กาลครั้งหนึ่งไม่นานนัก เมือ 19 กันยายน 2549


มีเศรษฐีคนหนึ่ง เป็นคนมั่งคั่ง และได้เสนอตัวมาสร้างความเจริญให้กับหมู่บ้าน ได้ถูกหัวหน้าโจรบุกเดี่ยวปล้น และกล่าวหาว่าเป็นคนไม่ดี เป็นคนเลว เป็นคนขี้โกง จึงทำการปล้น

ก่อนจะมีการปล้น ลูกน้องโจร ได้เป่าหู หัวหน้าโจรและลูกเมียที่บ้าน และคนในหมู่บ้าน ว่าไอ้เศรษฐีคนนี้มันเป็นคนไม่ดีนะจ๊ะพี่ มันเป็นคนขี้โกงนะจ๊ะน้อง มันเป็นคนเลวนะจ๊ะลูก และยุยงให้หัวหน้าปล้นเศรษฐีคนนี้ เมื่อหัวหน้าโจรได้ฟังดังนั้น จึงหลงเชื่อลูกน้องตนเอง จึงทำการปล้นเศรษฐี คนนี้

หลังการปล้นบุกเดี่ยวของตัวเอง หัวหน้าโจร มันก็ไปบอกลูกเมียที่บ้านและชาวบ้าน ว่ามันเป็นคนดีนะ  ไอ้เศรษฐีที่พี่ไปปล้นมันเป็นคนไม่ดี  มันเป็นคนขี้โกง มันเป็นคนเลว สมควรโดนปล้น

ลูกน้องโจรที่เชียร์ให้หัวหน้าไปปล้นก็ไปบอกลูกเมียที่บ้านและชาวบ้าน ว่าหัวหน้าโจรเป็นคนดีนะ  และที่หัวหน้าโจรทำการปล้นครั้งนี้ทำถูกแล้ว เพราะว่าไอ้เศรษฐีที่หัวหน้าไปปล้นมันเป็นคนไม่ดี มันเป็นคนขี้โกง มันเป็นคนเลว

ลูกเมียที่บ้านได้ฟังดังนั้น  ก็หลงเชื่อหัวหน้าโจรและลูกน้องโจร  ว่าสามีเป็นคนดี ไอ้เศรษฐีที่ถูกปล้นเป็นคนไม่ดี  ทั้งๆที่ ลูกเมียที่บ้านก็รู้อยู่แล้วว่าการปล้นเป็นสิ่งไม่ดี  แต่ก็ดันเชื่อ "หัวหน้าโจร" และ "ลูกน้องโจร"

แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ไม่เชื่อ  เพราะชาวบ้านเห็นความเจริญจากที่เศรษฐีคนนี้ได้พัฒนาหมู่บ้าน และได้รับประโยชน์ต่างๆจากโครงการที่เศรษฐีคนนี้ทำไว้  ชาวบ้านจึงรวมตัวขับไล่พวกโจร  และตามจับพวกโจรมาดำเนินคดี

                                                                      - จบตอน   โปรดติดตามตอนต่อไป -

*หมายเหตุ*

การปล้น = การปฏิวัติ รัฐประหารยึดอำนาจ
เศรษฐี = ทักษิณ
หัวหน้าโจร = คมช.
ลูกน้องโจร = (คิดเอาเองแล้วกัน)
ลูกเมียที่บ้านของโจร = (คิดเอาเองแล้วกัน)
ชาวบ้านส่วนใหญ่ = คนเสื้อแดง และคนที่เลือกพรรค ไทยรักไทย พลังประชาชน และ เพื่อไทย