เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อช่วงเดือนมีนาคมที่ผ่านมาค่ะ เราเดินทางกลับบ้านโดยแอร์เอเชีย flight BKK-UTH ช่วงเช้า
เนื่องจากวันนั้นเราเดินทางร่วมกับอาผู้หญิงและลูกสาวฝาแฝดของอา(แฝดน้องเป็นเด็กพิเศษ) อายุประมาณ 4-5 ขวบ ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากอังกฤษ ข้าวของจึงเยอะพอสมควรถึงแม้จะ Load ไปเยอะแล้วก็ตาม ก็ยังต้องแบกกระเป๋านิดหน่อยและนำรถเข็นขึ้นเครื่อง (แฝดน้องไม่ยอมเดินต้องนั่งตลอด) และตลอดทางเดินไปขึ้นเครื่องของสนามบินดอนเมืองนี้เป็นที่รู้กันว่าไกลพอสมควรและยิ่งเป็นแอร์เอเชียแล้วยิ่งต้องลงไปข้างล่างแถมนั่งรถบัสไปขึ้นเครื่องอีก >_< ผู้หญิง 2 คน เด็ก 2 คน พร้อมข้าวของและรถเข็นจึงค่อนข้างที่จะทุลักทุเล พอสมควร ณ จังหวะหนึ่งที่ต้องเดินลงบันได เรากับอาตกลงกันว่าจะลงบันไดปกติซึ่งเราต้องเดิน 2 รอบ เพราะแฝดน้องไม่ยอมอยู่นิ่งๆกับเรา ขณะที่กำลังจัดเตรียมขนของลงบันไดกันอยู่ ก็มีคนเดินขึ้นลงมากมาย ทักทายลูกแฝดอาซึ่งเป็นลูกครึ่ง หยอกล้อทักทายแล้วก็ผ่านไป ระหว่างนั้นเราก็แบ่งกันว่าใครจะขนอะไรลงบันไดไปก่อน
ไม่นานก็มีเสียงผู้ชายคนนึงเดินทางแล้วบอกว่า "เด่วผมช่วยครับ" เราหันไปมองหน้าแล้วเอ๊ย "หล่ออ่ะ" จิตใจหล่อมาก จากที่หน้าตาก็หล่ออยู่แล้ว ^_^ สุดท้ายเราจึงได้เดินแค่รอบเดียว เพราะมีคนช่วยหิ้วรถเข็นลงมาให้ จากนั้นก็ขอบคุณกันยกใหญ่แล้วเค้าก็เดินแยกจากไป เมื่อเดินต่อไปได้อีกสักพักก็พบว่าต้องลงบันไดอีกครั้ง ฮือๆ เรากับอาก็เลยตกลงกันเหมือนเดิม แต่รอบนี้โชคดีอีกแล้วมีเจ้าหน้าที่ของสนามบินมาช่วยยกลงบันได พอยกลงมาเสร็จก็ขอบคุณกันยกใหญ่เหมือนเดิม จากนั้นเดินต่อมาใกล้จะถึง Gate ก็พบชายคนแรกที่ช่วยยกรถเข็น ซึ่งเค้าก็ทำหน้าตกใจแล้วถามว่า...."โอ่ว เมื่อสักครู่นี้ยกลงมากันยังไงอ่ะครับ" เราก็เลยตอบไปว่า "มีเจ้าหน้าที่มาช่วยค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ" ต่างคนต่างยิ้มให้แล้วก็แยกย้ายไปนั่งรอขึ้นเครื่องคนละ Gate ซึ่งอยู่ติดกัน ขณะที่นั่งรอขึ้นเครื่อง อาเราบอกว่า "พ่อหนุ่มคนนี้นิสัยดีเนอะ หล่อด้วย" เราเลยบอกอาไปว่า "ไม่ทันละจ้า...นี่หนูกลับบ้านไปแต่งงานน๊าา จะแต่งวันพรุ่งนี้แล้ว อดจ้าอด" เหอๆ
เรื่องก็ผ่านมานานแล้วแต่นึกถึงทีไรก็ยิ้มกรุ้มกริ่มทุกที (นี่ชั้นไม่ได้นอกใจสามีอยู่ช่ายป่ะเนี่ย!)
