บทความนี้ให้กำลัง และ แชร์ความคิด "จุดเปลี่ยนชีวิต"
ต้องยอมรับครับว่า สมัยเด็กๆประถมเป็นคนตั้งใจเรียน แต่ พออยู่ มัธยม ม.1 เริ่มเกเร ไม่ตั้งใจเรียน ติดเพื่อน
อาจเป็นเพราะ โรงเรียนมัธยมที่ผมอยู่ สังคมไม่ดี(หรือเพื่อนไม่ดี หรือผมไม่ดี) ยกพวกตีกันประจำ ผมก็ไปตีกับเขา 5555+
ใช้ชีวิตเกเรมาได้ ถึง ม .3 ก็ยังคิดอะไรไม่ได้ ยังตามเพื่อนอยู่ พอ ม.4 ผมก็เข้า รร.เดิม เลือกสาย(วิทย์-คณิต)
ก็ยังติดเพื่อนเหมือนเดิม เพราะ ม.ต้น เพื่อนบางคนมันก็ต่อ ม.4 แต่ ส่วนมากก็ไปต่อพาณิชย์กัน
ผมโดนอาจารย์ท่านหนึ่งดูถูก เหยียดหยาม ว่ากล่าวพ่อแม่นิดหน่อย
ด้วยความที่ผมเป็นคนนอนดึก ตี 2 - 3 เพราะนอนไม่หลับ นอนคิดอะไรไปเรื่อยทุกคืน
เริ่มคิดถึงคำดูถูกเหยียดหยามของอาจารย์ในใจก็คิด แม้งต้องเสียใจที่มาดูถูกผม 555+
แล้วก็คิดถึงความลำบากของพ่อแม่ พ่อแม่ไม่รวยครับ ค่อนข้างจนเลยทีเดียว
และผมก็คิดถึงการตั้งใจเรียน ผมเลยตัดสินใจไปเรียนพิเศษ วัดถัดไปเลยไปดูที่เรียนพิเศษ ของวิชาต่างๆ
ก็มาขอพ่อแม่ไปเรียน ด้วยความที่พ่อแม่ของผมจะไม่ถามเรื่องการเรียน หาเงินมาให้ผมอย่างเดียว
ผมขอไปเรียนเขาก็ให้ ไม่ว่าจะต้องกู้หนี้ยืมสิน ช่วงนี้เปนช่วงที่ผมเริ่มเห็นอะไรบางอย่างว่า
ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง แล้วเราจะดูแลพ่อแม่ตอนแก่ได้อย่างไร แค่คิดน้ำตาก็ไหล ทำงานหาเงิน ให้เงินเราเลยไม่บ่น
มีคำพูดนึงที่ผมจำได้จนถึงทุกวันนี้คือ "พ่อแม่ ไม่มีความรู้ให้ มีแต่เงินที่จะนำความรู้มาให้ลูก ไม่ว่าจะต้องกู้หนี้หรือยืมสิน"
ผมเลยตัดสินใจ ตั้งใจเรียน ไม่ตามเพื่อน ไปเรียนพิเศษ ผลสรุปคือ ได้ที่ 2 ของห้อง และก็ ติด top 1-3 ของห้องมาตลอดจนถึง ม.6
ปัจจุบันเรียน วิศวะไฟฟ้าแห่งหนึ่ง ค่อนข้างดังในประเทศไทย ผมก็ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างหนึ่ง
ได้ตรอกหน้าหงาย อ. ที่ดูถูก(แต่ต้องขอบคุณ อาจารย์จริงๆ) และทำให้พ่อแม่ภูมิใจให้ได้
ได้ดีเพราะ การดูถูก นี่พี่ๆเป็นกันไหมครับ 5555
เป้าหมายที่มาถึง : จากคนเกเร สู่ วิศวะไฟฟ้า
จุดเปลี่ยนที่หนึ่ง : อาจารย์ ดูถูก , รู้ซึ้งถึงการเหนื่อยของพ่อแม่
พอเริ่มชีวิตมหาลัย ก็เข้าอีหรอบเดิมครับ คือ ปี 1 ด้วยความที่อยู่หอ เลยสังสรรค์กับเพื่อนเยอะหน่อย เกรทที่ออกมาเลยไม่ค่อยดี
ปี 2 ก็ดีตามขึ้นลำดับ
