ต้องขอออกตัวก่อนว่าเป็นนักเที่ยวป่าสมัครเล่น
แต่ก็ไปมาแล้วหลายภู หลายดอย ไม่ได้คุณหนูอะไรมากมาย
เมื่อวันแม่ที่ผ่านมาได้ไปภูสอยดาวกับสะพายเป้ดอทคอม 3 วัน 2 คืน
นัดสองทุ่มวันที่ 9 ส.ค. กลับสี่ทุ่ม 12 ส.ค.
ซึ่งไม่เคยใช้บริการทัวร์แนวนี้มาก่อน
ส่วนใหญ่ที่ผ่านมาก็จะไปกับเพื่อนเป็นกลุ่ม
แต่ด้วยความที่คราวนี้ไม่มีเพื่อนไป จึงซื้อทัวร์ไปกับพี่สาวสองคน
มันเป็นประสบการณ์ที่รู้สึกแย่มาก
จริงๆเคยไปภูสอยดาวมาแล้ว ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความยากลำบากในการเดินป่า
แต่เป็นที่ สะพายเป้ดอทคอมเนี่ยป่วยมาก
เริ่มตั้งแต่นัดออกเดินทาง ก็เลท ไปสองชม. เลยเริ่มกังวลว่าขากลับจะยังงัย
ก็พยายามทำใจมาก่อนว่าไปกะคนไม่รู้จักหลายคนก็เผื่อใจไว้
แต่เนื่องจากมีงานประจำ และมีเวลาจำกัด ต้องเดินทางมาจากต่างจังหวัด
มาเริ่มออกเดินทางจากกรุงเทพไปอุตรดิตถ์
ขากลับก็มาที่กรุงเทพ แล้วกลับต่างจังหวัด จึงต้องซื้อตั๋วล่วงหน้า
ได้พยายามเผื่อเวลา เพราะเห็นเป็นวันหยุดยาว
ตามกำหนดขากลับออกจากอุตรดิตถ์สายๆ มาถึงกรุงเทพไม่เกินสี่ทุ่ม
เนื่องจากลางานไม่ได้ เลยต้องซื้อตั๋วดึกสุดคืนนั้น ก็ได้ตั๋วเที่ยงคืนครึ่ง
ได้แจ้งไกด์แล้ว ว่าช่วยคุมเวลาให้ที
ทริปนั้นมีผู้ร่วมเดินทาง 13 คน นั่งรถตู้คันเดียวไม่พอ
คุณโดม (ขอเอ่ยชื่อเลย) ที่เป็นไกด์เลยจัดรถแวนอีกคัน
โดยที่เราโชคร้ายได้นั่งรถแวน โดยมีคนขับเป็นเพื่อนคุณโดม
เป็นการเดินทางแบบฉิ่งฉับทัวร์ ที่ไม่โปรเฟสชั่นนอลเลย
ไม่มีกำหนดการอะไรที่แน่นอนทั้งสิ้น
ออกจากกรุงเทพ สี่ทุ่ม ไปถึงน้ำปาดอุตรดิตถ์ประมาณตี 4-5
แล้วคนขับจอดรถเปิดแอร์นอนในตลาดอยู่ 2-3 ชม.
