นานๆจะโพสต์สักที ยิ่งเอารูปออกสื่อด้วยนี่ อายเหมือนกัน 555
แต่ก็เอาว๊ะ แก่ป่านนี้แระ จะอายไรนักหนา เผื่อเป็นกะลังใจให้คนอื่นๆบ้าง
จขกท.วัยเลยครึ่งศตวรรษแล้วค่ะ
ก่อนแต่งงานเมื่อ 26 ปีก่อน รูปร่างงามตามประสาสาวๆทั่วๆไป
หลังจากได้ลูกมาสามคน ได้น้ำหนักเพิ่มมากว่า 30 กก.เป็นของแถม
แบกรับนน.ขนาดนี้ ไม่ออกกำลังด้วยข้ออ้างธรรมดาๆ คือ ไม่ว่าง เหนื่อย
และแบกโรคประจำตัวของคนอ้วนๆเอาไว้ด้วย ไขมันในเลือดสูง ความดันโลหิตสูง
นน.สุดท้ายที่เมมโมรี่ไว้คือ 78-80 กก. เกินจากนี้ระบบความจำจะดีลีทอัตโนมัติ 555
เจ็บป่วยกระเสาะกระแสะ ไม่ได้แข็งแรงบึกบึนตามรูปร่างเลย
จนเมื่อ 3 ปีก่อน เจ็บป่วยกินไม่ได้อยู่ 4-5 วัน นน.ลดไปเกือบ 5 กก.
เฮ้ยยย แค่ไม่กิน นน.ก็ลดแล้ว ดีใจเหมือนกาลิเลโอค้นพบแรงโน้มถ่วง(ใช่ป่าวหว่า)
เลย อดๆๆๆ กินน้อยๆๆๆ ลดแป้ง ลดมื้อ นน.ก็ลดมาอีก ดีใจๆๆ ไม่เห็นจะยากเลย 555
ใครเห็นใครทัก แม้กระทั่งคนที่เห็นกันอยู่ทุกๆวันก็ทักเป็นเสียงเดียวกัน
" ไม่สบายรึป่าว "... " ใกล้ตายรึยัง " ... " เป็นเอดส์หรอ " ... " ไมดูแก่ เหี่ยวจัง "
โห แต่ละคน ไม่ได้ชื่นชมที่ นน.ลดเลย เศร้าเลย
เพื่อนผู้ประเสริฐคนหนึ่ง ชวนให้ไปออกกำลัง เข้าฟิตเนสแห่งหนึ่ง
เบื้องต้น แค่เดินก็เหนื่อยแล้ว ไม่คิดจะทำอย่างอื่น ปวดเมื่อยทั้งตัว
แต่พอเดินเร็วไปเรื่อยๆ เพิ่มเวลาด้วย อืมมม ไม่ค่อยเหนื่อยแล้วแหะ
แอบมองคนเล่นข้างๆ วิ่งไปได้ไงว๊า ตั้งสิบนาที เก่งจังเลย
ลองวิ่งกะเค้าดูมั่ง นาทีแรก โหยยย ไม่ไหวๆ ใจจะขาด เดินต่อไป
วันรุ่งขึ้นเอาใหม่ อ๊ะ ได้เพิ่มมาสักครึ่งนาทีก็ยังดี วิ่ง 1 นาที เดิน 15 นาที 5555
นานนับเดือนที่ค่อยๆปรับเพิ่มเวลา ครั้งละนาทีสองนาที ดีใจทุกครั้งที่ทำได้
ณ วันที่วิ่งได้ 15 นาทีอย่างต่อเนื่อง ดีใจเหมือนค้นพบโลกใหม่เลย
หลังจากวิ่งได้นานกว่านั้น เริ่มฮึกเหิม อยากลงสนามจริงกะเค้าบ้าง
adidas KOTR 2012 คืองานแรกที่ได้ลงสนาม ไปคนเดียว วิ่งคนเดียว ไม่รู้จักใคร
5 กม.ที่วิ่งอยู่เงียบๆ แต่มีเพื่อนร่วมเส้นทางกว่า 5,000 คน จบอย่างสวยงามที่สุด
เป็นจุดแรกที่ทำให้อยากจะวิ่ง ๆ ๆ และเริ่มมีเพื่อนในฟิตเนสร่วมวิ่งด้วย
TMB park run และ Amari MN run คืองานวิ่งถัดมาที่วิ่งระยะสั้น 4 , 6 กม.