ด้วยความที่เป็นคนนอนดึก เลยมีเวลาคิดอะไรเยอะ (ได้เปรียบกว่าคนนอนเร็วไหมหว่า 555+)
ผมก็คิดว่า เรียนวิศวะ จบไปเงินเดือน 15000-25000 บาท
สิ่งที่ต้องการคือ เกรท 2.7 , TOEIC 550
ผมก็คิดว่าและ อนาคต เรา จะเป็นอย่างไรต่อไป จะเลี้ยงดูพ่อแม่ได้มั้ยด้วย รายได้เท่านี้
คำตอบคือ เป็นไปได้ยากครับ ผมเลยเริ่มศึกษาคำว่า "อิสภาพทางการเงิน"
แล้วก็ค้นพบอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับการลงทุน
ซึ่งตอนนี้ผมก็กำลังศึกษา เกี่ยวกับหุ้น การลงทุน อสังหาต่างๆ พร้อมกับ วิชาภาคที่เรียน ควบคู่กันไป
จุดเปลี่ยนที่สอง : เงินเดือนไม่พอเลี้ยงพ่อแม่ยามแก่
พอย้อนกลับไปผมก็อดยิ้มไม่ได้ ผมไม่ถือว่าผมประสบความสำเร็จ แต่ผมเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง กล้าคิด กล้าทำ
จากเด็กเกเร สู่ทุกวันนี้ ผมก็ดีใจแล้วครับ
เลยอยากจะถามพี่ๆว่า จุดเปลี่ยน ชีวิตพี่ๆเป็นอย่างไร จนกว่าจะมาเป็นพี่ๆทุกวันนี้ เพื่อเป็นกรณีศึกษาแก่น้องๆครับ
ถ้าบทความที่ผมเขียนข้างต้นทำให่พี่ท่านไหนไม่พอใจ หรือ รู้สึกขัดใจ ผมต้องขอ อภัยมา ณ ตรงนี้ด้วยครับ
ถ้าพี่ๆมีอะไรแนะนำ ยินดีรับฟังทุกความเห็นครับ
ขอบคุณครับ ^^''
อยากถามความเห็น "จุดเปลี่ยนของชีวิต" ของพวกพี่ๆว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร
ต้องยอมรับครับว่า สมัยเด็กๆประถมเป็นคนตั้งใจเรียน แต่ พออยู่ มัธยม ม.1 เริ่มเกเร ไม่ตั้งใจเรียน ติดเพื่อน
อาจเป็นเพราะ โรงเรียนมัธยมที่ผมอยู่ สังคมไม่ดี(หรือเพื่อนไม่ดี หรือผมไม่ดี) ยกพวกตีกันประจำ ผมก็ไปตีกับเขา 5555+
ใช้ชีวิตเกเรมาได้ ถึง ม .3 ก็ยังคิดอะไรไม่ได้ ยังตามเพื่อนอยู่ พอ ม.4 ผมก็เข้า รร.เดิม เลือกสาย(วิทย์-คณิต)
ก็ยังติดเพื่อนเหมือนเดิม เพราะ ม.ต้น เพื่อนบางคนมันก็ต่อ ม.4 แต่ ส่วนมากก็ไปต่อพาณิชย์กัน
ผมโดนอาจารย์ท่านหนึ่งดูถูก เหยียดหยาม ว่ากล่าวพ่อแม่นิดหน่อย
ด้วยความที่ผมเป็นคนนอนดึก ตี 2 - 3 เพราะนอนไม่หลับ นอนคิดอะไรไปเรื่อยทุกคืน
เริ่มคิดถึงคำดูถูกเหยียดหยามของอาจารย์ในใจก็คิด แม้งต้องเสียใจที่มาดูถูกผม 555+
แล้วก็คิดถึงความลำบากของพ่อแม่ พ่อแม่ไม่รวยครับ ค่อนข้างจนเลยทีเดียว
และผมก็คิดถึงการตั้งใจเรียน ผมเลยตัดสินใจไปเรียนพิเศษ วัดถัดไปเลยไปดูที่เรียนพิเศษ ของวิชาต่างๆ
ก็มาขอพ่อแม่ไปเรียน ด้วยความที่พ่อแม่ของผมจะไม่ถามเรื่องการเรียน หาเงินมาให้ผมอย่างเดียว
