สวัสดีครับ

ตั้งกะปั่นจักรยานมา ปั่นเข้าป่าแขนขาก็เริ่มได้แผลเล็กแผลน้อย อาทิตย์ก่อน ผมออกไปปั่นเข้าป่า  อุส่าเอาข้าวหมูแดงจานเล็กๆมาฝาก  แทนที่จะขอบคุณเป็นห่วงไปใย  ได้มา 2 คำ  "ฮึ...สม"



มาวันนี้  ท่าน ผบ. ไปแม่ฮ่องสอนแวะเที่ยวอุทยานแห่งชาติออบหลวง  ไอ้เราก็เหงาอยู่บ้าน เลิกงานมานึกขึ้นได้ ใกล้ๆบ้านเรามีอุทยานแห่งชาติออบขานนี่นา  เช็คระยะทางละ ok ไปกลับ 60โล  สบายมาก ลุยโล๊ด...



ไม่ได้แวะถ่ายรูปอะไรมาก เพราะออกบ้าน 5 โมงไปถึงก็ 6โมง 15 แล้ว ต้องรีบออกเขามาก่อนจะมืด

ขากลับถูกหวยครับ เจอมอไซค์ไม่เปิดไฟเลี้ยวตัดหน้า จาก endomondo ความเร็วผมตอนนั้น 28.57 (แต่ตริงๆผมคิดว่าถึง 30 แน่ๆ) ผมเบรกระทันหัน แต่ไม่ทันครับ เสียบเข้ากลางลำมอไซด์ เสียงดังมาก ตีลังกาแรงทีเดียว จุกครับ แน่นออกยิ่งกว่าใบเตยอาร์สยามอีก  ลุกไม่ได้ แถมขยับแขนซ้ายไม่ได้ เพราะเอาแขนลง  ขาซ้ายก็ได้แผลมา  แผลไม่เท่าไหร่  แต่ค่อยๆบวมครับ   ชาวบ้านมุงก็เลยเรียกรถไปโรงพยาบาล  เอาละสิ ....จากจุดที่เกิดเหตุ กว่าจะถึงบ้านก็อีก 20 กิโล ผมปั่นกลับไม่ไหวแน่ๆ  จำเป็นต้องโทรแจ้งข่าวให้ทานบ้าน ok ไม่แตกไม่หักอะไรก็โล่งใจไป





ท่าน ผบ. มาถึง รพ. ไม่พูดไม่จา หน้างออย่างเดียวมาสุดทาง มาถึงบ้านแม่ก็ถามต่างๆนา ท่าน ผบ. ใส่มาเลยครับ "มันอะไรกันนักกันหนากับจักรยานเนี่ย"

พูดไม่ออกเลยผม.. ตอนนี้ท่านก็หลับปุ๋ยไม่ยอมพูดจา  ไว้พรุ่งนี้ค่อยตั้งท่าง้อใหม่ละกันเน๊าะ  

ฝากเตือนใช้ทางด้วยนะครับ  ระวังกันนิด ไม่ใช่เห็นว่าเป็นจักรยาน คิดว่าคงปั่นช้าๆมั้ง  สัญญาณไฟเลี้ยว ซื้อรถมาเค้าอุส่ามีมาให้ก็หัดมีก็เปิดบ้าง ไม่ใช่บทอยากจะเลี้ยวก็เลี้ยว   บางทีเค้าก็ปั่นมาเร็วเหมือนกันนะครับ