื่อ แต่ก็ต้องทน
ไม่มีอิสระ แต่ก็ต้องทน
ไม่มีความสุข แต่ก็ต้องทน

ฝากถึงพ่อๆแม่ๆเพื่อนๆชาวพันทิป ถ้าน้องๆเค้ามีความฝันเป็นรูปเป็นร่าง เป็นสิ่งที่ดี เค้าทำแล้วมีความสุขก็ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่าให้เค้าเครียดแบบผมนะ