หลังจากวันนั้น งานที่ 4 อาจหาญลงวิ่งมินิมาราธอน(10กม.)ที่ BKK marathon
และนั่นเป็นครั้งแรกที่ได้พบกับน้องๆกลุ่มนักวิ่งซึ่งรวมตัวกันมาจากห้องสวนลุมฯที่นี่นี่เอง
นับจาก adidas KOTR 2012 ครั้งแรกวันนั้น วันอาทิตย์นี้จะเป็นการย้อนรอยอดีต
adidas KOTR 2013 กับระยะทาง 16.8 กม. ระยะไกลครั้งแรกของ จขกท ที่อาจหาญยิ่งนัก
พร้อมๆกับกลุ่มน้องๆนักวิ่งที่ร่วมเส้นทางกันมาตลอดทั้งปี
CRAZY RUNNING CLUB
นับเป็นความโชคดีที่ได้เจอกลุ่มคนที่น่ารักมากๆกลุ่มนี้ ที่ทำให้ จขกท.มีกำลังใจอยากวิ่งต่อไป
เอ่ออออ เริ่มต้นหัวกระทู้เรื่องน้ำหนัก ไหงตอนจบกลายเป็นเรื่องวิ่งไปได้หว่า
แก่แล้วก็ยังงี้แหละเนอะ รำพึงรำพันไปเรื่อยเลย
เอาเป็นว่า หากใครได้อ่านกระทู้นี้แล้ว ขอได้ทราบว่า การลดน้ำหนักไม่ใช่เรื่องยาก
สิ่งที่ยากกว่าคือการมีวินัยต่อตนเองเรื่องควบคุมอาหารและออกกำลัง
ไม่มียาวิเศษใดๆทำให้คุณผอมและสุขภาพดีได้ นอกจากตัวคุณเอง
ขอให้ทุกคนโชคดีและสมประสงค์สิ่งที่ตั้งใจทำนะคะ ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ
50+ ยังทำได้ ไฉนหนุ่มสาววัยละอ่อนจะทำไม่ได้ล่ะ???
แต่ก็เอาว๊ะ แก่ป่านนี้แระ จะอายไรนักหนา เผื่อเป็นกะลังใจให้คนอื่นๆบ้าง
จขกท.วัยเลยครึ่งศตวรรษแล้วค่ะ
ก่อนแต่งงานเมื่อ 26 ปีก่อน รูปร่างงามตามประสาสาวๆทั่วๆไป
หลังจากได้ลูกมาสามคน ได้น้ำหนักเพิ่มมากว่า 30 กก.เป็นของแถม
แบกรับนน.ขนาดนี้ ไม่ออกกำลังด้วยข้ออ้างธรรมดาๆ คือ ไม่ว่าง เหนื่อย
และแบกโรคประจำตัวของคนอ้วนๆเอาไว้ด้วย ไขมันในเลือดสูง ความดันโลหิตสูง
นน.สุดท้ายที่เมมโมรี่ไว้คือ 78-80 กก. เกินจากนี้ระบบความจำจะดีลีทอัตโนมัติ 555
เจ็บป่วยกระเสาะกระแสะ ไม่ได้แข็งแรงบึกบึนตามรูปร่างเลย
จนเมื่อ 3 ปีก่อน เจ็บป่วยกินไม่ได้อยู่ 4-5 วัน นน.ลดไปเกือบ 5 กก.