เราอาจจะเป็นคนขี้กังวลไปรึป่าวไม่รู้ ไม่กล้านอนกลัวดมคาร์บอนมอนนอกไซด์ตายคารถ
พอขึ้นภูไปก็โอเค ต่างคนต่างเดิน เพิ่งมารู้ว่าไกด์ป่วย
ไปถึงยอดแล้ว ไกด์ยังมาไม่ถึง แถมลูกหาบขนของมาไม่ทัน
เดินขึ้นไปถึงก่อนบ่ายสอง หกโมงเย็นยังไม่ได้เต็นท์ ฝนก็ตกตลอดเวลา
กว่าของจะได้ครบก็เกินสามทุ่ม ข้าวเย็นก็แน่นอนต้องหลังจากนั้น
บางคนหลับไปแล้ว ไม่รอกินข้าว
มารู้จากเพื่อนว่าถ้าเป็นทัวร์อื่นที่โปรๆเค้าต้องมีทีมงานมากกว่า 1 คน
ต้องแพคของดีๆ จะได้คิวลูกหาบเร็วๆ
เดินขึ้นมาเหนื่อย ๆ มาถึงได้พักเลย ส่วนใหญ่ก็จะมีคนขึ้นมารอ
เตรียมทำอาหารไว้ คือมันก็ไม่ได้ลำบากมากหรอกนะ
ถ้ามากะเพื่อนก็ประมาณนี้ แต่เราไม่ได้จ่ายเงินค่าทัวร์
เพื่อให้คุณอำนวยความสะดวกเรื่องพวกนี้หรอ ไม่เข้าใจ
ที่สำคัญ คุณโดม ไกด์ ประกาศเลยขออาสาสมัครแม่ครัวทำกับข้าวด้วย
เลยชักงงๆ ว่าเอ..นี่เรามาค่ายอาสาพัฒนารึป่าว
เรื่องเที่ยวบนภู ขอละไว้ ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
พอขากลับเราเก็บของเสร็จก็รีบลงมา
คนอื่นก็เอ้อระเหย ต่างคนต่างเดินก็ไม่ได้ว่าอะไร
ปัญหาอยู่ที่สรุปว่าเราตกรถ
โอเค ได้ของจากลูกหาบครบ ไกด์ก็รู้ว่าเรารีบ แต่ก็ดูเหมือนชิลตลอดเวลา
ลูกทัวร์คนอื่นก็ชิล โอเคไม่ว่ากัน
ในเมื่อมารถคนละคัน ก็ขอให้รถแวนออกก่อน เราก็พร้อมแล้ว
ออกจากอ.น้ำปาด อุตรดิต์ประมาณบ่ายสอง
แม่เจ้า...ถึงพิษณุโลกเกือบทุ่มนึง เพราะอะไรไม่รู้ต้องไปจอดรถรอกันที่ปั๊มน้ำมัน
โอ้ย จะบ้าตาย แล้วงั้นจะออกมาก่อนเพื่ออะไร
แถมต้องพักกินข้าวในแพที่พิษณุโลก เราก็นั่งไม่ติดละทีนี้
เริ่มโกรธมากแล้ว ลูกทัวร์คนอื่นก็หาว่าเราไม่มีเหตุผล ยังงัยก็ทันอยู่แล้ว
กลับกท. อีก 300 กว่าโลเอง
ทุกคนก็นั่งกินข้าวเอ้อระเหย เราเริ่มถามไกด์ว่าขอนั่งรถทัวร์กลับเองเลยได้มั๊ย
เค้าก็ไปถามมาให้ แต่ก็ยังยืนยันว่า ไปด้วยกันก็ยังทันนะ ยังงัยเค้ารับผิดชอบเต็มที่
เราก็ลังเล ก็ตัดสินใจว่าอะ ไปกะกรุ๊ปต่อก็ได้
สุดท้ายออกจากพืษณุโลกสองทุ่ม มารถติดที่อยุธยา ตอนนั้นเที่ยงคืนแล้ว
คิดว่ามาขึ้นรถที่หมอชิตต่อไม่ทันแน่ๆ ตั๋วเที่ยงคืนครึ่ง
พยายามโทรหาคุณโดมซึ่งอยู่รถตู้
