สมมติว่าเขาชื่อพี่ เอ นะคะ รู้จักกันได้ไม่นาน

รู้จักกับพี่เอตอนแรกพี่แกเป็นคนพูดได้ดีมากค่ะ พี่แกบอกว่าชอบธรรมะคำสอน แกยังบอกว่าเดี๋ยวนี้แกปล่อยวางแล้ว ทำอะไรแกก็ไม่ทุกข์
หลาย ๆ คนในที่ทำงานชอบพี่แก แล้วนำคำสอนของพี่แกไปใช้ ดิฉันก็ชอบที่พี่เขาพูดค่ะ คำสอนของพี่แกเข้าใจง่ายและดิฉันก็นำไปใช้ด้วย

รู้จักกันได้สักพัก มีเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่ดิฉันรู้สึกแปลก ๆ คือบางทีพี่แกก็ชอบเอาเรื่องบุคคลที่สามมาเล่าให้คนอื่นฟัง ทั้ง ๆ ที่บุคคลที่สามไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับพี่เอหรือคนในที่ทำงานเลย แถมเป็นเรื่องส่วนตัวของเขาอีกแถมเรื่องนั้นเป็นเรื่องของบุคคลที่สามกับแฟน พี่เอแกมาเล่าให้คนที่ทำงานฟังจนคนในที่ทำงานรู้สึกไม่ดีกับบุคคลที่สามทันที (ตอนดิฉันได้ฟังแอบสงสารคุณบุคคลที่สาม)

อีกเรื่องคือพี่เอแกไม่ชอบใครแกจะแสดงออกทันที เช่น พี่เอแกนั่งกินข้าวกับเพื่อนที่ทำงาน คนที่พี่เอไม่ชอบเดินมาขอนั่งด้วย(คือเพื่อนพี่แกไม่ได้กับถึงไม่ชอบแต่ทุกคนก็ไม่แสดงออกอะไร ก็คุยปกติ) พี่เอแกจะลุกหนีหรือไม่ก็บอกว่าที่อื่นก็ว่างไปนั่งตรงนั้นแล้วกัน

เรื่องที่อีกก็คือพี่แกชอบช่วยเหลือรุ่นน้องที่สนิทมาก เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติดิฉันไม่คิดว่าแปลกแต่ว่า มีครั้งหนึ่งพี่เอแกมอบหมายงานให้รุ่นน้องคนสนิทกับอีกคนที่ไม่ค่อยสนิท ทั้งสองคนทำงานออกมาคล้าย ๆ กัน เมื่อพี่เอตรวจงานคนที่สนิทงานผ่านแถมได้รับคำชม ส่วนคนที่ไม่สนิทงานไม่ผ่านยังไม่พอโดนว่าอีก ว่าไม่เท่าไรว่าต่อหน้าคนเยอะ ๆ ด้วย ดิฉันแอบสงสารน้องแทน ช่วงหลัง ๆ ดิฉันก็ไม่ค่อยสนิทกับพี่แก ไม่ค่อยยุ่งเท่าไร ถ้าไม่มีงานร่วมกันจริง ๆ ก็จะไม่เข้าไปร่วมสนทนากับแกละ ปล่อยให้เพื่อนคนอื่นๆ ที่ชอบพี่แกไปเสวนากับพี่แกพี่แทน

ดิฉันก็แปลกคนอื่นชอบพี่แก แต่ดิฉันกลับไม่อยากจะยุ่งกับพี่แกเลยถ้าไม่จำเป็น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ปล.ถ้าแท็กห้องผิดขออภัยด้วยนะคะ