ทั้งหล่อทั้งมีน้ำใจ แหม!!! "หล่อ ยกระดับ" จริงๆพ่อคู้น
ถึงชายคนนั้นที่ดอนเมือง
เนื่องจากวันนั้นเราเดินทางร่วมกับอาผู้หญิงและลูกสาวฝาแฝดของอา(แฝดน้องเป็นเด็กพิเศษ) อายุประมาณ 4-5 ขวบ ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากอังกฤษ ข้าวของจึงเยอะพอสมควรถึงแม้จะ Load ไปเยอะแล้วก็ตาม ก็ยังต้องแบกกระเป๋านิดหน่อยและนำรถเข็นขึ้นเครื่อง (แฝดน้องไม่ยอมเดินต้องนั่งตลอด) และตลอดทางเดินไปขึ้นเครื่องของสนามบินดอนเมืองนี้เป็นที่รู้กันว่าไกลพอสมควรและยิ่งเป็นแอร์เอเชียแล้วยิ่งต้องลงไปข้างล่างแถมนั่งรถบัสไปขึ้นเครื่องอีก >_< ผู้หญิง 2 คน เด็ก 2 คน พร้อมข้าวของและรถเข็นจึงค่อนข้างที่จะทุลักทุเล พอสมควร ณ จังหวะหนึ่งที่ต้องเดินลงบันได เรากับอาตกลงกันว่าจะลงบันไดปกติซึ่งเราต้องเดิน 2 รอบ เพราะแฝดน้องไม่ยอมอยู่นิ่งๆกับเรา ขณะที่กำลังจัดเตรียมขนของลงบันไดกันอยู่ ก็มีคนเดินขึ้นลงมากมาย ทักทายลูกแฝดอาซึ่งเป็นลูกครึ่ง หยอกล้อทักทายแล้วก็ผ่านไป ระหว่างนั้นเราก็แบ่งกันว่าใครจะขนอะไรลงบันไดไปก่อน
ไม่นานก็มีเสียงผู้ชายคนนึงเดินทางแล้วบอกว่า "เด่วผมช่วยครับ" เราหันไปมองหน้าแล้วเอ๊ย "หล่ออ่ะ" จิตใจหล่อมาก จากที่หน้าตาก็หล่ออยู่แล้ว ^_^ สุดท้ายเราจึงได้เดินแค่รอบเดียว เพราะมีคนช่วยหิ้วรถเข็นลงมาให้ จากนั้นก็ขอบคุณกันยกใหญ่แล้วเค้าก็เดินแยกจากไป เมื่อเดินต่อไปได้อีกสักพักก็พบว่าต้องลงบันไดอีกครั้ง ฮือๆ เรากับอาก็เลยตกลงกันเหมือนเดิม แต่รอบนี้โชคดีอีกแล้วมีเจ้าหน้าที่ของสนามบินมาช่วยยกลงบันได พอยกลงมาเสร็จก็ขอบคุณกันยกใหญ่เหมือนเดิม จากนั้นเดินต่อมาใกล้จะถึง Gate ก็พบชายคนแรกที่ช่วยยกรถเข็น ซึ่งเค้าก็ทำหน้าตกใจแล้วถามว่า...."โอ่ว เมื่อสักครู่นี้ยกลงมากันยังไงอ่ะครับ" เราก็เลยตอบไปว่า "มีเจ้าหน้าที่มาช่วยค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ" ต่างคนต่างยิ้มให้แล้วก็แยกย้ายไปนั่งรอขึ้นเครื่องคนละ Gate ซึ่งอยู่ติดกัน ขณะที่นั่งรอขึ้นเครื่อง อาเราบอกว่า "พ่อหนุ่มคนนี้นิสัยดีเนอะ หล่อด้วย" เราเลยบอกอาไปว่า "ไม่ทันละจ้า...นี่หนูกลับบ้านไปแต่งงานน๊าา จะแต่งวันพรุ่งนี้แล้ว อดจ้าอด" เหอๆ
เรื่องก็ผ่านมานานแล้วแต่นึกถึงทีไรก็ยิ้มกรุ้มกริ่มทุกที (นี่ชั้นไม่ได้นอกใจสามีอยู่ช่ายป่ะเนี่ย!)
ทั้งหล่อทั้งมีน้ำใจ แหม!!! "หล่อ ยกระดับ" จริงๆพ่อคู้น