เราสังเกตมาหลายครอบครัวแล้ว พ่อแม่ ส่วนใหญ่ ที่สร้างฐานะ มีกิจการเป็นของตัวเอง ก็หวังจะให้ลูกเป็นผู้สานต่อ ดูแลต่อ แต่ถ้ามีลูกหลายคน ก็มักจะจัดเข้าระบบ"กงสี" ซึ่งถ้าลูกแต่ละคน มีความรับผิดชอบ รู้จักหน้าที่ หรือ มีคนที่ถึก บึกบึน และอดทน ที่จะทำ โดยไม่สนว่า พี่/น้องคนอื่นๆ จะช่วย หรือ รอรับส่วนแบ่ง อย่างเดียว ปัญหาต่างๆ ก็คงไม่เกิด

แต่ส่วนมาก จะไม่ใช่แบบนั้น ปัญหา จึงมีให้เราเห็นอยู่เสมอ ทั้งเป็นข่าวอย่างที่ผ่านมา...

เราเป็นคนหนึ่ง ที่ อยู่ในระบบ "กงสี" พี่ชายแยกมีครอบครัวไป แต่จนแล้วจนรอดทำมาหากิน ก็ยังไม่เชิงจะดูแล ตัวเองได้เท่าที่ควร เรามีแฟนแต่ยังไม่ได้แต่งงาน  น้องสาวยังคงหาทิศทางในชีวิตไม่ได้ ทุกวันนี้ทำตัวแบบอยู่ไปวันๆ (เรื่อง ผช. คือประเด็น แต่ไม่ขอกล่าวถึง)

พ่อเรามีกิจการเล็กๆ ที่สร้างมาด้วยตัวเอง รายได้ดีระดับหนึ่ง เป็นรายได้หลักทางเดียวของที่บ้าน
เรากับน้องสาวเรียนจบโท แต่พ่อ ขอให้เราอยู่ช่วยในร้าน (ไม่ได้ขออย่างชัดเจน แต่จะใช้วิธีประมาณว่า เค้าแก่แล้ว อีกหน่อยเค้าไม่ไหว กิจการนี้คงต้องปิดตัวตายไปพร้อมกับเค้า เพราะไม่มีคนสานต่อ เราเลยตัดสินใจไม่ไปทำงานข้างนอก แต่เป็นล/น พ่อแทน) น้องสาวตัดสินใจไม่ไปทำงานข้างนอกแต่แรก เหตุผลที่เค้าให้คือ อยากช่วยกิจการครอบครัว รับเงินเดือน เท่ากัน

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี จนวันหนึ่งมีเหตุให้น้องสาว ทำตัวแย่ลง(ขอไม่กล่าว) ตื่นเที่ยงตื่นบ่ายทุกวัน (พ่อแม่ไม่ปลุก ท่านบอกปลุกไปก็ไม่ตื่น เลยไม่ปลุก) กว่าจะมาช่วย บางวันก็ไม่มาช่วย หายไปที2-3วัน เหลือเราเป็นแกนของกิจการ

ยอมรับว่าแรกๆ เรารับไม่ได้ เราคิดว่า เงินเดือนเท่ากัน ต้องทำงานเหมือนกันสิ แต่เราก็คิดว่า เราต้องทำเพราะนี่คือ พ่อ คือแม่ ถ้าเราไปทำงานข้างนอก แล้วเจอแบบนี้ เราคงลาออก แล้ว หรือ อาจจะไม่สนใจอะไร เพราะการทำงานข้างนอก คือถ้าคุณไม่มีความรับผิดชอบ คุณก็คงอยู่ยาก แต่นี่ คือระบบครอบครัว ระบบกงสี มันมีความอุปถัมภ์ ช่วยเหลือ เลี้ยงดู อยู่

