ตอนแรก เราออกจากเรียนก็เพราะญาติ ให้มาดูงานต่อ บวกกับที่บ้านไม่มีเงินส่งเราเรียน
เราเลยทำงานกับญาติ ตอนแรกเรานึกว่าจะดี
เราออกจากเรียนมา ปีกว่า จะกลับไปเรียน บอกญาติ ญาติก็เหมือนไม่พอใจที่เราไปเรียนต่อ
พอเราจะลงเรียนภาษาญี่ปุ่น เรียนทำอาหาร เรียนอะไรก็แล้วแต่ ที่เราสามารถเรียนได้
ญาติก็บอกว่า เรียนไปทำไม ไม่ได้ใช้ เสียเวลาเสียเงิน เหมือนเค้าไม่สนับสนุนเรา ทั้งๆที่เป็นเงินเรา
เราเลยอึดอัด เพราะว่า เราคิดว่าชีวิตเป็นของเราทำไมต้องให้ใครมาบงการโน้นนี้
ญาติเราก็เชื่อแต่หมอดู หมอดูบอกคนไกล้ตัว คนงานโกงเงิน อย่าไปไว้ใจ เราเคยโดนลองใจมาหลายครั้ง
แบบว่าเอาเงินกองไว้ เค้าจะดูว่าเราเอาไปหรือป่าว บอกตรงๆ อึดอัดอะ เราไม่คิดจะเอาเงินใคร
แต่ถ้าทำแบบนี้มากๆเราก็อยากจะประชดเหมือนกันอะ เราก็เข้าใจว่าเจ้านายยังไงก็ไม่ไว้ใจลูกน้องอยู่แล้ว
ยิ่งเรื่องเงินๆทองๆ ญาติพี่น้องยังตัดกันได้ แต่เราไม่ชอบที่ต้องมาโดนจับตามองตลอดเวลา เหมือนว่าเราจะขโมยตลอด 24 ชั่วโมง
ญาติเวลาไม่พอใจเรา  ก็ตัดงานทางแม่เรา ให้เหลือน้อย เพราะแม่เราทำงานกับญาติเหมิอนกัน
พอทะเลาะกับเรา เราก็อยากพูดออกมาให้แบบ แตกขาดไปเลยอะ เราจะได้หลุดสักทีแต่ทำไม่ได้
เพราะบ้านที่พ่อแม่อยู่คือบ้านของญาติ เราไม่อยากเป็นหนี้บุญคุญมากไปกว่านี้ เราเลยอึดอัด
เราอยากหางานทำไหม่ แต่เราเรียนไม่จบ ล่าสุด ประมาณ สามเดือนที่ผ่านมา เราขอเค้าหยุดวันอาทิตย์ทุกวัน
เพระเราจะกลับไปเรียน อยากไปที่ไหนเราก็จะไปวันหยุด อยากไปโน้นนี้นั้น ในที้ๆเราไม่เคยไป
เราเบื่อมาก ทำงานกับญาติ
ใครเป็นเหมือนกันบ้าง หรือเจอแย่กว่าเร ก็มาเล่าให้ฟังกันหน่อยนะ
เบื่อคำว่าหนี้บุญคุณจิงๆ