เกลียดผู้หญิงคนนี้ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก

เธอคือแฟนของน้าผู้ชายคนหนึ่งของครอบครัวเราค่ะ

ครั้งแรกที่น้าพามาที่บ้าน เธอเจอคนเยอะแยะเลยค่ะ(ที่บ้านเราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มากๆ)

แต่เธอก็เมินค่ะ เธอไม่ทักทายใคร เดินหน้าเฉิด ฉับๆ ตรงดิ่งไปยังห้องนอนของน้าที่อยู่บนชั้นสอง

ความจริงก็เป็นความผิดของน้าเราด้วยที่ไม่ค่อยสนิทกับใครในบ้านเท่าไหร่  แม้กระทั่งแม่ของตัวเอง(ยายของเราค่ะ)

เราไม่รู้ว่าในใจน้าคิดยังไงกันคนที่เป็นพ่อแม่  แต่จากการกระทำที่เราเห็น เรารู้สึกได้ว่า เขาไม่เคารพพ่อแม่ของตัวเอง

แต่ละครั้งที่พาแฟนมา ไม่เคยพามาไหว้พ่อแม่  พาขึ้นแต่ห้องนอน  ไม่รู้ขึ้นไปทำอะไรนะคะ

ต่อมาไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็คลอดลูก  น้าเราเลยรับผิดชอบด้วยการรับผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ด้วย

ผ่านไปไม่ถึงปี  น้าเรากับกับผู้หญิงคนนั้นก็ระหองระแหงค่ะ  เธอชอบด่าน้าเราว่าโง่ เพราะเธอเรียนสูงกว่า ส่วนน้าเราจบ ป.4

น้าเราไม่ได้รวยอะไร ทำงานหาเช้ากินค่ำ  แต่ถ้าแฟนเขาอยากได้อะไร เขาจะหามาให้โดยไม่ปริปากบ่นเลยค่ะ

แต่ค่าใช้จ่ายในบ้านซึ่งใช้ร่วมกัน บ่นจะเป็นจะตาย  กับแฟนหงอเป็นหมา  แต่กับแม่ตัวเองด่าได้ด่าดี  

แล้วจุดแตกหักก็มาถึงเมื่อน้าเรา เห็นแฟนตัวเองนั่งรถสุดหรูกลับมาจากทำงาน  อุ๊ยตาย! มีผู้ชายมาส่งเธอค่ะ

น้าเรากับแฟนเขาก็ทะเลาะกันค่ะ  มีการแย่งลูกกันเกิดขึ้น  ครอบครัวเราโดยเฉพาะ น้าชายกับยายรั้งเด็กไว้สุดๆ

เพราะตอนแรกพวกเราคิดกันว่า เด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของน้าชาย  (ซึ่งจริงๆไม่ใช่  เป็นลูกใครไม่รู้)  น้าชายบอกกับครอบครัว

หลังจากที่ครอบครัวเราได้เลี้ยงเด็ก  ว่าเขารู้แต่แรกแล้วว่าไม่ใช่ลูกเขาค่ะ  (ตอนนั้นปรี๊ดมากจริงๆ ถ้าเขาเป็นคนเลี้ยงเด็กเองจะไม่ว่าเลย

แต่เขาให้แม่อายุ 70 เป็นคนรับผิดชอบเด็กไปเต็มๆ)

ทางแม่เด็กก็เห็นว่าถ้าเธอเอาลูกไปกับเธอก็จะไม่มีคนเลี้ยงเพราะไม่มีใครอยู่บ้านว่างๆ  เธอเลยยอมปล่อยค่ะ   ปล่อยให้ยายเราเลี้ยง

โดยที่เธอก็เป็นแม่ที่ดี  ตอนลูกเล็กๆโผล่มาหาลูกแทบจะนับครั้งได้  พอโตหน่อยพูดจารู้เรื่องนี่มาบ่อยเลยค่ะ  

เวลาเธอมาหาลูกที่บ้าน    มีผู้ใหญ่อยู่หลายคนเธอไม่เคยยกมือไหว้  แม้กระทั่งยายเรา  เธออาจคิดว่าตัวเองไม่ได้มีอะไร

เกี่ยวข้องกับคนบ้านนี้เลยไม่สนใจ  จะเอาอย่านั้นก็ได้  แต่ช่วยเลิกเสนอหน้าหนาๆ เดินเข้าบ้านคนอื่นเหมือนบ้านตัวเองด้วย

เวลาเราเห็นเธอมาที่บ้านทีไร ต้องโมโหทุกที  เพราะเธอชอบมานอนที่บ้าน  ชาร์ตแบตโทรศัพท์ บางทีก็ดูโทรทัศน์

บางทีก็ตักข้าวกินหน้าตาเฉย  เธอทำเหมือนเป็นบ้านตัวเอง  เดินขึ้นเดินลง เดินเข้าเดินออก  หยิบนู่นหยิบนี่

แต่เราไม่โทษเธออย่างเดียวหรอก  อาจเป็นเพราะผู้ใหญ่ที่บ้านเราด้วย ที่เวลาไม่พอใจจะไม่ยอมว่าตรงๆ  แต่เอามาบ่นทีหลัง

มีแต่เราเนี่ยที่แสดงออกนอกหน้าชัดเจนว่าไม่ชอบ  เรากับโดนปราม  เวลาเธอมาที่บ้านเราเลยทำได้แค่จิกตาใส่  

มีวีรกรรมอีกเยอะ  จนถึงตอนนี้ที่สุดทนจริงๆ..