จากความ "สยิว" และความ "เฉิ่ม" ทำให้หลายๆคนเดินเข้าไป "กอด" คงเดช จาตุรันต์รัศมี "แต่เพียงผู้เดียว" จนกระทั่งเขาคิดที่จะเริ่ม "ตั้งวง"
เรื่องราวของกลุ่มวัยรุ่นสี่คนมีทั้งสองเด็กเนิร์ดที่ต้องเข้าแข่งขันตอบคำถามวิทยาศาสตร์ , หนุ่มนักเต้น Cover Dance เกาหลี และเด็กชายอารมณ์ร้อนที่มีความใฝ่ฝันที่จะเป็นตัวแทนนักกีฬาปิงปองของโรงเรียน ที่ต้องมาร่วมทำภารกิจรำแก้บนจากการที่พวกเขาไปบนเอาไว้กับศาลพ่อปู่ในหลากหลายคำขอ โดยมีนางรำมาช่วยสอนพวกเค้ารำ
เรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้ดูง่ายมาก ง่ายสุดๆ เล่าเรื่องแบบซื่อๆตรงๆ ตัวละครมีคาแรกเตอร์แบบไหนก็ดำเนินเรื่องไปแบบนั้น ไร้ความโลกสวย แต่มันคือ "โลกของความเป็นจริง" เหมือนที่ตัวละครตัวนึงในหนังพูดออกมาว่า "นี่คือโลกแห่งความเป็นจริงนะ ไม่ใช่ในหนัง"
แม้จะเป็นหนังที่มีโปรดักชั่นไม่ใหญ่โตอลังการมากนัก มีเพียงแค่การถ่ายทำง่ายๆธรรมดาๆ แต่ความยิ่งใหญ่อยู่ที่ตัวบทที่ตีแผ่ความเป็นจริงในสังคมที่ออกมาเวรี่ไทยมาก ทุกบริบท ทุกแง่มุม และยิ่งเรื่องดำเนินไปมากเท่าไหร่ อาการจุกยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นอย่างกับพี่คงเดชได้มาตุ๊ยท้องแรงๆ เพราะนำเสนอออกมาได้อย่างแสบสัน และช่วงท้ายเหมือนโดนตบหน้าจนชา จากความดูง่ายของหนัง แต่เมื่อออกจากโรงมาแล้วมันไม่ง่ายเลยที่จะรับความจริงที่แสนหนักอึ้งเหล่านั้นเอาไว้ได้ ไม่ปราณีคนดูเลยสักนิดเดียว
ที่ชอบอีกอย่างคือเรื่องการแสดง ที่ทำให้เราเชื่อว่าตัวละครแบบนี้มีจริงๆอยู่ในโลกใบนี้ ซึ่งในความเป็นจริง คนแบบนี้มันก็มีนั่นแหละ เพราะการสิ่งที่แสดงออกมาคือแสดงความเป็นเด็กที่เป็นอย่างนั้น ไม่ต้องเป๊ะเวอร์เหมือนแสดงหนังที่ต้องเพอร์เฟคไปเสียทุกอย่าง
สิ่งที่ทำให้รู้สึกเข้าถึงความเป็นจริงอีกอย่างนึงก็คือสถานที่ต่างๆที่เล่าถึง ห้องของเด็กๆ ไม่ต้องมีระเบียบเรียบร้อยเหมือนเซตถ่ายหนัง เพราะในความเป็นจริงเราก็อยู่กันในห้องที่มีสมบัติบ้าอยู่เกลื่อนไปหมดทั้งที่จำเป็นจริงๆ และ(คิดว่า)จำเป็น
โดยรวมแล้ว ในความคิดเห็นส่วนตัว ถือว่ายกให้เป็น Top3 ของหนังไทยในปีนี้เลยครับ แอบพลิกโผอยู่เหมือนกัน เพราะหน้าหนังนำเสนอมาแค่ความเกรียนของเด็กๆที่จะรำแก้บน แต่มันเป็นแค่จุดที่จะเล่าเรื่องทั้งหมด สังคม ความเป็นอยู่ ทัศนคติ และการเมือง ที่เรา "ยอมทิ้งตัวตนวิ่งตามไป"