ก็ไม่รู้แบตหมดรึปิดเครื่อง ติดต่อเพื่อนร่วมทริปก็ไม่มีใครรับ
วินาทีนั้นตัดสินใจซื้อตั๋วเครื่องบินเช้าวันรุ่งขึ้นผ่านมือถือ
เพื่อให้กลับไปทำงานทัน
กว่าจะมีคนในรถตู้โทรกลับมาก็ตีหนึ่งกว่า
แถมบอกว่ากลับถึงบ้านแล้ว ไม่ได้อยู่กะคุณโดม ในขณะที่เรายังอยู่ในรถแวน
ตอนนั้น ปรี๊ดเลย ดีเนอะ ไม่มีใครมีน้ำใจเลย
ตรูเป็นอีบ้าอนู่คนเดียว รีบแทบตายสุดท้ายตกรถ
ค่าตั๋วเครื่องบินราคาเกือบเท่าค่าทัวร์ ซึ่งจริงๆก็จ่ายได้ แต่ก็เคือง
คนที่ไม่รีบยังถึงบ้านก่อน คือไม่ได้คิดว่าจะให้คุณโดม หรือสะพายเป้ดอทคอม
มาจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินให้หรอกนะ แต่น้ำใจซักนิดก็ไม่มี
เราได้พยายามติดต่อไปหลังจากวันนั้น ก็ไม่รับโทรศัพท์
แค่อยากบอกให้รู้ว่า วันนั้นสุดท้ายเรากลับมาไม่ทัน อยากรู้ว่าที่คุณจะรับผิดชอบ
คุณจะพูดยังงัย จริงๆแค่คุณเป็นเดือดเป็นร้อนกับเราบ้าง
หรือโทรมาขอโทษก็พอ
เอาเป็นว่าอยากฝากเพื่อนๆพันทิป ที่คิดจะไปเที่ยวกับสะพายเป้ดอทคอม
ถ้าคุณมีโอกาสได้อ่าน ก็ลองตัดสินใจดู
ถ้าคุณคิดว่าเกิดเรื่องแบบนี้แล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก็ไปกับสะพายป้ดอทคอมต่อไปเถอะ
แต่ถ้าคุณคิดเหมือนกัน จะบอกว่าไปซื้อทัวร์อื่นเถอะ ราคาไม่ต่างกันเท่าไหร่เลย
เราถือว่าเราโง่เองละกัน
อเนจอนาจทัวร์...กับสะพายเป้ดอทคอมที่ภูสอยดาว
แต่ก็ไปมาแล้วหลายภู หลายดอย ไม่ได้คุณหนูอะไรมากมาย
เมื่อวันแม่ที่ผ่านมาได้ไปภูสอยดาวกับสะพายเป้ดอทคอม 3 วัน 2 คืน
นัดสองทุ่มวันที่ 9 ส.ค. กลับสี่ทุ่ม 12 ส.ค.
ซึ่งไม่เคยใช้บริการทัวร์แนวนี้มาก่อน
ส่วนใหญ่ที่ผ่านมาก็จะไปกับเพื่อนเป็นกลุ่ม
แต่ด้วยความที่คราวนี้ไม่มีเพื่อนไป จึงซื้อทัวร์ไปกับพี่สาวสองคน
มันเป็นประสบการณ์ที่รู้สึกแย่มาก
จริงๆเคยไปภูสอยดาวมาแล้ว ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความยากลำบากในการเดินป่า
แต่เป็นที่ สะพายเป้ดอทคอมเนี่ยป่วยมาก
เริ่มตั้งแต่นัดออกเดินทาง ก็เลท ไปสองชม. เลยเริ่มกังวลว่าขากลับจะยังงัย
ก็พยายามทำใจมาก่อนว่าไปกะคนไม่รู้จักหลายคนก็เผื่อใจไว้
แต่เนื่องจากมีงานประจำ และมีเวลาจำกัด ต้องเดินทางมาจากต่างจังหวัด
