ร่างกายทุกส่วนของจอมพรานตื่นพร้อม ดวงตาเบิกโพลง เลือดในกายแทบจะจับเป็นก้อนแข็ง ตกตลึงถึงขีดสุด ก่อนถอนหายใจเบา ๆ โคลงหัวช้า ๆ เม้มริมฝีปากแน่น แยกเขี้ยวฝืนสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง ส่งเสียงหัวเราะแหบพร่าในลำคอ ซ่อนยิ้ม แต่สายตายังคงกวาดไปรอบ ๆ อย่างระวังภัย ขณะที่นายหญิงคนสวยของเขายังคงทอดกายกึ่งนั่งกึ่งนอน ปล่อยให้แงซายถอนขนจุ๊กกรูแร้ของหล่อนอยู่ริมลำธารด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อ้า! เล่ม 49 ว่าไว้อย่างเงี้ยครับ