เนื่องด้วยวันนี้ ในที่สุดก็ทำสำเร็จแล้วค่ะพี่น้อง! มีบุญแล้วค่า วะ ฮ่าๆ ไอ้ที่มีบุญนี่ไม่ได้มีบุญได้กินของที่เจมส์จิโฆษณานะคะ แต่มีบุญที่ค้นพบแรร์ไอเท็มที่ชาวบ้านนิยมกว้านซื้อจนขาดตลาดแบบไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ไม่ว่าจะเพราะพรีเซ็นเตอร์ หรือเพราะล่าแสตมป์ก็ตาม!

กวาดมาได้อย่างละถ้วยที่เซเว่นห่างไกลความเจริญบนถนนพระรามเก้าติดๆ มอเตอร์เวย์ค่ะ คาดว่าคงเพราะแถวนั้นคนน้อย หรือไม่ลัทธิล่าสแตมป์ก็ขยายอิทธิพลไปไม่ถึงที่นั่น
ก็คิดดู 2 วันก่อนนั่งคุยกับเพื่อนที่อยู่ มอ. สงขลา เขายังบอกเลย "ที่นี่ก็หาซื้อไม่ได้" หมู่บ้านเล็กๆ กลางหุบเขานี่ปลอดภัยจากอาณานิคมล่าสแตมป์จริงๆ ค่ะ


รสกลมกล่อมอร่อยมากๆ ค่ะ เนื้อเด้งดึ๋งนิดๆ เหมือนพานาคอตต้าผสมคาราเมลคัสตาลเลย(ไม่รู้จะเปรียบเมียบยังไงดีอ่าค่ะ ขอโทษจริงๆ) ไม่เหมือนเยลลี่หรือวุ้นนะคะ รสจะอมเปรี้ยวนิดๆ หวานติดปลายลิ้น ไม่ขมฝาด ลื่นคอ กลืนง่าย ตักได้เป็นคำ เนื้อเป็นทรง ไม่ใช่ตักออกมาบนช้อนแล้วก็เละ คล้ายเต้าฮวยอยู่หน่อยๆ

สรุปว่า โค-ตะ-ระ อร่อยค่ะ กินเล่นๆ เป็นขนมได้คล่องคอกว่าโยเกิร์ตที่เราเคยกินมา
อนึ่งต้องเปรียบเทียบว่ากินมาไม่กี่ยี่ห้อ เช่นโยเกิร์ตอินเดียกระปุกยักษ์ๆ ที่เอามาขัดผิวเล่นต่อเพราะรสชาติเหลือรับ ดัชชี่ทุกสูตร แอคทีเวีย แอคทีเวียครีมมี่ ริชเชส พวกนั้นอร่อยที่รสชาติผลไม้แต่ไม่ใช่ที่เนื้อโยเกิร์ตค่ะ แต่อันนี้จะอร่อยที่เนื้อโยเกิร์ต ไม่ใช่รสชาติ

แต่รสดั้งเดิม ชิมคำแรก ยัดเข้าปากแฟนต่อทันที ไม่อร่อยสุดๆ เลย ไม่เปรี้ยวเท่ากลมกล่อม แต่ออกแนวขมๆ อมเปรี้ยวแบบโยเกิร์ตธรรมชาติ แล้วก็เนื้อจะแอบหนักกว่านิดหน่อย ตักแล้วแอบมีย้วยๆ ไม่คงรูปเป็นก้อนแบบรสแรก วิจารณ์ได้แค่นี้แหละค่ะ เพระาชิมคำเดียว ที่เหลือลงกระเพาะคุณแฟน

รสกลมกล่อมกินตอนเย็นๆ อร่อยสดชื่น! มากๆ เยยค่า

ป.ล. ขออภัยค่ะ ถ่ายรูปบนตักตัวเองที่นั่งอยู่ในรถ ภาพเลยอาจจะไม่ชัด สั่นๆ ได้ คือมันอดใจไม่ไหวอ่ะ เลยซัดในรถเลย