มาเริ่มออกเดินทางจากกรุงเทพไปอุตรดิตถ์
ขากลับก็มาที่กรุงเทพ แล้วกลับต่างจังหวัด จึงต้องซื้อตั๋วล่วงหน้า
ได้พยายามเผื่อเวลา เพราะเห็นเป็นวันหยุดยาว
ตามกำหนดขากลับออกจากอุตรดิตถ์สายๆ มาถึงกรุงเทพไม่เกินสี่ทุ่ม
เนื่องจากลางานไม่ได้ เลยต้องซื้อตั๋วดึกสุดคืนนั้น ก็ได้ตั๋วเที่ยงคืนครึ่ง
ได้แจ้งไกด์แล้ว ว่าช่วยคุมเวลาให้ที
ทริปนั้นมีผู้ร่วมเดินทาง 13 คน นั่งรถตู้คันเดียวไม่พอ
คุณโดม (ขอเอ่ยชื่อเลย) ที่เป็นไกด์เลยจัดรถแวนอีกคัน
โดยที่เราโชคร้ายได้นั่งรถแวน โดยมีคนขับเป็นเพื่อนคุณโดม
เป็นการเดินทางแบบฉิ่งฉับทัวร์ ที่ไม่โปรเฟสชั่นนอลเลย
ไม่มีกำหนดการอะไรที่แน่นอนทั้งสิ้น
ออกจากกรุงเทพ สี่ทุ่ม ไปถึงน้ำปาดอุตรดิตถ์ประมาณตี 4-5
แล้วคนขับจอดรถเปิดแอร์นอนในตลาดอยู่ 2-3 ชม.
เราอาจจะเป็นคนขี้กังวลไปรึป่าวไม่รู้ ไม่กล้านอนกลัวดมคาร์บอนมอนนอกไซด์ตายคารถ
พอขึ้นภูไปก็โอเค ต่างคนต่างเดิน เพิ่งมารู้ว่าไกด์ป่วย
ไปถึงยอดแล้ว ไกด์ยังมาไม่ถึง แถมลูกหาบขนของมาไม่ทัน
เดินขึ้นไปถึงก่อนบ่ายสอง หกโมงเย็นยังไม่ได้เต็นท์ ฝนก็ตกตลอดเวลา
กว่าของจะได้ครบก็เกินสามทุ่ม ข้าวเย็นก็แน่นอนต้องหลังจากนั้น
บางคนหลับไปแล้ว ไม่รอกินข้าว
มารู้จากเพื่อนว่าถ้าเป็นทัวร์อื่นที่โปรๆเค้าต้องมีทีมงานมากกว่า 1 คน
ต้องแพคของดีๆ จะได้คิวลูกหาบเร็วๆ
เดินขึ้นมาเหนื่อย ๆ มาถึงได้พักเลย ส่วนใหญ่ก็จะมีคนขึ้นมารอ
เตรียมทำอาหารไว้ คือมันก็ไม่ได้ลำบากมากหรอกนะ
ถ้ามากะเพื่อนก็ประมาณนี้ แต่เราไม่ได้จ่ายเงินค่าทัวร์
เพื่อให้คุณอำนวยความสะดวกเรื่องพวกนี้หรอ ไม่เข้าใจ
ที่สำคัญ คุณโดม ไกด์ ประกาศเลยขออาสาสมัครแม่ครัวทำกับข้าวด้วย
เลยชักงงๆ ว่าเอ..นี่เรามาค่ายอาสาพัฒนารึป่าว
เรื่องเที่ยวบนภู ขอละไว้ ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
พอขากลับเราเก็บของเสร็จก็รีบลงมา
คนอื่นก็เอ้อระเหย ต่างคนต่างเดินก็ไม่ได้ว่าอะไร
ปัญหาอยู่ที่สรุปว่าเราตกรถ
โอเค ได้ของจากลูกหาบครบ ไกด์ก็รู้ว่าเรารีบ แต่ก็ดูเหมือนชิลตลอดเวลา
ลูกทัวร์คนอื่นก็ชิล โอเคไม่ว่ากัน
ในเมื่อมารถคนละคัน ก็ขอให้รถแวนออกก่อน เราก็พร้อมแล้ว
