ถึงแม้ศาสนาพุทธที่แท้จริง จะไม่ใช่อยู่ที่รูปเคารพ แต่การละเมิดสิ่งที่เป็นตัวแทนของความเคารพนับถือของผู้อื่นนั้นแสดงถึงความเสื่อมทรามของศีลธรรม และจริยธรรมในจิตใจมนุษย์ ไม่ต้องมองออกไปไกล ถ้ามีคนนำรูปภาพพ่อแม่ หรือบุคคลที่เราเคารพไม่ใช่ คนนั้นซักหน่อยเป็นแค่รูปถ่าย แต่เมื่อมีใครไปเขียนหน้าเขียนตาแล้วเขียนด่าว่าบนรูปทำให้ตลกหรือเป็นที่น่าขบขันต่อสาธารณชน ย่อมไม่เป็นที่พอใจของคนที่เป็นลูก แน่นอน (ยกเว้นคนไม่รักพ่อแม่)
พระธรรมท่านมุ่งเน้นไปเพื่อการละกิเลสภายในเพื่อประโยชน์สุขของตนเองเมื่อละได้แล้ว แต่ผู้ที่สำเร็จประโยชน์ส่วนตนแล้วก็ยังต้องมีหน้าที่ต่อส่วนรวม เหมือน
พระเจ้ามิลินท์ได้เที่ยวป่าวประกาศโต้ปุจฉา-วิสัชนา กับเหล่าพระภิกษุและสมณพราหมณ์ต่างๆ แต่ก็หาผู้ตอบคำถามให้กระจ่างแจ้งแก่พระองค์ไม่ได้ พระภิกษุอรหันต์ทั้งหลายจึงประชุมสงฆ์ได้ไปอันเชิญเทพบุตรมาจุติเพื่อปราบความเห็นผิดของพระยามิลินท์ แต่มีพระอรหันต์รูปหนึ่งไปเข้าสมาบัติอยู่ใจกลางมหาสมุทร์มิได้กำหนดกิจของสงฆ์ก่อนเข้านิโรธ (คือ ถ้าท่านกำหนดไว้ก่อนเข้านิโรธว่า ถ้าสงฆ์มีกิจทางศาสนาอันใด มีการประชุมสงฆ์เมื่อไหร่นิมิตรนั้นจะตักเตือนให้ออกจากนิโรธไปประชุมสงฆ์) พอออกจากนิโรธกำหนดรู้จึง เข้าไปยังสงฆ์ สงฆ์ทั้งหลายจึงลงทัณฑกรรม ให้ไปนำตัวเทพบุตรที่จุติลงมามาบวชในศาสนาให้ได้จึงจะพ้นโทษ ท่านต้องไปหน้าบ้านเศรษฐีมิจฉาทิฐิไม่ใส่บาตรเลย 7 ปี วันหนึ่งผ่านไป นางพราหมณีเห็นท่านมาจึงมีใจอ่อน กล่าวกับท่านว่า เชิญท่านไปข้างหน้าเถิด ท่านก็ไป พอดีเจอพราหมณ์กลางทาง พราหมณ์จึงถามว่าท่านได้อะไรบ้าง ท่านตอบว่าได้หน่อยหนึ่ง พราหมณ์โกรธมากนึกว่าพราหมณีเอาของใส่บาตร กลับไปต่อว่า แต่ได้ความว่าไม่ได้ให้อะไรเลย จึงรีบวิ่งไปต่อว่า ท่าน ท่านก็ตอบว่า อาตมาเวียนไปที่บ้านท่านเป็นเวลา 7 ปีไม่ได้แม้แต่คำพูดซักหนึ่งคำ แต่วันนี้นางพราหมณ์ ได้พูดว่า เชิญท่านไปข้างหน้าเถิด เราจึงกล่าวว่า เราได้หน่อยหนึ่ง พรามหมณ์คิดว่า แหม่ สมณะนี้แค่ได้คำทักแค่นี้ก็กล่าวว่าได้จากเราแล้ว หากได้รับไทยธรรมแล้วจะมิกล่าวสรรเสริญเราอย่างมากมายหรือ จึงนิมนต์ไปฉันทุกเช้าจนสามารถนำท่านนาคเสนไปบวชได้ จนพ้นโทษ
