เหตุการณ์ ณ ปัจจุบัน ที่เจอตอนนี้ คือ เราต้องอยู่ในแผนกที่มีเพื่อนร่วมงาน เป็นคนช่างนินทา และสนุกสนานในการนินทา พอว่างจากการนินทาก็จะเป็นการป้อยอกันเอง ส่วนเราไม่ชอบการนินทาใคร เลยเวลาที่เขานินทากัน (ทำงานในแผนก, นั่งกินข้าว, นั่งพักผ่อน) เราก็จะเงียบ ทำให้โดยส่วนมากแล้ว ชีวิตที่ทำงานเหมือนโดดเดี่ยว ไม่มีเพื่อนฝูงคุย เวลาเขาทำอะไรกันก็จะไม่ได้อยู่ในลำดับที่เขานึกถึง เวลาทำอะไรจะมีหัวโจกคนนึง ที่คอยพูดหรือกระทำเป็นศัตรู แบบกระแนะกระแหน หรือว่าเราแต่ทำเป็นพูดแบบหยอก (แต่เรารับรู้ได้ว่าพูดว่า-ดัน) ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็ไม่มีใครคิดว่าเขาทำไม่ดี
แต่เราก็ร่วมวงนินทาด้วยไม่ได้จริงๆ เพราะมันเป็นบาป สร้างกรรม แต่มันก็ทำให้เราเครียดๆ ไม่ค่อยสนุกเวลาอยู่ที่ทำงาน หัวหน้าก็พึ่งพาอะไรไม่ได้
อยากทราบว่า เพื่อนๆ พี่น้อง คนไหน เจอสภาวะแบบนี้บ้าง และแก้ปัญหาอย่างไร คิดอย่างไรถึงจะทำงานได้ต่อไปอย่างสบายใจ ระหว่างนี้เราก็หาๆ งานใหม่ อยากเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ เพื่อความสบายใจ
ปล. ขณะที่พิมพ์ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า สงสัยเราควรจะคิดว่า ธรรมะของเรายังไม่ดีพอ ปล่อยวางการกระทำแบบนั้นไม่ได้ คงต้องฝึกอีกเยอะแต่มันยากจริงๆเลยค่ะ
ถ้าเราต้องอยู่ท่ามกลางคนขี้นินทาแต่เราไม่อยากร่วมด้วยทำให้รู้สึกเราโด่ดเดี่ยว เพื่อนๆทำยังไงกันคะ
แต่เราก็ร่วมวงนินทาด้วยไม่ได้จริงๆ เพราะมันเป็นบาป สร้างกรรม แต่มันก็ทำให้เราเครียดๆ ไม่ค่อยสนุกเวลาอยู่ที่ทำงาน หัวหน้าก็พึ่งพาอะไรไม่ได้
อยากทราบว่า เพื่อนๆ พี่น้อง คนไหน เจอสภาวะแบบนี้บ้าง และแก้ปัญหาอย่างไร คิดอย่างไรถึงจะทำงานได้ต่อไปอย่างสบายใจ ระหว่างนี้เราก็หาๆ งานใหม่ อยากเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ เพื่อความสบายใจ
ปล. ขณะที่พิมพ์ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า สงสัยเราควรจะคิดว่า ธรรมะของเรายังไม่ดีพอ ปล่อยวางการกระทำแบบนั้นไม่ได้ คงต้องฝึกอีกเยอะแต่มันยากจริงๆเลยค่ะ