<< ใจรำพัน > >

....ทำไมเวลามันเร็วจัง.....รู้สึกแบบนี้เวลาทำอะไรไม่ทันเลยสักอย่าง
....ทำไมเวลาเดินช้าจัง.....รู้สึกแบบนี้เวลารออะไรสักอย่าง
.......วารีไม่คอยท่า    เวลาไม่รอใคร....... สัจธรรมที่เที่ยงแท้ตามวิถีแห่งมนุษย์

ช่วงเวลาผ่าน รวดเร็ว เผลอ เป็นหมดวัน หมดเวลา  แต่กับใครบางคน เมื่อได้สัมผัส
หรือผ่านไปในบางสถานที่ ความทรงจำ ย้อนเวลา ใจรำพัน ถึงเรื่องราวที่ล่วงเลย

ในวัยเด็ก บาง (สิ้น) เดือน จะรอคอยพ่อกลับบ้าน เพราะพ่อจะมี เป็ดย่าง สี่แยกวิสุทธิกษัตริย์
เนื้อเป็ดจะสับใส่มาในห่อกระดาษอย่างเหลา ผักดองมีแตงกวากับหัวไชเท้า (สมัยนี้เป็นแครอท)
ที่ต่างจากเป็ดย่างเจ้าอื่น ใช้ขิงดองสีชมภู ผักดองนี้จะแยกใส่ถุงเล็กๆ มาพร้อมน้ำเป็ดย่าง น้ำจิ้มพรืกดอง
และสุดท้าย กระดูกเป็ดที่แล่เอาเนื้อออกจนเกลี้ยง (เก็บไว้ต้มฉับฉ่าย)  พร้อมคอเป็ดที่สับเป็นชิ้นๆ ให้ได้
แทะหนังกรอบ

นานๆ ที จะได้รับคำสั่งว่า วันนี้ไปกินเหลา นั่นคือจะได้ไปนั่งภัตตาคารที่เป็นอาหารจีน ร้านหนึ่งที่ได้สัมผัส
บ่อยเนื่องจากใกล้ที่ทำงานพ่อ

ที่หน้าร้าน จะไม่มีบริกรมาคอยต้อน (รับ) แขกเข้าร้าน แต่จะมี คนสับเป็ด เป็นสิ่งแรกที่ได้เห็นหน้าร้าน

ลูกค้าที่มารอซื้อเป็ดย่างกลับบ้านจำนวนมาก สมัยก่อนยืนรอกันเต็มหน้าร้าน แต่สมัยนี้ มีเก้าอี้ให้นั่งรอ (ไม่เมื่อย)

สัมผัสแรกที่เข้าไปในร้าน  ผ้าเย็น จะถูกนำมาเสริฟ์ ก่อน น้ำและเครื่องดื่ม แจกทุกคน ไม่เว้นเด็กๆ (พ่อไม่เคย
บอกเลยว่า คิดสตางค์ ทุกผืน)  ผ้าเย็นคลาสสิก จะต้องเป็นผ้าขนหนูสีขาว กลิ่นแอลกอฮอล์ล แช่เย็นเจี๊ยบ
ไม่ว่าหน้าหนาว หน้าร้อน ผ้าเย็น คงให้บริการสม่ำเสมอ (ใช้ผ้าอุ่นบ้างก็ดีนะ)

พนักงานเสริพที่นี่ ยังคงรูปแบบเดิม แต่งตัวแนวโบราณๆ  ผูกหูกระต่ายบ้าง  ผูกไท้บ้าง เสื้อแขนยาวสีขาว
กางแกงขายาวสีดำ แม้จะผ่านกาลเวลามานานกว่า สีสิบปี ชุดบริกรชาย เหมือนเดิม  
บรรยากาศในร้าน ช่วงเวลา 11 นาฬิกา ผู้คนมาทานเยอะเลย มองไปรายรอบ ล้วน โก๋ กี๋หลังวัง คือ หกสิบอั๊พ
จะมีเด็กๆ ก็ตามญาติผู้ใหญ่เข้ามา อาหารที่นี้ อร่อยกว่า สาขา คงเป็นเพราะทำใหม่ๆ และพ่อครัวก็ลายคราม

อาหารจานแรก  เป็ดย่าง

เนื่องจาก คงมาที่ร้านเร็วเกินไป เพราะเกรงที่จอดรถ ตรงวัดตรีทศเทพจะเต็ม ก็เลยรีบมา บริกรยังมีน้อย
อีกประการคือ เวลาเพล อาหารร้านนี้จะไปบริการ ที่งานในวัดตรีฯ เสียส่วนมาก บริกร หายไปเยอะ
อาหารเลยช้า

หมดจานเป็ดย่าง จานแรก อาหารอื่นยังไม่มา ต่อเป็ดย่าง จานที่ สอง และ ที่สาม เป็ดกับน้ำชาจีน เกือบอิ่ม

เป็ดย่าง สาขาวิสุทธิกษัริย์นี่ อร่อย หนังกรอบ เนื่อนุ่ม เคี้ยวเพลิน  ตอนนี้มีลูกค้าเข้ามาในร้าน มีกลุ่มหนึ่ง
จองโต๊ะไว้ยาวเหยียด คุยเรื่องโรงเรียนเก่า เพื่อนเก่าๆ เห็นเอารูปถ่ายหมู่สมัยนักเรียนขึ้นมาดูคุยกัน  น่ารักดี  
นัดรวมรุ่นเก๋าๆ

สักพัก กลุ่มแต่งดำ ก็มาทานในร้าน  นึกได้ว่า ร้านนี้ สมัยเด็กๆ มาทานเหลา จะมีคนแต่งชุดดำ เกือบทั้งร้าน
ถ้าเป็นเวลาเย็นถึงกลางคืน แต่กลางวันจะไม่ค่อยแต่งดำ มักเป็นข้าราชการ คนทำงาน มากกว่า

สลัดเนื่อสันในน้ำใส  ของโปรด เนื้อนุ่ม ละลายในปากทีเดียว

ตอนนี้ บริกรเยอะขึ้น แขกเต็มร้าน ทุกโต๊ะชั้นล่าง คนเต็ม มีคนบอกที่ชั้นสองของร้าน วิวสวยกว่า แต่ไม่อยาก
ขึ้นบันได

กระเพาะปลาเนื้อปูก้อน  สั่งสามถ้วย แทนการสั่งถ้วยใหญ่ เพราะ ไม่อยากตักแบ่ง คนละถ้วยไปเลย

เนื้อปลาสามรส อร่อย ต้องสั่งข้าวหอมมะลิ ว่าจะไม่กินข้าว

ออส่วนหอยนางรม ฮอเจี๊ยะ

ส่วนตัวไม่ทานออส่วน ขอโกยซีหมี่ หมี่พันคอ สงสัยเพราะกินคนเดียวไม่แบ่งใคร

กินเสร็จ ตามระเบียบ ห่อให้ด้วย เอ้ย สั่งกลับบ้าน เป็ดครึ่งตัว พอแล้ว เพราะขอบอกว่า
ถ้าใครอยากกิน ต้องมากินที่ร้าน อร่อยกว่าห่อกลับ

หลวงตาแพร เยื่อไม้ ทานสอนไว้ว่า มีอะไรต้องทำ ก็เร่งกระทำเสีย อย่าปล่อยให้เวลาล่วงผ่านไป
ตลาดจะวาย

" อันเงินทองหล่นหายย้อนไปหา

  ยังมีท่าหวังพบประสบสม        

  แต่คืนวันผ่านไปไม่ปรารมภ์      

  จะนิยมย้อนหลังอย่าหวังเลย.. "