สวัสดีครับ

     มีคนไปตามมาให้มาชมกระทู้นี้หลายคน ผ่านมาใน fb ของผม แต่จริงแล้ว ผมเข้ามาเจอตั้งแต่เมื่อวานครับ ยังกดถูกใจไปด้วยเลยครับ

ขอบคุณมากครับ ที่คิดถึงกัน  ผมเองก็คิดถึงหลาย ๆ Login ที่ห่างหายไป  ซึ่งเหตุส่วนใหญ่ก็น่าจะคล้ายกันคือ ไม่อยากเห็นบรรยากาศอย่างเช่นตอนนี้ ที่มีแต่การจับผิด การให้ร้ายร้านอาหารที่ตนเองไม่ถูกใจ

     คงจะหลายท่าน รวมทั้งผมเองด้วย ที่คิดถึงบรรยากาศความแบ่งปัน การแบ่งปันความรู้ในด้านการทำอาหาร การทำขนมต่าง ๆ ทุกประเภทที่ตนถนัด  เรียกว่าห้องก้นครัวคือตำรา คือคุณครูของหลาย ๆ ท่าน เป็นที่เสพสุขทางตา ทางใจของคนที่ไกลบ้าน ได้เห็นได้คิดถึง และที่สุดคือ ได้ทำอาหารที่ตนคิดถึงทานเองในต่างแดนได้

     มาในยุคนี้ ห้องก้นครัวบรรยากาศอบอุ่นและแบ่งปันเช่นนั้น แทบไม่มีเหลือ แม้ยังมีบางท่านยังเข้ามาทำอาหารให้ชม นำเที่ยวที่ต่าง ๆ โดยแทรกความรู้ด้านอาหารพื้นที่นั้น ๆ อย่างแม่นยำ  ก็ทำให้การรักษาความเป็นห้องก้นครัวให้น่าเข้ามาชม มาหาความรู้กันได้บ้างต่อไป

      ผมเอง เคยบอกไว้เสมอว่า แม้ไม่มีเวลามากพอที่จะตั้งกระทู้แนะนำร้านอาหาร หรือทำอาหารให้ชมกัน แต่ผมเข้ามาในห้องก้นครัวทุกวัน ๆ ละสองช่วงเวลา รือเช้าก่อนเข้าทำงาน และก่อนนอน จะตอบอะไรบ้าง ทักทายพี่ ๆ เพื่อน ๆ บ้าง แต่เวลาไม่มากพอที่จะตั้งกระทู้น่ะครับ

       ผมเองยังดีใจที่มีลุงอ้วน กินกะเที่ยว มาให้สะสมความรู้ เรื่องร้านอาหารต่าง ๆ มีอาสาม laser มาเล่าเรื่องราวสถานที่ละแวกต่าง ๆ ทั้งในกรุงและต่างจังหวัด  มีพี่วิญญ์ swin มาสอนทำกับข้าวนานาชาติ ที่อ่านแล้วสามารถนำไปทำทานกันได้ อย่างต่อเนื่อง  มีหนุ่มเบ๊นท์ นำอาหารน่าทานหลาย ๆ ร้านมาให้ชม และยังมีอีกหลายท่านที่มิได้เอ่ยนาม ที่ผมติดตามอ่านอยู่เสมอนะครับ รวมทั้งท่านนักรีวิวรุ่นใหม่อีกหลายท่าน

        ทุกรีวิว จะมีเสน่ห์ มีเอกลักษณ์ในแต่ละบุคคล ไม่มีของใครดีกว่าของใคร ไม่มีรีวิวของใครจะแย่ในความเห็นของผมเอง เพราะผมจะเข้าไปชมแทบทุกรีวิว  เพราะการมีคนเข้าไปชม เข้าไปทักทาย แม้เพียงส่งสติ๊กเกอร์ภาพรอยยิ้มหรือยกนิ้วโป้งไว้ให้ ท่านเชื่อไม๊ว่า คนรีวิว คือเจ้าของกระทู้นั้นก็มีความสุขแล้วครับ

        แล้วพบกันแน่นอนครับ ตระเวนกิน ทั่วถิ่นไทย และ ชายกางเข้าครัว ไม่เคยลืมห้องก้นครัวครับผม