ตอนนี้แปลยาก หากผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หน้าเปิด เป็นรูปยูคิจิและคำพูด

'ความเสียใจเพียงเรื่องเดียวที่ยังเหลืออยู่ภายในใจ'

- หลังจากที่นานามิกับโทโมเอะกอดกันแล้ว นานาิมิก็หลับไป มิคาเงะจึงบอกโทโมเอะว่า เพราะนานามิย้อนอดีตไปถึงสามครั้ง จะเหนื่อยจนสลบไปแบบนี้ก็ไม่แปลก โทโมเอะฟังแล้วก็สงสัยว่า ย้อนไปอดีตอะไรกัน มิคาเงะจึงพูดต่อว่า ความจริงแล้วเมื่อห้าร้อยปีก่อน ผู้หญิงที่โทโมเอะหลงรักก็คือ นานามิที่ย้อนเวลากลับไปยังไงล่ะ มิคาเงะบอกกับโทโมเอะว่าจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง

'ตอนที่สลบไปยังได้ยิงเสียงของมิคาเงะซัง ... และเหมือนมีใครบางคนลูบผมฉันเบาๆอย่างอ่อนโยน ... สบายจัง'

- นานามิลืมตาขึ้นมาก็เห็นโทโมเอะอยู่ข้างๆ และถามว่า นานามิไม่เป็นอะไรนะ? นานามิตอบว่า อืม

'... ตอนนี้เขาคอยอยู่เป็นเพื่อนข้างๆฉัน ...'

- โทโมเอะจับมือนานามิและบอกว่า ดูเหมือนตัวเธอจะอุ่นๆ ไข้ขึ้นรึเปล่า? แต่นานามิบอกว่าเธอไม่เป็นไร เพียงแต่ขอให้โทโมเอะอยู่กับเธอก่อน อย่าเพิ่งไป และบอกว่า ตอนนี้เหมือนกับว่าเธอฝันอยู่เลย ดีจริงๆที่โทโมเอะยังมีชีวิตอยู่

- โทโมเอะพูดขึ้นว่า ตอนนี้นานามิคงเหมือนกับเพิ่งได้เห็นอดีตของตัวเขาสินะ นานามิตอบว่า ใช่ สำหรับเธอแล้วเหมือนกับเรื่องมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เอง และคิดว่า 'ขอโทษด้วยที่ทำให้นายต้องรอนานขนาดนี้' โทโมเอะพูดต่อว่า ถ้าอย่างนั้น สำหรับเขาแล้วยูคิจิก็ ... เหมือนกับไม่มีตัวตนสินะ .. แต่นานามิได้ยินไม่ชัด จึงถามว่าเมื่อกี้เขาพูดอะไรนะ แต่โทโมเอะกลับบอกว่าไม่มีอะไรและเดินออกไป

'คุณยูคิจิอะไรนะ ... อย่าเพิ่งไปโทโมเอะ ... อา ไม่ไหวแล้ว ... ง่วงเหลือเกิน'

- นานามิตื่นมาตอนเช้าก็พบมิซูกิและคนอื่นๆเฝ้าเธออยู่ หลังจากนั้นนานามิกินอาหารเช้าและบอกว่า คิดถึงอาหารฝีมือโทโมเอะจริงๆ และถามมิซูกิว่าโทโมเอะหายไปไหนล่ะ? มิซูกิบอกว่าไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว เขาเห็นแต่อาหารเช้าที่โทโมเอะทำไว้ให้นานามิในห้องครัวเท่านั้น