ออกจากอ.น้ำปาด อุตรดิต์ประมาณบ่ายสอง
แม่เจ้า...ถึงพิษณุโลกเกือบทุ่มนึง เพราะอะไรไม่รู้ต้องไปจอดรถรอกันที่ปั๊มน้ำมัน
โอ้ย จะบ้าตาย แล้วงั้นจะออกมาก่อนเพื่ออะไร
แถมต้องพักกินข้าวในแพที่พิษณุโลก เราก็นั่งไม่ติดละทีนี้
เริ่มโกรธมากแล้ว ลูกทัวร์คนอื่นก็หาว่าเราไม่มีเหตุผล ยังงัยก็ทันอยู่แล้ว
กลับกท. อีก 300 กว่าโลเอง
ทุกคนก็นั่งกินข้าวเอ้อระเหย เราเริ่มถามไกด์ว่าขอนั่งรถทัวร์กลับเองเลยได้มั๊ย
เค้าก็ไปถามมาให้ แต่ก็ยังยืนยันว่า ไปด้วยกันก็ยังทันนะ ยังงัยเค้ารับผิดชอบเต็มที่
เราก็ลังเล ก็ตัดสินใจว่าอะ ไปกะกรุ๊ปต่อก็ได้
สุดท้ายออกจากพืษณุโลกสองทุ่ม มารถติดที่อยุธยา ตอนนั้นเที่ยงคืนแล้ว
คิดว่ามาขึ้นรถที่หมอชิตต่อไม่ทันแน่ๆ ตั๋วเที่ยงคืนครึ่ง
พยายามโทรหาคุณโดมซึ่งอยู่รถตู้
ก็ไม่รู้แบตหมดรึปิดเครื่อง ติดต่อเพื่อนร่วมทริปก็ไม่มีใครรับ
วินาทีนั้นตัดสินใจซื้อตั๋วเครื่องบินเช้าวันรุ่งขึ้นผ่านมือถือ
เพื่อให้กลับไปทำงานทัน
กว่าจะมีคนในรถตู้โทรกลับมาก็ตีหนึ่งกว่า
แถมบอกว่ากลับถึงบ้านแล้ว ไม่ได้อยู่กะคุณโดม ในขณะที่เรายังอยู่ในรถแวน
ตอนนั้น ปรี๊ดเลย ดีเนอะ ไม่มีใครมีน้ำใจเลย
ตรูเป็นอีบ้าอนู่คนเดียว รีบแทบตายสุดท้ายตกรถ
ค่าตั๋วเครื่องบินราคาเกือบเท่าค่าทัวร์ ซึ่งจริงๆก็จ่ายได้ แต่ก็เคือง
คนที่ไม่รีบยังถึงบ้านก่อน คือไม่ได้คิดว่าจะให้คุณโดม หรือสะพายเป้ดอทคอม
มาจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินให้หรอกนะ แต่น้ำใจซักนิดก็ไม่มี
เราได้พยายามติดต่อไปหลังจากวันนั้น ก็ไม่รับโทรศัพท์
แค่อยากบอกให้รู้ว่า วันนั้นสุดท้ายเรากลับมาไม่ทัน อยากรู้ว่าที่คุณจะรับผิดชอบ
คุณจะพูดยังงัย จริงๆแค่คุณเป็นเดือดเป็นร้อนกับเราบ้าง
หรือโทรมาขอโทษก็พอ
เอาเป็นว่าอยากฝากเพื่อนๆพันทิป ที่คิดจะไปเที่ยวกับสะพายเป้ดอทคอม
ถ้าคุณมีโอกาสได้อ่าน ก็ลองตัดสินใจดู
ถ้าคุณคิดว่าเกิดเรื่องแบบนี้แล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก็ไปกับสะพายป้ดอทคอมต่อไปเถอะ
แต่ถ้าคุณคิดเหมือนกัน จะบอกว่าไปซื้อทัวร์อื่นเถอะ ราคาไม่ต่างกันเท่าไหร่เลย
เราถือว่าเราโง่เองละกัน