วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เห็นเพื่อนคนอื่นๆก้าวหน้ากันหมด มองย้อนดูตัวเองแล้วก็แอบเซง T T

ใช้เวลาไปกับความไร้สาระมากเกินไป   ผลสุดท้ายมันแป๊ก  รู้สึกไม่พอใจในชีวิตตัวเองมากๆ

"ฆ่าเวลาบาปยิ่งกว่าฆ่าคน" คำพูดของท่าน ว.  คงจะจริงอยู่เหมือนกัน   คิดว่าถ้าบาปก็คงบาปที่   ปล่อยให้เวลามันฆ่าตัวเราเองนี้แหละ   

เมื่อก่อนก็ตั้งเป้าไม่ชัดเจนเอง    อดีตก็เลยที่ทำอะไรไปแบบผิดๆ  ไม่คิดให้ดีซะก่อน  

พอคาดหวังอะไรไว้ไม่เป็นดังที่หวัง   พอมาจุดๆนึงรู้สึกว่ามันแป๊กขึ้นมา  ก็มานอนเครียดเป็นปีๆ  ทั้งเรื่องต่างๆที่ทำในตอนเรียน   

ความเครียดนี้ก็เหลือเกิน   เครียดจนไม่มีแรงทำ หฮ่า อะไรเลย  คิดไรไม่ออก  รู้ว่าตัวเองไม่มีค่า



ปล. ขออภัยทุกคนแค่มาระบาย ไม่ได้เรียกร้องขอความสงสาร ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร กลัวมีเกรียนมาหลงประเด็น