เฮ้ยยย แค่ไม่กิน นน.ก็ลดแล้ว ดีใจเหมือนกาลิเลโอค้นพบแรงโน้มถ่วง(ใช่ป่าวหว่า)
เลย อดๆๆๆ กินน้อยๆๆๆ ลดแป้ง ลดมื้อ นน.ก็ลดมาอีก ดีใจๆๆ ไม่เห็นจะยากเลย 555
ใครเห็นใครทัก แม้กระทั่งคนที่เห็นกันอยู่ทุกๆวันก็ทักเป็นเสียงเดียวกัน
" ไม่สบายรึป่าว "... " ใกล้ตายรึยัง " ... " เป็นเอดส์หรอ " ... " ไมดูแก่ เหี่ยวจัง "
โห แต่ละคน ไม่ได้ชื่นชมที่ นน.ลดเลย เศร้าเลย
เพื่อนผู้ประเสริฐคนหนึ่ง ชวนให้ไปออกกำลัง เข้าฟิตเนสแห่งหนึ่ง
เบื้องต้น แค่เดินก็เหนื่อยแล้ว ไม่คิดจะทำอย่างอื่น ปวดเมื่อยทั้งตัว
แต่พอเดินเร็วไปเรื่อยๆ เพิ่มเวลาด้วย อืมมม ไม่ค่อยเหนื่อยแล้วแหะ
แอบมองคนเล่นข้างๆ วิ่งไปได้ไงว๊า ตั้งสิบนาที เก่งจังเลย
ลองวิ่งกะเค้าดูมั่ง นาทีแรก โหยยย ไม่ไหวๆ ใจจะขาด เดินต่อไป
วันรุ่งขึ้นเอาใหม่ อ๊ะ ได้เพิ่มมาสักครึ่งนาทีก็ยังดี วิ่ง 1 นาที เดิน 15 นาที 5555
นานนับเดือนที่ค่อยๆปรับเพิ่มเวลา ครั้งละนาทีสองนาที ดีใจทุกครั้งที่ทำได้
ณ วันที่วิ่งได้ 15 นาทีอย่างต่อเนื่อง ดีใจเหมือนค้นพบโลกใหม่เลย
หลังจากวิ่งได้นานกว่านั้น เริ่มฮึกเหิม อยากลงสนามจริงกะเค้าบ้าง
adidas KOTR 2012 คืองานแรกที่ได้ลงสนาม ไปคนเดียว วิ่งคนเดียว ไม่รู้จักใคร
5 กม.ที่วิ่งอยู่เงียบๆ แต่มีเพื่อนร่วมเส้นทางกว่า 5,000 คน จบอย่างสวยงามที่สุด
เป็นจุดแรกที่ทำให้อยากจะวิ่ง ๆ ๆ และเริ่มมีเพื่อนในฟิตเนสร่วมวิ่งด้วย
TMB park run และ Amari MN run คืองานวิ่งถัดมาที่วิ่งระยะสั้น 4 , 6 กม.
หลังจากวันนั้น งานที่ 4 อาจหาญลงวิ่งมินิมาราธอน(10กม.)ที่ BKK marathon
และนั่นเป็นครั้งแรกที่ได้พบกับน้องๆกลุ่มนักวิ่งซึ่งรวมตัวกันมาจากห้องสวนลุมฯที่นี่นี่เอง
นับจาก adidas KOTR 2012 ครั้งแรกวันนั้น วันอาทิตย์นี้จะเป็นการย้อนรอยอดีต
adidas KOTR 2013 กับระยะทาง 16.8 กม. ระยะไกลครั้งแรกของ จขกท ที่อาจหาญยิ่งนัก
พร้อมๆกับกลุ่มน้องๆนักวิ่งที่ร่วมเส้นทางกันมาตลอดทั้งปี CRAZY RUNNING CLUB
นับเป็นความโชคดีที่ได้เจอกลุ่มคนที่น่ารักมากๆกลุ่มนี้ ที่ทำให้ จขกท.มีกำลังใจอยากวิ่งต่อไป
เอ่ออออ เริ่มต้นหัวกระทู้เรื่องน้ำหนัก ไหงตอนจบกลายเป็นเรื่องวิ่งไปได้หว่า
แก่แล้วก็ยังงี้แหละเนอะ รำพึงรำพันไปเรื่อยเลย
เอาเป็นว่า หากใครได้อ่านกระทู้นี้แล้ว ขอได้ทราบว่า การลดน้ำหนักไม่ใช่เรื่องยาก
สิ่งที่ยากกว่าคือการมีวินัยต่อตนเองเรื่องควบคุมอาหารและออกกำลัง
ไม่มียาวิเศษใดๆทำให้คุณผอมและสุขภาพดีได้ นอกจากตัวคุณเอง
ขอให้ทุกคนโชคดีและสมประสงค์สิ่งที่ตั้งใจทำนะคะ ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