คือผมรู้จักกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง อยู่คณะเดียวกัน ถ้าดูเขาตัวจริงจะไม่ค่อยน่ารักมาก แต่สำหรับผมเขาเป็นคนโอเค ทั้งนิสัยและหน้าตา นับเวลาผ่านไปแล้วตอนนี้ก็ 2 เดือนกว่า ..ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จักกัน จนถึงตอนนี้ สิ่งต่างๆ ที่เคยทำด้วยกันมา ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน มันทำให้ผมรู้สึกผูกพันธ์กับเค้าจนเกิดเป็นความชอบ ผมชอบเขามาก .. (ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยมีใคร ผมเป็นเพื่อนผู้ชายคนดียวที่สนิทกับเค้าในตอนนี้ รอบตัวเขามีแต่เพื่อนผู้หญิง ผมเลยสัญญาว่าจะคอยอยู่ข้างๆ เขา เวลาที่เขาไม่มีใคร )  จนวันนึงผมรวบรวมความกล้าที่จะบอกความรู้สึกกับเขา ว่าผมรู้สึกดีกับเขามาก แต่เขาเป็นคนเขิน ขี้อาย และไม่ค่อยสบตาผมเท่าไหร่ เวลาอยู่ด้วยกัน  วันนั้นเขาบอกผมว่า เขาก็รู้สึกดีเหมือนกัน แต่อยากคุยต่อไปเรื่อยๆ  ผมก็โอค  จนวันนึงหลังจากคุยกันไปเรื่อยๆ ผมก็รวบรวมความกล้าบอกกกับเค้าครั้งสุดท้าย พร้อมให้ตุ๊กตาหมีตัวล็กๆ ตัวนึงกับเค้า  ผมบอกเขาไปว่า ผมชอบเค้ามาก เค้าเป็นคนเดียวในใจผม สำคัญสำหรับผม ที่ทำให้ผมรู้สึกดีด้วยนานขนาดนี้ (ผมคุยกับเค้าทุกวันนะ ทั้งทางแชทเฟสบุ๊คและไลน์ ต่างมีความรู้สึกดีๆให้กัน ถึงแม้ผมจะรู้ว่าเค้ามองเราแค่เพื่อนก็ตาม ผมก็ให้ความเป็นเพื่อนกับเค้าได้)  วันที่ผมบอกชอบเค้า เค้าก็เขินเหมือนเดิม แถมไม่ค่อยสบตาผมด้วย ใช้เวลาคุยอยู่เกือบชั่วโมง จนเค้าขอตัวกลับหอพักไป ผมก็ไปส่ง  
เหตุการณ์จริงๆ เกิดวันถัดมา เค้ามาบอกกับผมในเฟสบุ๊คว่า เค้าลองไปคิดตัดสินใจมาแล้ว ตอนนี้เค้ายังไม่พร้อมที่จะมีใคร ยังไม่พร้อมที่จะใส่ใจหัวใจกับใครสักคนนึงจริงๆ เค้าก็รู้สึกดีกับผมนะ  แต่ตอนนี้เค้าให้ได้แค่เพื่อนจริงๆ  เค้าก็ยังบอกไม่ได้ว่าเค้าจะพร้อมเมื่อไหร่ เค้าไม่อยากให้ผมรอ  เค้าบอกว่า เค้าไม่อยากทำเหมือนให้ความหวังผมอีกแล้ว เค้ารู้สึกอึดอัดมาก นั่นก็หมายความว่า การกระทำต่างๆ ที่จะทำต่อมาอาจไม่เหมือนเดิมแล้ว เค้าตกลงกับผมว่า ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เราสองคนดีกว่า ตอนนี้เค้ายังไม่พร้อมจริงๆ  เค้ารู้สึกดีที่ได้รู้จักกับผม ผมเป็นคนที่ผ่านเข้าไปในชีวิตเค้าแล้วเปลี่ยนแปลงชีวิตเค้าอย่างมาก รวมทั้งเปลี่ยนแปลงหัวใจผมด้วย สิง่ที่เค้าอยากคือ เค้าอยากให้ผมลองเปิดใจกับคนอื่นดูบ้าง ผมเลยต้องตั้งคำถามในใจ (แต่ไม่ได้เอ่ยปากกับเค้า) กลับไปว่า แล้วเค้าหล่ะเปิดใจกับผมหรือยัง?
สรปคือตอนนี้เค้าอากให้ผมตัดใจ แล้วทำตัวให้เป็นปกติ เป็นเหมือนเพื่อนกัน อย่าแสดงออกมากเกินไป ผมคิดว่าผมทำได้ เพื่อเค้า แต่ความที่ผมรู้สึกดีกับเค้าจริงๆ  ผมคุยกับเค้าทุกวัน (หลังจากที่เค้าปฏิเสธผมทางอ้อม) ผมยอมรับว่าผมทำไม่ได้เลย ผมนึกถึงเค้าทุกวัน อยากไปไหนด้วยกันเหมือนเดิม แต่ทำไม่ได้แล้ว  ตอนนี้เค้าคุยกับผมปกติ ไม่โกรธ ไม่เกลี่ยด เพราะเค้าไม่อยากเสียผมไป  เค้าไม่อยากพบเจอกับการเลิกรา การโกรธเกลียดกัน ไม่มองหน้ากัน เค้าเลยเลือกที่จะไม่ตัดสินใจคบกับผม  ทั้งๆ ที่จริงผมต้องการแค่ศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ ตามธรรมชาิติของชายหญิง
ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้คือให้ความเป็นเพื่อนกับเค้า ทำตัวให้ปกติหมือนที่ผมทำกับเพื่อนผู้หญิงคนอื่น  ผมยังทำไม่ได้เลยครับ  ผมควรต้องทำยังไงดีครับ