จริงๆ เราก็เป็นคนใต้นี้ล่ะ มีความเห็นว่าทำไมประท้วงไม่เข้าไปประท้วงกันในกรุงเทพ คนที่ไม่ได้ทำอาชีพสวนยางอย่างบ้านเราเดือดร้อนมาก เพราะแม่ต้องใช้รถไฟในการขนส่งของ มันประหยัดกว่าการขนส่งทางถนน อีกทั้งเราคิดว่าอาชีพตัดยางราคาก็พอกินอยู่เเล้วนะ เห็นคนตัดยางเเถวๆ ตามชนบทยังบอกว่า "ตัดยาง ส่งลูกเรียนนอกได้สบาย" เพราะเขาเคยมาเเนะนำที่บ้านให้ซื้อสวนยางเยอะๆ ถ้าอยากให้ลูกเรียนเมืองนอก เเต่บ้านเราไม่เอานะ มองว่ายางจะล้นประเทศเเล้ว เหนือ ใต้ ออก ตก ปลูกกันกระหน่ำ มิหน่ำซ้ำวันก่อนเพิ่งไปตั้งกล่องรับบริจาคโครงการหนึ่งมา ไปที่สถานีรถไฟ เเล้วเราเห็นทั้งคนไทย คนต่างชาตินั่งรถไฟเพื่อที่จะสัญจร คนต่างชาติส่วนมากไม่รู้เลยว่าการรถไฟปิดทำการ เลยนั่งรอเเล้วเราก็ถามว่าทำไมไม่ไปรถทัวร์ เขาบอกว่าจะรอไปก่อนถึง 3 ทุ่ม (จริงๆ รถไฟที่นั่นเที่ยวสุดท้ายคือ 2 ทุ่มได้) ส่วนคนไทยเองที่พวกเขาบอกว่าไม่มีเงิน จะขึ้นไป กทม. จะเดินทางกับรถไฟฟรี เเต่ทั้งที่รู้ว่ามีม็อบสวนยาง ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนรอที่นั่น ก็นิสัยคนใต้จนๆ คนหนึ่งล่ะนะที่ชอบรอๆ ไว้ก่อน ทั้งที่วันข้างหน้าจะเปิดทำการรึเปล่า
เเล้วอาชีพบ้านเราก็ไม่ได้ดีไปกับคนมีสวนยางเลย เราก็ไม่เคยอยากเรียกร้อง เพราะพอกิน พอใช้ก็พอ อยากได้ก็หาเเหล่งอื่นที่ทำเเล้วไม่เหมือนใคร อาชีพบ้านเราหนักกกว่าคนปลูกยาง ที่ต้องทำตั้งเเต่ 7 โมงเช้า จนถึง 3 โมงเย็น อากาศก็ร้อน คนสวนยางชอบดูถูกเรามากว่าบ้านเราทำอาชีพแบบนี้ก็ไม่มีทางรวย เเต่คนสวนยางส่วนน้อยที่มาอุดหนุน ก็บอกว่าพวกเขาจริงๆ ก็พอมี พอกินพอใช้ ถ้ารู้จักอดออม ไม่เอาเงินไปลงบ่อนไก่ กับวงไพ่ เเต่จากประสบการณ์ตรงเคยไปหมู่บ้านหลายหมู่บ้านในภาคใต้นี้ล่ะ เวลามีงานศพชอบจัดกันมากกว่า 10 วัน บางงานจัดถึง 1 เดือน เเล้วก็เปิดวงเล่นไพ่ ไฮโล ทั้งวันทั้งคืนแแบบ non-stop บ้างก็ได้เงินเเล้วไปซื้อขนม (ยาไอซ์) คนเเก่ๆ ก็เเทงหวย  เพื่อนชอบบอกว่าปกติมากที่นี่ กับคำคมที่ว่า "ตัดยาง เล่นไพ่ ล้มเเคง" เห็นเเล้วยังอิจฉาเลยว่า พวกเขามีเงินทุ่มกับสิ่งเเบบนี้มากขนาดนั้นเลยหรอ