ผมขอไปเรียนเขาก็ให้ ไม่ว่าจะต้องกู้หนี้ยืมสิน ช่วงนี้เปนช่วงที่ผมเริ่มเห็นอะไรบางอย่างว่า
ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง แล้วเราจะดูแลพ่อแม่ตอนแก่ได้อย่างไร แค่คิดน้ำตาก็ไหล ทำงานหาเงิน ให้เงินเราเลยไม่บ่น
มีคำพูดนึงที่ผมจำได้จนถึงทุกวันนี้คือ "พ่อแม่ ไม่มีความรู้ให้ มีแต่เงินที่จะนำความรู้มาให้ลูก ไม่ว่าจะต้องกู้หนี้หรือยืมสิน"
ผมเลยตัดสินใจ ตั้งใจเรียน ไม่ตามเพื่อน ไปเรียนพิเศษ ผลสรุปคือ ได้ที่ 2 ของห้อง และก็ ติด top 1-3 ของห้องมาตลอดจนถึง ม.6
ปัจจุบันเรียน วิศวะไฟฟ้าแห่งหนึ่ง ค่อนข้างดังในประเทศไทย ผมก็ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างหนึ่ง
ได้ตรอกหน้าหงาย อ. ที่ดูถูก(แต่ต้องขอบคุณ อาจารย์จริงๆ) และทำให้พ่อแม่ภูมิใจให้ได้
ได้ดีเพราะ การดูถูก นี่พี่ๆเป็นกันไหมครับ 5555
เป้าหมายที่มาถึง : จากคนเกเร สู่ วิศวะไฟฟ้า
จุดเปลี่ยนที่หนึ่ง : อาจารย์ ดูถูก , รู้ซึ้งถึงการเหนื่อยของพ่อแม่
พอเริ่มชีวิตมหาลัย ก็เข้าอีหรอบเดิมครับ คือ ปี 1 ด้วยความที่อยู่หอ เลยสังสรรค์กับเพื่อนเยอะหน่อย เกรทที่ออกมาเลยไม่ค่อยดี
ปี 2 ก็ดีตามขึ้นลำดับ
ด้วยความที่เป็นคนนอนดึก เลยมีเวลาคิดอะไรเยอะ (ได้เปรียบกว่าคนนอนเร็วไหมหว่า 555+)
ผมก็คิดว่า เรียนวิศวะ จบไปเงินเดือน 15000-25000 บาท
สิ่งที่ต้องการคือ เกรท 2.7 , TOEIC 550
ผมก็คิดว่าและ อนาคต เรา จะเป็นอย่างไรต่อไป จะเลี้ยงดูพ่อแม่ได้มั้ยด้วย รายได้เท่านี้
คำตอบคือ เป็นไปได้ยากครับ ผมเลยเริ่มศึกษาคำว่า "อิสภาพทางการเงิน"
แล้วก็ค้นพบอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับการลงทุน
ซึ่งตอนนี้ผมก็กำลังศึกษา เกี่ยวกับหุ้น การลงทุน อสังหาต่างๆ พร้อมกับ วิชาภาคที่เรียน ควบคู่กันไป
จุดเปลี่ยนที่สอง : เงินเดือนไม่พอเลี้ยงพ่อแม่ยามแก่
พอย้อนกลับไปผมก็อดยิ้มไม่ได้ ผมไม่ถือว่าผมประสบความสำเร็จ แต่ผมเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง กล้าคิด กล้าทำ
จากเด็กเกเร สู่ทุกวันนี้ ผมก็ดีใจแล้วครับ
เลยอยากจะถามพี่ๆว่า จุดเปลี่ยน ชีวิตพี่ๆเป็นอย่างไร จนกว่าจะมาเป็นพี่ๆทุกวันนี้ เพื่อเป็นกรณีศึกษาแก่น้องๆครับ
ถ้าบทความที่ผมเขียนข้างต้นทำให่พี่ท่านไหนไม่พอใจ หรือ รู้สึกขัดใจ ผมต้องขอ อภัยมา ณ ตรงนี้ด้วยครับ
ถ้าพี่ๆมีอะไรแนะนำ ยินดีรับฟังทุกความเห็นครับ
ขอบคุณครับ ^^''