ขออนุญาติระบายความรู้สึกที่อัดอั้นมานานนะคะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวค่ะ ตอนนี้เราอายุ 22ค่ะ คือตัวตนของเราคือชอบเล่นเกมค่ะ ชอบดูคลิปเกม จนตอนนั้นเราอายุ 18ค่ะ เราคิดขึ้นมาว่า "เอ้อๆ ถ้าเราทำคล

เห็นใน แค้นเสน่ห์หา

สวัสดีค่ะ เราอาศัยอยู่กับลุงกับป้าและยาย(แม่ของป้า) เราเป็นหลานของลุง เมื่อปีที่แล้วย่า(แม่ของลุงที่เลี้ยงเรามา)แกไม่ค่อยสบายเพราะเป็นห่วงเราที่มาทำงานอยู๋ กทม. ตอนนั้นเราอายุ 18 แล้วย่าก็ให้เรามาอยู่

สวัสดีค่ะ เราอายุ16 ตั้งแต่เด็กจนโตเราอยู่กับ ป้า(ป้าคือคนที่เราเรียกว่าแม่ตั้งแต่เด็ก) ปู่ ย่า มาตลอด เนื่องจากเราติด โควิด เลยต้องมารักษาที่โรงพยาบาล มีเรา ป้า ปู่ ย่า ตอนแรกดูเหมือนว่าปกติดีทุกอย่า

ก่อนอื่นต้องขอเล่าความเป็นมานะค่ะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็กต่างคนต่างมีใหม่แต่ไม่ได้ขาดการติดต่อนะค่ะเราอยู่กับย่าตั้งแต่เด็กโดยมีแม่คอยส่งเสียอยู่ตลอดปิดเทอมได้เจอแม่ครั้งเพราะ

ตั้งแต่เด็กพ่อตาย แม่ก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น เราอยู่กับพี่ชายที่บ้านป้าทั้งสองคน โดนใช้โดนด่าโดนตีสารพัดทั้งตีนทั้งมือทำทุกอย่างในบ้านของเขาทั้งเหนื่อยทั้งอยากร้องต้องอยู่กับคำว่าอดทน ย้ายไปอยู่กับอีกหลาย

ป้าข้างบ้านชอบทำเป็นด่าหมาแต่มันด่าทุกวันเลย ตอนแรกผมก็สงสัยว่าป้าแกไม่ปรกติรึป่าว แต่มีคนบอกแกเมาเลยด่าคน แต่แกล้งทำเป็นด่าหมา ผมรู้สึกแย่มาหลายวัน ที่ต้องทนฟังแกด่าคนด้วยคำหยาบคาย ผมเลยไปบอกเจ้าของบ