ธรรมอย่างหนึ่ง หน้าที่อย่างหนึ่ง สองส่วนต้องบริบูรณ์ ท่านเป็นผู้หนึ่งที่เป็นกำลังของศาสนา และใส่ใจต่อความเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขเพื่อความตั้งอยู่ของคำสอน ให้เป็นไปเพื่อประโยชน์ต่อคนหมู่มาก
อย่างไรก็ขอเป็นกำลังใจให้ในความใส่ใจนี้
ขอตอบ กระทู้ วง 1 Direction จงใจทำร้ายความรู้สึกชาวพุทธ ในmv Best Song Ever
พระธรรมท่านมุ่งเน้นไปเพื่อการละกิเลสภายในเพื่อประโยชน์สุขของตนเองเมื่อละได้แล้ว แต่ผู้ที่สำเร็จประโยชน์ส่วนตนแล้วก็ยังต้องมีหน้าที่ต่อส่วนรวม เหมือน
พระเจ้ามิลินท์ได้เที่ยวป่าวประกาศโต้ปุจฉา-วิสัชนา กับเหล่าพระภิกษุและสมณพราหมณ์ต่างๆ แต่ก็หาผู้ตอบคำถามให้กระจ่างแจ้งแก่พระองค์ไม่ได้ พระภิกษุอรหันต์ทั้งหลายจึงประชุมสงฆ์ได้ไปอันเชิญเทพบุตรมาจุติเพื่อปราบความเห็นผิดของพระยามิลินท์ แต่มีพระอรหันต์รูปหนึ่งไปเข้าสมาบัติอยู่ใจกลางมหาสมุทร์มิได้กำหนดกิจของสงฆ์ก่อนเข้านิโรธ (คือ ถ้าท่านกำหนดไว้ก่อนเข้านิโรธว่า ถ้าสงฆ์มีกิจทางศาสนาอันใด มีการประชุมสงฆ์เมื่อไหร่นิมิตรนั้นจะตักเตือนให้ออกจากนิโรธไปประชุมสงฆ์) พอออกจากนิโรธกำหนดรู้จึง เข้าไปยังสงฆ์ สงฆ์ทั้งหลายจึงลงทัณฑกรรม ให้ไปนำตัวเทพบุตรที่จุติลงมามาบวชในศาสนาให้ได้จึงจะพ้นโทษ ท่านต้องไปหน้าบ้านเศรษฐีมิจฉาทิฐิไม่ใส่บาตรเลย 7 ปี วันหนึ่งผ่านไป นางพราหมณีเห็นท่านมาจึงมีใจอ่อน กล่าวกับท่านว่า เชิญท่านไปข้างหน้าเถิด ท่านก็ไป พอดีเจอพราหมณ์กลางทาง พราหมณ์จึงถามว่าท่านได้อะไรบ้าง ท่านตอบว่าได้หน่อยหนึ่ง พราหมณ์โกรธมากนึกว่าพราหมณีเอาของใส่บาตร กลับไปต่อว่า แต่ได้ความว่าไม่ได้ให้อะไรเลย จึงรีบวิ่งไปต่อว่า ท่าน ท่านก็ตอบว่า อาตมาเวียนไปที่บ้านท่านเป็นเวลา 7 ปีไม่ได้แม้แต่คำพูดซักหนึ่งคำ แต่วันนี้นางพราหมณ์ ได้พูดว่า เชิญท่านไปข้างหน้าเถิด เราจึงกล่าวว่า เราได้หน่อยหนึ่ง พรามหมณ์คิดว่า แหม่ สมณะนี้แค่ได้คำทักแค่นี้ก็กล่าวว่าได้จากเราแล้ว หากได้รับไทยธรรมแล้วจะมิกล่าวสรรเสริญเราอย่างมากมายหรือ จึงนิมนต์ไปฉันทุกเช้าจนสามารถนำท่านนาคเสนไปบวชได้ จนพ้นโทษ
ธรรมอย่างหนึ่ง หน้าที่อย่างหนึ่ง สองส่วนต้องบริบูรณ์ ท่านเป็นผู้หนึ่งที่เป็นกำลังของศาสนา และใส่ใจต่อความเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขเพื่อความตั้งอยู่ของคำสอน ให้เป็นไปเพื่อประโยชน์ต่อคนหมู่มาก
อย่างไรก็ขอเป็นกำลังใจให้ในความใส่ใจนี้