[CR] ตั้งวง เชี่ยอะไรวะ...ตั้งวง
จากความ "สยิว" และความ "เฉิ่ม" ทำให้หลายๆคนเดินเข้าไป "กอด" คงเดช จาตุรันต์รัศมี "แต่เพียงผู้เดียว" จนกระทั่งเขาคิดที่จะเริ่ม "ตั้งวง"
เรื่องราวของกลุ่มวัยรุ่นสี่คนมีทั้งสองเด็กเนิร์ดที่ต้องเข้าแข่งขันตอบคำถามวิทยาศาสตร์ , หนุ่มนักเต้น Cover Dance เกาหลี และเด็กชายอารมณ์ร้อนที่มีความใฝ่ฝันที่จะเป็นตัวแทนนักกีฬาปิงปองของโรงเรียน ที่ต้องมาร่วมทำภารกิจรำแก้บนจากการที่พวกเขาไปบนเอาไว้กับศาลพ่อปู่ในหลากหลายคำขอ โดยมีนางรำมาช่วยสอนพวกเค้ารำ
เรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้ดูง่ายมาก ง่ายสุดๆ เล่าเรื่องแบบซื่อๆตรงๆ ตัวละครมีคาแรกเตอร์แบบไหนก็ดำเนินเรื่องไปแบบนั้น ไร้ความโลกสวย แต่มันคือ "โลกของความเป็นจริง" เหมือนที่ตัวละครตัวนึงในหนังพูดออกมาว่า "นี่คือโลกแห่งความเป็นจริงนะ ไม่ใช่ในหนัง"
แม้จะเป็นหนังที่มีโปรดักชั่นไม่ใหญ่โตอลังการมากนัก มีเพียงแค่การถ่ายทำง่ายๆธรรมดาๆ แต่ความยิ่งใหญ่อยู่ที่ตัวบทที่ตีแผ่ความเป็นจริงในสังคมที่ออกมาเวรี่ไทยมาก ทุกบริบท ทุกแง่มุม และยิ่งเรื่องดำเนินไปมากเท่าไหร่ อาการจุกยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นอย่างกับพี่คงเดชได้มาตุ๊ยท้องแรงๆ เพราะนำเสนอออกมาได้อย่างแสบสัน และช่วงท้ายเหมือนโดนตบหน้าจนชา จากความดูง่ายของหนัง แต่เมื่อออกจากโรงมาแล้วมันไม่ง่ายเลยที่จะรับความจริงที่แสนหนักอึ้งเหล่านั้นเอาไว้ได้ ไม่ปราณีคนดูเลยสักนิดเดียว
ที่ชอบอีกอย่างคือเรื่องการแสดง ที่ทำให้เราเชื่อว่าตัวละครแบบนี้มีจริงๆอยู่ในโลกใบนี้ ซึ่งในความเป็นจริง คนแบบนี้มันก็มีนั่นแหละ เพราะการสิ่งที่แสดงออกมาคือแสดงความเป็นเด็กที่เป็นอย่างนั้น ไม่ต้องเป๊ะเวอร์เหมือนแสดงหนังที่ต้องเพอร์เฟคไปเสียทุกอย่าง
สิ่งที่ทำให้รู้สึกเข้าถึงความเป็นจริงอีกอย่างนึงก็คือสถานที่ต่างๆที่เล่าถึง ห้องของเด็กๆ ไม่ต้องมีระเบียบเรียบร้อยเหมือนเซตถ่ายหนัง เพราะในความเป็นจริงเราก็อยู่กันในห้องที่มีสมบัติบ้าอยู่เกลื่อนไปหมดทั้งที่จำเป็นจริงๆ และ(คิดว่า)จำเป็น
โดยรวมแล้ว ในความคิดเห็นส่วนตัว ถือว่ายกให้เป็น Top3 ของหนังไทยในปีนี้เลยครับ แอบพลิกโผอยู่เหมือนกัน เพราะหน้าหนังนำเสนอมาแค่ความเกรียนของเด็กๆที่จะรำแก้บน แต่มันเป็นแค่จุดที่จะเล่าเรื่องทั้งหมด สังคม ความเป็นอยู่ ทัศนคติ และการเมือง ที่เรา "ยอมทิ้งตัวตนวิ่งตามไป"