เราทนทำแบบนี้ตลอด เป็นหลายปี แต่โดยนิสัย เราเป็นคนที่มีอะไรก็พูด ถาม เราเลยบอกแม่ตลอดว่า ทุกวันนี้ปัญหาที่เป็นอยู่ จะทำยังไงดี จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปหรอ  ถ้าอนาคตเราแต่งงานไป คงไม่ได้มาทำตรงนี้นะ เพราะแฟนก็อยากให้ไปช่วยงานที่บ้านเค้า เค้ากลับแสดงท่าทีเหมือนกับเราผิดมาก และบอกว่าได้แค่ไหนก็แค่นั้น ท่านก็คิดไว้แล้ว ว่าแฟนคงไม่ปล่อยให้เรากลับมาช่วย เพราะที่ผ่านมาก็ช่วยมาเยอะแล้ว เราเลยบอกท่านไปว่า เราขอโทษ เราก็แค่คนธรรมดาๆ คนนึง ที่มีอารมณ์โมโห น้อยใจ เรารับไม่ได้กับทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ ท่านกลับพูดว่า อยากลองไปพบเจอปัญหาใหม่ๆ ก็เอา จะได้รู้ว่า ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ เบากว่าเยอะ

เราเลยเสนอวิธีแก้ปัญหาว่า ในเมื่อพ่อกับแม่เอ่ยปาก กับน้องสาวแล้วว่า ถ้าไม่อยากทำงานที่บ้าน ก็หางานทำข้างนอก ไม่ได้รั้งไว้ น้องสาวนิ่ง แต่ไม่ไป ก็ยังคงอยู่ อีกอย่างน้องสาวเคยร้องไห้ว่า อยากมีกืจการของตนเอง แต่ไม่มีทุน ไม่มีคนค้ำ เราเลยว่า
งั้นก็ให้ทุนน้องไปก้อน ให้ทำกิจการที่เค้าต้องการ เพราะก็มีความรู้ ความสามารถ แม่ไม่ยอมรับวิธีนี้ เราเลยบอกถ้างั้นเราคงขอ ออกจาก "กงสี"นะ ถ้าแต่งงานแล้ว เค้าก็มีท่าทีอย่างที่บอกไปข้างต้น

กลายเป็นตอนนี้เรา กลืนไม่เข้า คายไม่ออก สับสนมาก เราบอกกับเค้าว่า เราไม่ใช่นางฟ้านะ เราก็คนธรรมดา เรายอมทำคนเดียว ไม่ไหว ถ้าแค่ทำเลี้ยงพ่อ/แม่ เราไม่ไร แต่แบบนี้ เรารับไม่ได้

พ่อเราบอก คนที่คิดแยก ออกจาก "กงสี" คือ คนโง่ เราแย้งว่า เค้าว่าถ้าทุกคนในกงสี รู้หน้าที่ จะไม่มีปัญหา หรือ มีคนที่ทนได้ จะไม่มีปัญหา แล้วทุกอย่างก็เงียบไป

เราสับสนมาก เราทนกับสภาพแบบนี้ไม่ไหว จิตใจเราไม่ดีพอ เราไม่เคยคิดจะฮุบ แต่พ่อแม่ไม่จัดการอะไร เราจะเดินออกมา ก็คิดว่าพังแน่ๆ กิจการมีโอกาสปิดตัวสูง

หลายครั้งที่เราต้องคิดคนเดียว เพราะเคยปรึกษาแฟน แฟนก็บอกให้แยกออกมา แต่งแล้ว ก็แยกมา  เราเลยเลี่ยงที่จะปรึกษาอีก

หลายครั้งที่เราถามแม่ ว่าจะทำยังไงดี จนกลายเป็นเถียงกัน แม่บอกว่า ขอให้อนาคตเรามีลูกแบบนี้ อยากดูว่า คนฉลาดอย่างเรา เราจะจัดการยังไง

เราบอกเค้าว่าเราเสียใจนะ คำพูดพ่อแม่ศักดิ์สิทธิ์นะ ทำไมต้องอวยพรกันแบบนี้

พิมพ์มาซะยาว เราเลือกที่จะมาปรึกษา คนในพันทิป เพราะ เราคิดว่าจะได้คำตอบ ที่เป็นกลางที่สุด และให้ สติเราได้

ขอบคุณทุกคนที่อ่าน
ขอบคุณทุกคำแนะนำ ค่ะ



ขออนุญาต แทก ห้องชานเรือน (การสอนลูก)
และ แทก "โรคซึมเศร้า" นะคะ
อยากได้ แนวคิด ที่หลากหลาย ค่ะ