The Triplets of Belleville (Les triplettes de Belleville) (2003)



Genre: Silent Film, Animation, Comedy

Director: Sylvain Chomet
Writer: Sylvain Chomet

ผมขอนับ The Triplets of Belleville เป็นหนังเงียบนะครับ เพราะทั้งเรื่องไม่มีบทสนทนาเลยครับ หนังเล่าเรื่องด้วยภาพอย่างเดียวเหมือนหนังเงียบสมัยก่อนแล้วใส่ดนตรีประกอบแบบหนังสมัยใหม่ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมาถือว่าดีเยี่ยมเลยครับ

เนื้อเรื่องไม่มีอะไรมากครับ เปิดเรื่องด้วยคุณยายกำลังเลี้ยงหลานอยู่คนเดียว คุณยายก็พยายามหาของเล่นหาอะไรมาให้หลานทำครับ จนมาเห็นว่าหลานอยากได้จักรยานก็เลยซื้อมาให้ครับ จากนั้นก็ฝึกซ้อมปั่นจักรยานจริงจังเพื่อลงแข่งรายการ Tour de France ครับ ปรากฎว่าพอลงแข่งหลานของคุณยายดันไปไม่ถึงเส้นชัยเพราะโดนลักพาตัวไปเป็นนักปั่นในบ่อนพนัน คุณยายของเราจึงต้องออกเดินทางเพื่อช่วยชีวิตหลานคนเดียวของเธอครับ และการเดินทางครั้งนี้ทำให้คุณยายเจออดีตวงแจ๊ซชื่อดังที่มีส่วนช่วยเหลือเธอให้ได้เจอหลานครับ

ตัวหนังเป็นแนวที่เขาเรียก ๆ กันว่า "surrealistic animation" หรืออนิเมชั่นเหนือจริง ซึ่งผมขอยกคำอธิบายจาก wikipedia ว่ามันคือ "จินตนาการและความรู้สึกถึงเอกภาพแบบใหม่ ซึ่งไม่ขึ้นกับเหตุผลหรือตรรกะใดๆ ในโลกกายภาพ" ในหนังก็จะมีพวกฉากประเภทระเบิดกบแบบที่ผมบอก ฉากต่อตัวตีหัวคนร้ายนี่ก็เก๋ได้ใจ และอื่น ๆ อีกมากมายครับ

อย่างแรกที่ต้องชมเลยคืองานด้านภาพอนิเมชั่นโดดเด่นมีเอกลักษณ์สูงมาก ทั้งลายเส้นและการลงสีมันมีสไตล์เป็นของตัวเอง เมื่อไปรวมกับเนื้อเรื่องสุดแสนอินดี้จึงต้องบอกว่าเลียนแบบกันได้ยากจริง ๆ ครับ

เห็นเป็นอนิเมชั่นเงียบ ๆ แบบนี้แต่บทหนังนี่ไม่ธรรมดานะครับ บทหนัง The Triplets of Belleville ผมบอกได้เลยว่าเยี่ยมในแบบฉบับของตัวเอง บทหนังไม่จำเป็นต้องล้ำอะไรมาก แค่เล่าเรื่องธรรมดาให้ออกมาเก๋ ๆ แถมยังมีสไตล์คอเมดี้เป็นของตัวเอง ลองนึกภาพบทหนังอนิเมชั่นคุณยายต้องออกตามล่าคนลักพาตัวหลานสิครับ มือไม่ถึงจริงทำออกมาไม่ได้ขนาดนี้แน่นอนครับ ที่สำคัญคือเขาเก็บรายละเอียดทุกเม็ด ฉากที่ถูกใส่มาเหมือนจะไม่มีอะไรในตอนแรกมันจะไปมีความสำคัญในช่วงเวลาต่อไป อย่างเช่นฉากออกไปล่ากบมาทำอาหาร ซึ่งวิธีการล่ากบนี่อินดี้ได้ใจ คือเขาโยนระเบิดลงน้ำแล้วเอากระชอนรอกบกระเด็นขึ้นมาครับ ฮ่า ๆ ฉากนี้มันเหมือนจะไม่มีอะไรแต่เขาทำออกมาเพื่อจะให้ความสำคัญกับตัวละครนี้ว่ามีที่มาที่ไปของระเบิดนะ

ถึงแม้จะเป็นหนังเงียบแต่ก็ไม่ตกหล่นการสื่ออารมณ์ตัวละครครับ การบอกเล่าความรู้สึกตัวละครผ่านใบหน้าแววตานี่ก็ไม่ธรรมดาจริง ๆ ที่เห็นได้ชัดก็คือช่วงวัยเด็กของหลาน สีหน้าตอนปั่นจักรยานในแต่ละช่วงเวลา สีหน้าสามพี่น้องศิลปินแจ๊ซ ยังไม่นับการตัดต่อภาพความเปลี่ยนแปลงของเมืองซึ่งบอกได้เลยว่าไม่ธรรมดาครับ

ดนตรีประกอบนี่ก็ดีกรีเข้าชิงออสการ์ครับ เพลง "Belleville Rendez-Vous" ดนตรีชวนให้ลุกมาแด๊นซ์มากครับ ผมนั่ง ๆ ดูอยู่พอเพลงนี้ดังขึ้นนี่ขยับแข้งขยับขาพร้อมออกไปดิ้นในผับเลยครับ ฮ่า ๆ

หนังยังใส่กิมมิคที่เป็นลูกเล่นเรียกเสียงฮาอย่างน้องหมาอ้วนที่ชอบเห่ารถไฟ ต้นเรื่องนี่พอได้ยินเสียงหวูดปุ๊บพี่แกขึ้นห้องไปรอเห่าเลยครับ ฮ่า ๆ แล้วเห่าตลอดทั้งเรื่อง เจอรถไฟเป็นไม่ได้เลย จัดว่าเป็นกิมมิคเก๋ ๆ ของหนังครับ

ฉากโปรดของผมคงต้องใส่ฉาก car chase ตัวร้ายขับรถไล่ล่าคุณยายกับหลานที่ผมขอบอกว่า "บรมโคตรล้ำไอเดีย" คือมันเป็นฉากขับรถไล่ล่าแบบเนิบ ๆ ไปช้า ๆ ไม่ใช่แบบรีบเร่งไล่ล่าตัดต่อหวือหวา รถมันค่อย ๆ ไปช้า ๆ แต่พี่แกใส่มุกในการปราบรถแต่ละคันได้โคตรล้ำเลยครับ มันมีสไตล์เป็นของตัวเองชนิดเลียนแบบกันได้ยากจริง ๆ ฉากนี้ผมว่าขึ้นหิ้งได้เลย เริ่ดสุด ๆ

อนิเมชั่นชั้นดีจากฝรั่งเศสที่ผมรู้สึกเสียดายเป็นอย่างยิ่งที่ไม่ได้ออสการ์ในปีนั้น เพราะถ้าพูดถึงความคลาสสิกของตัวอนิเมชั่นผมว่าเรื่องนี้จะเป็นที่พูดถึงและจดจำไปอีกนานครับ

9.5/10

หนังโปรดของข้าพเจ้า: https://www.facebook.com/MyFavouriteFilms