- เจ้าชายมังกรก็พูดขึ้นมาเสียงดังว่า โทโมเอะคงไม่อยากเจอหน้านานามิแน่ๆเลย เพราะว่านอกจากไม่ตายแล้วยังถูกมนุษย์เทพอย่างนานามิช่วยเอาไว้อีก แล้วนานามิยังไปเห็นอดีตของโทโมเอะอีก แบบนี้คงจะไม่มีหน้ามาพบนานามิแล้วมั้ง มิคาเงะพูดขึ้นมาว่า ไม่ต้องเป็นห่วงโทโมเอะหรอก ถึงยังไงเขาก็เป็นสัตว์เทพของศาลเจ้านี้ ยังไงก็ไม่ทิ้งศาลเจ้านี้ไปหรอก

'โทโทเอะ ... ฉันอยากเจอหน้าเขา พูดคุยกับเขา ... เกี่ยวกับโทโมเอะ ... เกี่ยวกับฉัน ... และเกี่ยวกับคุณยูคิจิ'

- ฮิเมะมิโกะเดินเข้ามาบอกนานามิว่า ไม่ต้องห่วงโทโมเอะหรอก เดี๋ยวเขาก็ต้องกลับมาแน่นอน แล้วก็บอกว่าเธอเตรียมงานฉลองสำหรับนานามิไว้ที่วังในบึงของเธอแล้ว เป็นงานฉลองที่อวยพรให้เธอกลับมาร่างกายแข็งแรงเหมือนเดิม

'โทโมเอะจำอดีตได้ทั้งหมดแล้ว ... ตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่นะ?'
'วาระสุดท้ายของคุณยูคิจิมีความสุขรึเปล่านะ?'

- นานามิแต่งตัวเตรียมไปงานฉลองเสร็จแล้ว ได้ยินเสียงประตูดังขึ้น จึงนึกว่าโทโมเอะกลับมาแล้วและเดินออกไปดู แต่กลับเป็นมิคาเงะที่นั่งอยู่ที่ชานบ้านบอกว่าเสียงเมื่อกี้เป็นของเขาเองแหละ มิคาเงะชมนานามิว่า ชุดนี้สวยมาก เหมาะนานามิดีนะ

- มิคาเงะบอกว่า เขาจะรอโทโมเอะกลับมาแล้วค่อยไปที่บึงพร้อมกัน ให้นานามิไปฉลองก่อนได้เลย นานาิมิถามมิคาเงะว่า สำหรับโทโมเอะที่ความทรงจำกลับคืนมาแล้ว ยูคิจิจะมีตัวตนแบบไหนกัน? เธอเห็นยูคิจิมีความสุขแค่แป๊บเดียวแล้วก็ตายจากไป วาระสุดท้ายของยูคิจิที่แท้เป็นยังไงกันแน่? เรื่องนี้คงมีแต่โทโมะเอะที่รู้ แต่เธอก็ไม่กล้าเอ่ยปากถาม

- มิคาเงะตอบว่า สำหรับโทโมเอะแล้วถ้าหากว่านานามิเป็นผู้หญิงที่เขารัก ถ้าอย่างงั้นความรู้สึกที่เขามีให้กับยูคิจิก็อาจจะเป็นความเห็นใจ โทโมเอะใช้เวลาร่วมกับยูคิจิจึงเกิดเป็นความรู้สึกนั้น ใจคนก็มีหลากหลาย ก็เหมือนกับนานามิที่รักโทโมเอะแต่ในขณะเดียวกันยังคิดถึงยูคิจิ มิคาเงะบอกกับนานามิว่าให้วางใจเถอะ ขอเพียงแค่นานามิยังอยู่ที่นี่ ยังไงโทโมเอะก็ต้องกลับมาแน่นอน

'ใช่แล้ว ... หวังว่าวันหนึ่งฉันจะสามารถเอ่ยปากถามได้ ฉันอยากจะรู้เรื่องเกี่ยวกับคุณยูคิจิ ...

- นานามิออกมาจากศาลเจ้าเตรียมขึ้นรถจะไปที่บึงของฮิเมะมิโกะ แต่ยังไม่ทันขึ้นรถโทโมเอะก็เข้ามาจับนานามิไว้ แล้วถามว่าจะออกนอกบ้านหรือ?

