เพื่อนเราชวนไปให้อาหารแมวถูกทิ้ง ก่อนไปมีอยู่ว่า เขานั่งแกะเนื้อปลาคลุกข้าวผสมน้ำปลา
เตรียมชามพลาสติกใบใหญ่สองใบ ใบหนึ่งเตรียมใส่น้ำเปล่า

เรา:ทำไมต้องแกะเนื้อปลา คลุกไปกับก้างเลยสิ มันชอบกินนี่ ธรรมชาติของแมวไม่น่าติดคอนี่

เขา:มันมีลูกตัวเล็กๆมันยังกินไม่เป็นหรอก ถึงจะเป็นแมวตัวโตก็อาจจะมีติดคอเหมือนกัน

เรา:ถ้ายุ่งยากทำไมไม่ซื้อวิสกัสให้กิน
เขา:ซื้อแล้วมันไม่กิน ทิ้งให้บูด

พอไปถึงเขาก็เรียกเหมียวๆคุยกับมันลูบหัวพลางๆ เราอยากเล่นบ้างแต่ก็ทำได้แค่ดูเพราะเเพ้ขนสัตว์ จัดการเรื่องอาหารเสร็จ

สักพักเรากับเขาก็นั่งเล่น อ่านหนังสือ อยู่ใกล้ๆแถวนั้นเพราะมันเป็นสวน เราเห็นแม่แมวกินแปะเดี่ยวกินเหมือนดมอ่ะ แต่ลูกๆมันก็แย่งกันกินใหญ่ ชามใบใหญ่นะ ถ้าจะกินอีกก็ได้ แต่มันกลับเดินห่างไปนิดนึง แล้วนอนเลียเนื้อเลียตัว

เรา:เฮ้ยแม่มันไม่ยอมกินอ่า ตัวยิ่งผอมๆอยู่ทำไงดี
เขา:แล้วลูกๆมันกินอยู่ปะล่ะ
เรา:กินสิแย่งกินกันใหญ่เลย
เขา:ก็มันปล่อยให้ลูกมันกินอิ่มก่อนไง มันค่อยทีหลัง เห็นมั้ยแม้แต่สัตว์มันยังรู้ถึงความรักความเสียสละ
เรา: แมะ สอนนน
  
สักพักหลังจากลูกๆมันกินอิ่มก็นั่งวิ่งเล่นหยอกล้อกัน แล้วแม่มันก็ไปกินต่อจริงๆ เพื่อนบอกว่ากำลังจะขอแม่เอาไปเลี้ยง ในใจเราก็ มันจะได้ไม่ต้องอด
จะได้ความรักความเอาใจใส่

นึกถึงเพื่อนอีกคนที่ชอบเพื่อนคนนี้ ถ้าเล่าให้ฟังคงได้ปลื้มกันใหญ แต่เพื่อนคนนึ้กลับไม่สนใจใครจริงจังกับใครสักคน เพื่อนหญิงที่ชอบเพื่อน
ชาย ก็ชอบแมวเลี้ยงแมวเหมือนกัน แถมน่ารักด้วย

แล้วถ้าคนแบบนี้เขามีความรักจริงจังกับใครสัก จะอ่อนโยนแบบนี้กับคน
รักมั้ย ภายนอกเรามองแค่ว่า ผู้ชายคนนี้เป็นคนสุภาพ นิสัยคล้ายๆเรา
ไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย ติสต์ เงียบบางเวลา สนิทแต่ไม่มาก