อยู่ที่ขนาดกงสีด้วย ว่าเล็กใหญ่แค่ไหน

อย่างสมัยพ่อผม กงสีใหญ่ เพราะพ่อมี
พี่น้อง 7 คน พอเริ่มถึง Gen หลาน (รุ่นผม)
ก็เริ่มวุ่น เพราะทุกคนอยากมีเงินเปนก้อน แต่
ความจริงคือทำงานเข้ากงสีหมด ได้เปนเงินเดือน
กับ การซื้อบ้าน ซื้อรถ ให้ทุกคนด้วยเงินกงสีที่ปู่เป็น
เจ้ากงสี
เรื่องเริ่มวุ่นเพราะ 7 พี่น้อง 7 ครอบครัว
ความต้องการไม่เท่ากัน ความสามารถไม่เท่ากัน
คนนั้นตำแหน่งสูงกว่าคนนี้ ความขัดแย้งเยอะมาก

สุดท้ายพ่อผม (ตอนนั้นเปนกรรมการ ผจก ใหญ่)
ตัดสินใจ ขอแยกตัวออกมาจากกงสี ขอเงิน
มาตั้งตัวก้อนนึง ซึ่งความจริงเปนเงินที่น่อยมาก
เมื่อเทียบกับ ทรัพย์สินของกงสี (ไม่ถึง 5% )
แต่พ่อก็ตันสินใจแยกมาเพราะปวดหัว ทราบว่าพี่น้องพ่อ
แยกออกมาภายหลังอีก 2-3 คน ที่เหลือยังอยู่ใต้กงสีใหญ่

พอมาถึงรุ่นพ่อผมเปนเจ้ากงสี
กลายเปนกงสีเล็ก มีพ่อแม่ พี่น้องสามคน
พ่อก็บริหารและเก็บเงินกงสี พวกผมพี่น้อง
เรียนจบมาก็ทำงานในบริษัทครอบครัวทุกคน
ระบบเหมือนรุ่นกงสีปู่ทุกอย่าง แต่พอขนาดกงสีเล็ก
อะไรมันก็ดูไม่ยุ่งยาก

ปัจจุบันพ่อผมเสียแล้ว มูลค่าทรัพย์กงสีพ่อผม มากกว่า
กงสีใหญ่เดิมมาก (คงเพราะพ่อผมเก่ง) แม่ผมเปนเจ้ากงสีปัจจุบัน
ผมเปน กรรมการ ผจก บริษัท พี่น้อง(ญ)
ดูแลงานด้วยกัน ทะเลาะกันบ่อย ขัดแย้ง
ประจำแต่ก็ยังไปได้อยู่

ผมแต่งงานมีลูกสองคน เริ่มเข้าวัยเรียน
ต้องดูกันต่อไป หาก Gen รุ่นลูกหลานผม
กลับมาฉายหนังซ้ำ ผมก็อาจจะลอกการบ้าน
พ่อผมครับ

เรื่องมันยาวแต่หวนนึกถึงก็สนุกดี หาดวันนั้น พ่อยังทนอยู่
ในกงสี ก็คงเหมือน อาผม 3-4 คนตอนนี้ ทราบว่ายังฟ้อง
แบ่งมรดกกงสีใหญ่ ที่คุณย่าผมไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้ไม่จบ
ล่วงมาถึงปีนี้ก็ปีที่ 7 ละมั้งครับ

ขออภัยที่ยาวคิดว่าอ่านนิทานละกันครับ