การดำเนินชีวิตแต่ละคน ล้วนเจอปัญหาและอุปสรรคมากมายตัวผมก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
สำหรับปัญหาของผมมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยถ้าเทียบกับบุคคลอื่นๆ แต่การก้าวข้ามปัญหานี่สิยากจริง
ผมตั้งกระทู้นี้ คืออยากระบายเฉยๆ ท้อใจนะครับ เหนื่อยใจมาก พยายามหาที่ยึดเหนี่ยวหันกลับไป
มองคนข้างหลังที่เขาเหนื่อยกว่า เช่น พ่อ แม่
แต่ผมก็ทำไม่ได้ ปัญหาแต่ละอย่างที่ผ่านมา มันถูกเพิกเฉย จนสะสมและก่อตัวเป็นภูเขาลูกใหญ่ ปมเชือก
ที่ผมผูกไว้ก็ยากที่จะแก้ วินาทีนี้คือผมสับสนเป็นอย่างมาก