- โทโมเอะบอกกับมิซูกิว่าเดี๋ยวเขาจะไปส่งนานามิเอง ให้มิซูกิไปก่อนเลย นานามิบอกโทโมเอะว่า ไปพร้อมกับทุกคนไม่ดีกว่าหรือ? แต่ยังพูดไม่ทันจบโทโมเอะก็บอกว่า นานามิหนักจัง กินมากไปรึเปล่า? นานาิมิเถียงว่า ที่มันหนักก็เพราะชุดตั้งหากล่ะ

'คำพูดยังทำให้คนอื่นไม่ชอบเหมือนเดิม ... เหมือนกับโทโมเอะคนเดิม ... '

'เหมือนเดิม? ... ไม่ใช่ รู้สึกได้ว่าแรงที่เขาจับฉันไว้แรงกว่าเดิม ... ระยะห่างระหว่างพวกเราก็ใกล้กันมากกว่าแต่ก่อน'

- โทโมเอะหยิบปิ่นดอกซากุระขึ้นมา แล้วก็บอกว่านี่เป็นอันที่เขาทำขึ้นมาใหม่ เพราะอันเก่ามันสนิมขึ้นจนใช้ไม่ได้แล้ว นานามิได้ยินดังนั้นก็ถามขึ้นว่า ถ้าอย่างงั้นสัญญาที่ว่าจะแต่งงานของพวกเขายังมีผลอยู่รึเปล่า โทโมเอะตอบว่า "มีแน่นอนสิ จากนี้ไป ถ้าหากข้าคนนี้ถูกเจ้าปฏิบัติด้วยเหมือนคนอื่นๆก็แย่สิ"

- นานามิบอกว่า ตะวันตกดินแล้วป่าวนี้พวกฮิเมะมิโกะรอเธอแย่แน่เลย และบอกให้โทโมเอะรีบพาเธอไปส่งที่บึง แต่โทโมเอะกลับตอบว่า ตะวันตกดินแล้วยังไงล่ะ? นานมิที่สงสัยในเรื่องยูคิจิ ตัดสินใจถามโทโมเอะว่า สุดท้ายแล้วยูคิจิมีความสุขหรือไม่? โทโมเอะบอกว่า ตัวเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ยูคิจิมีแต่เลือดเต็มตัวไปหมด ... แต่ว่าเธอก็ยิ้มอยู่

วาระสุดท้ายของยูคิจิ

'ท่านคะ .. มารับข้าที .. ข้าพยายามเต็มที่แล้ว แต่สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจมีเพียงอย่างเดียว ...'
'ลูกที่น่ารักของข้า ... ข้าอยากจะเห็นเด็กคนนี้เติบโตด้วยตาของตัวเอง ... อยากเห็นอนาคตที่มีความสุขของเด็กคนนี้ด้วยตาตัวเอง'

- มีมือหนึ่งยื่นมาที่หน้าเธอ

'อา ... ข้าเห็นแล้ว ... กาลเวลาที่หมุนไป .. ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง ... '
'ที่แท้ ... ข้าได้เจอนางแล้ว ...'
'ถึงแม้ชีวิตของข้าอาจจะไม่ได้มีความสุขมากนัก แต่ว่า ... ข้าก็พอใจแล้ว'

- มือที่ยืนมาเป็นมือของสามีเธอนั้นเอง

'ยูคิจิเจ้าเหนื่อยมามากแล้ว มาสิ มาทางนี้ด้วยกัน'
'ค่ะ ท่าน'

... เหนื่อย !! ตอนนี้แปลแอบมั่วมาก แล้วก็ประโยคสำคัญที่โทโมเอะพูดกับนานามิเราดันแปลไม่ออกอีก
สุดท้ายเนื่องจากแถประโยคนั้นไม่ไหว เลยตัดออกไปค่ะ ... ขออภัยทุกท่านด้วยนะคะ ...