เราคบกับแฟน ปีนี้ก็ย่างเข้าปีที่ 4
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าดูแลเราทุกอย่าง มาหาที่มหาลัย มาทานข้าวด้วยกันหลังเลิกงาน อาทิตย์ละวัน สองวัน มีเวลาอยู่ด้วยกันอาทิตย์ละสองครั้ง เมื่อก่อนเค้าจะออกค่าทุกอย่าง ไปเที่ยว ทานข้าว ดูหนัง
จนเค้าออกจากงาน เงินเก็บเริ่มหมด เพราะเราหรือเปล่าไม่แน่ใจ
เค้าตามใจเราทุกอย่าง อยากไปไหน อยากกินอะไร ซื้อโน่น ซื้อนี่มาฝากเรา เผื่อมาถึงเพื่อนเราด้วย
ทั้งที่เรากับเค้าอยู่ไกลหัน เค้าอยู่แถวจรัญ เราอยู่อโศก ทำแบบนี้เรื่อยมาจนเกือบสามปี
มาปีที่สี่ เราผิดเองที่นอกใจเค้า เราเริ่มมีความสัมพันธ์กับรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย จนไม่สนใจใยดีเค้า แต่ยังไม่เลิกกันนะคะ ช่วงนั้น
เค้าโทรมา เราไม่ค่อยอยากคุย พูดจาไม่ดีใส่เค้า ใส่อารมณ์ (บอกค้าว่า น่ารำคาญ ไอ้โง่ ซื่อบื้อ ควาย ไปตายที่ไหนก็ไป ฯลฯ ไม่รับสายบ้าง เพราะติดเที่ยว) ปล่อยเค้าไว้แบบนั้นเกือบปี จนมาวันนี้เราไม่เหลือใคร เราเริ่มเห็นความสำคัญของเค้า แต่มันเหมือนสายไปแล้ว เค้าบอกเราเป็นคนไม่ร่าเริงเลย ร่วมสุขแต่ไม่เคยร่วมทุกข์กับเค้า คุยกับเค้ามีแต่เรื่องเครียด เราอยากปรับปรุงตัว แต่เค้าบอกว่าเค้าไม่มีความสุขที่คุยกับเราเลย สู้ไม่คุยดีกว่า แต่เราว่าเค้ามีคนอื่น เพราะชอบพูดถึงพี่ที่ทำงาน ชอบถ่ายรูปพี่คนนั้น เราเสียใจ อยากปรับปรุงตัว อีกใจนึงก็รู้ว่าเค้าหมดรักแล้ว แต่ไม่อยากเสียเค้าไป เราควรทำอย่างไร เพราะที่ผ่านมาเราก็รู้ว่าเราทำร้ายเค้ามากมายเหลือเกิน มันมากมายจนไม่น่าให้อภัยเลยด้วยซ้ำ กับการที่เรานอกใจ ไปมีอะไรแล้วท้องกับคนอื่น จนแท้ง และติดเชื้อจากการแท้ง แต่เค้าก็ไปเยี่ยมเราที่โณงพยาบาล แต่เค้าไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มันมีอะไรมากกว่านั้นที่เราทำร้ายเขา แต่เราก็รักเค้านะ อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม