ต้นเรื่องก็คือว่า ได้หลังไมค์กับน้าเชษฐ์หนุ่มกทม.คนที่ตั้งชื่อน้าแมวเหมียวร่าเริงว่า "happy cat"
ก็เลยชวนมาปั่นสนุกๆซัก 100 กม.บนถนนเฉลิมบูรพาชลทิต น้าเชษฐ์ตกลงก็เลยมาจากกทม.ท่ามกลางฝนตกหนักมา4วันแล้ว
ส่วนผมก็ตื่นเต้นมาก ไม่เคยเจอกันมาก่อน นอนไม่หลับจนแม่บ้านสงสัยว่าน้าเชษฐ์ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แน่ะ

05.30น. ตื่นมากินน้ำหวานแก้วนึงแล้วก็ออกจากบ้านไปสะพานแหลมสิงห์ 27 กม.นั่นรอน้าเชษฐ์ 5 นาที
07.00น.น้าเชษฐ์มาตามเวลานัด แนะนำตัวกันเสร็จก็วางแผนปั่นไปตามสาบเฉลิมบูรพาฯ
และเหตุการณ์หน้าแตกก็เกิดขึ้นเมื่อปั่นมาถึงสะพานปากน้ำแขมหนู ผมมีอาการดวงตาฝ้าฟาง ก็เลยบอกน้าเชษฐ์จอดรถ
ให้ลงไปถ่ายรูปชมวิวตามอัตถยาศัย ส่วนผมนั่งรอ(ฟอร์มเยอะ)พอนั่งปุ๊บเวียนหัวสุดๆนั่งไม่ไหว เลยลงนอนกับพื้น
โทรกลับไปบอกแม่บ้านว่าเป็นลม ไม่เคยเป็นมาก่อน แม่บ้านตกใจจะโทรเรียก1669 รถกู้ชีพประจำตำบล

น้าเชษฐ์เดินกลับมาจากถ่ายรูป เห็นผมนอนหมดรูปคงมองออก 55555 ก็เลยให้น้ำเกลือแร่ดื่ม เฮ้อ รอดตาย
(ตอนนั้นผมก็ตกใจเหมือนกันเพราะไม่เคยเป็นลมมาก่อน ไม่เคยปั่นตอนเช้ามืดด้วย)
ดีขึ้นมาหน่อยนึงก็โทรบอกแม่บ้านว่าokแล้วไม่ต้องห่วง

ปั่นต่อ คราวนี้ขึ้นเนิน 8% ก็เลยลงจูงครับ หมดแล้วจริง จากนั้นก็หาร้านทานข้าวเช้าเวลา 8.30 น.