พักหลังมานี่แฟนเริ่มแปลกๆครับ
ทำอะไรผมก็ผิดไปหมด เรื่องเล็กๆน้อยๆเก็บมาคิดซะเป็นเรื่องใหญ่

ผมเป็นคนปากไม่ค่อยดีพูดตรงๆตลอด มีอะไรไม่ดีผมก็พูดแบบตรงๆ (ไม่เคยหยาบคาย)
แต่เธอก็ด่าว่า ผมปากสุนัข

เวลาทะเลาะกันเธอมักไล่ผมไปนอนที่อื่น ผมเลยยกตัวอย่างประมาณว่า 'เวลาเธอทำผิดเคยไล่เธอไปไหนไหม'
เธอตอบกลับมาว่า "ทีหลังจะไล่ก็ไล่จะได้ไม่ต้องเก็บเอามาพูด"

เวลาผมป่วยเธอก็ชอบบอกว่าผมเว่อร์ อะไรจะขนาดนั้น บลาๆ มาเป็นชุด ผมเลยบอก 'ทีเธอป่วยเราเคยว่าไหมมีแต่คอยดูแล'
ซวยหนักครับ หาว่าผมไปทวงบุญคุณกับเธอ
เธอบอกอีกว่าอย่ามาพูด เรื่องแบบนี้ใครๆก็ทำได้

เธอเครียดผมก็พยายามจะคุยดีๆกับเธอ แต่เธอก็บอกว่าผมขุดคุ้ยทำให้เธอยิ่งเครียด
เธอไม่สบายผมพยายามหาข้าวหาน้ำให้กิน แต่เธอก็ว่าผมยุ่งกับชีวิตเธอมากเกินไป
ผมพยายามสุดตัวเพื่อที่จะแสดงออกว่าเราตกลงมาอยู่ด้วยกันมีอะไรก็ต้องช่วยกันสิ
เธอตอกผมอย่างรุนแรงว่า "ผมไม่ใช่คนในครอบครัวอย่ามายุ่งกับชีวิตของเธอให้มันมากนัก คำว่า'เรา' เก็บมันไปเถอะ"

หาเรื่องชวนตีทุกวันครับ เธอตัวร้อนผมคอยเช็ดตัว แล้วเธอก็โวยวายนู่นนี่นั่น จนเป็นเรื่อง
แล้วคอยเป่าหูผมตลอดว่า ผมกับเธอมันเหมือนแก้วที่แตกไปแล้ว

ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